นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1427

ปู้จิงหยุนปกปิดเรื่องราวจากเป่าเอ๋อ ยอมรับวิธีการรักษา ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีใช้ยาพิเศษกับร่างกายของฉินเป่าเอ๋อเพื่อทำให้ร่างกายของอยู่ในสภาพสมบูรณ์ที่สุดโดยเร็ว และสิ่งที่ต้องแลกมาคือระยะเวลาในการพักฟื้นที่ยาวนานมากขึ้น รวมถึงร่างกายที่ต้องอ่อนแอในอนาคต

แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ ร่างกายของฉินเป่าเอ๋อก็ยังอ่อนแอกว่าร่างกายของคนทั่วไป เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกกังวลกับร่างกายของฉินเป่าเอ๋อมากจริงๆ สาวน้อยที่เจ็บปวด ได้รับความบกพร่องมาตั้งแต่กำเนิด ร่างกายของนางไม่อาจได้รับการแก้ไขได้ในระยะเวลาเพียงสองสามวัน และชีวิตนี้ก็คงต้องการคนดูแลไปชั่วชีวิต

เจ็ดวันหลังจากนั้น เฟิ่งชิงเฉินฉีดยาชาให้กับฉินเป่าเอ๋อ และพานางไปที่ห้องผ่าตัดในเช้าของวันรุ่งขึ้น

ในห้องผ่าตัด กัวเลี่ยนฉุ่ย ชื่อเลี่ยนฉุ่ย ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีและซุนซือสิงได้เตรียมอยู่ด้านในเรียบร้อยแล้ว และซุนซือสิงก็ได้อธิบายเกี่ยวกับอุปกรณ์ไหลเวียนภายนอกร่างกายให้กับปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีฟังอย่างละเอียด

“เริ่มกันได้แล้ว” เฟิ่งชิงเฉินเดินเข้ามา พูดด้วยใบหน้าอันเคร่งขรึม ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีระงับความสงสัยในหัวใจ กลั้นหายใจยืนอยู่ด้านข้าง ทำหน้าที่ผู้รับชมที่ดี

ซุนซือสิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หันไปพยักหน้าให้กับเฟิ่งชิงเฉินเพื่อบ่งบอกว่า เขาเตรียมตัวพร้อมแล้ว!

เฟิ่งชิงเฉินก้าวไปด้านหน้า จากนั้นปลดเสื้อผ้าของฉินเป่าเอ๋อออก เผยให้เห็นผิวขาวที่เรียบเนียนราบกับหิมะ ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยี ชื่อเลี่ยนฉุ่ยและกัวเลี่ยนฉุ่ยไม่ได้รู้สึกอะไร ส่วนซุนซือสิง ใบหูของเขากลายเป็นสีแดงเล็กน้อย แต่มันก็สงบลงอย่างรวดเร็ว

เฟิ่งชิงเฉินพยักหน้าด้วยความพอใจ ดึงเสื้อผ้าของฉินเป่าเอ๋อไว้ตรงใต้แผ่นอก เผยให้เห็นส่วนที่ต้องลงมีดผ่าตัด เฟิ่งชิงเฉินลากเส้นรอยผ่าตัดบนทรวงอกของฉินเป่าเอ๋อสองสามครั้ง จากนั้นซุนซือสิงก็ทำสัญลักษณ์ลงบนแนวเส้นผ่าตัดดังกล่าว

เฟิ่งชิงเฉินกวาดสายตามอง พบว่าไม่มีปัญหาแต่อย่างใด ยื่นมีดผ่าตัดให้กับซุนซือสิง ซุนซือสิงรับมีดผ่าตัดเอาไว้โดยปราศจากซึ่งความลังเล เขาวางมีดลงบนเส้นแนวผ่าตัด จากนั้นออกแรงผ่าตัดทรวงอก ดำเนินการไปตามขั้นตอนอย่างเคร่งครัดเพื่อเปิดกระดูกทรวงอกออก......

“ยอดเยี่ยมมาก” เฟิ่งชิงเฉินก้าวเข้ามาเพื่อตรวจสอบ เมื่อมั่นใจแล้วว่าไม่มีปัญหาแต่อย่างใด นางก็ส่งอุปกรณ์ให้ซุนซือสิงอีกครั้ง “คีมห้ามเลือด”

ในตอนที่ซุนซือสิงกำลังจัดการกับแผลผ่าตัด เฟิ่งชิงเฉินหยิบแว่นขยายสำหรับการผ่าตัดขึ้นมามอบให้กับซุนซือสิง

ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีเองก็ใช้โอกาสดังกล่าวในการก้าวไปด้านหน้าเพื่อตรวจสอบ

หลายปีที่ผ่านมานี้เขาก็ผ่าตัดเปิดกระดูกของผู้คนมาไม่น้อย ทดลองวิธีการต่างๆ มามากมาย และไม่เคยมีครั้งไหนที่เหมือนกับซุนซือสิงที่มีเลือดออกมาเพียงเล็กน้อยแค่นี้

“เหตุใดทุกครั้งที่ข้าผ่าตัดเปิดกระดูกถึงมีเลือดไหลออกมามากมาย?” ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีก็เหมือนกับเด็กคนหนึ่ง เมื่อไม่เข้าใจอะไรออกมาก็จะถามทันที

“มีดที่เจ้าใช้นั้นไม่ถูกต้อง และวิธีการใช้มีดก็ไม่ถูกต้องเช่นกัน มันตัดลงไปตรงหลอดเลือดแดง” ระบบไหลเวียนภายนอกไม่ได้รวดเร็วขนาดนั้น ในบางครั้งเฟิ่งชิงเฉินก็ไม่ได้ทำอะไร นางจึงอธิบายให้ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีฟังด้วยความหวังดี

มีหมอเทวดาอย่างปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีอยู่ด้วย บางทีอาจเป็นการผสมผสานระหว่างการแพทย์แผนจีนและตะวันตกที่ยอดเยี่ยม และการผ่าตัดหัวใจอาจสามารถทำได้โดยไม่ต้องใช้อุปกรณ์การไหลเวียนโลหิตภายนอกร่างกาย

นี่คือความปรารถนาของเฟิ่งชิงเฉิน นางหวังว่าแพทย์แผนจีนจะสามารถเติบโตและพัฒนาควบคู่ไปกับแพทย์แผนตะวันตกได้

“ตัดเส้นเลือดแดง? เจ้าหมายถึงเส้นเลือดพวกนี้งั้นหรือ?” ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีเห็นร่างกายของฉินเป่าเอ๋อเป็นเพียงแค่กระดานวิจัย เฟิ่งชิงเฉินกังวลว่าการพูดคุยกันเช่นนี้จะทำให้ส่งผลกระทบต่อการผ่าตัดของซุนซือสิง นางจึงพยักหน้าเพื่อบ่งบอกออกมาว่าหากมีปัญหาอะไรค่อยถามหลังจากนี้

แม้ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีจะไม่พอใจ แต่เรื่องนี้นั้นเกี่ยวข้องกับชีวิต ถึงเขาจะไม่เห็นชีวิตของใครอยู่ในสายตา แต่ก็ไม่อาจปล่อยให้เฟิ่งชิงเฉินและซุนซือสิงเลียนแบบเขาได้ เป็นหมอก็ต้องมีจรรยาบรรณ ในตอนนั้นเขาเองก็เคยเป็นหมอที่มีจรรยาบรรณเช่นกัน

การผ่าตัดดำเนินต่อไป ภายใต้คำชี้นำของเฟิ่งชิงเฉิน ซุนซือสิงได้ติดตั้งอุปกรณ์หมุนเวียนนอกร่างกายอย่างมีประสิทธิภาพมากและสามารถทำงานได้ตามปกติ

เฟิ่งชิงเฉินวางถุงน้ำแข็งที่เตรียมไว้ตั้งแต่แรกวางไว้ในห้องผ่าตัด รวมถึงข้างกายของฉินเป่าเอ๋อ

“ทำเพื่ออะไร?” ตอนนี้ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีรู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก เขาเข้าใจถึงหลักการของอุปกรณ์หมุนเวียนนอกร่างกาย แต่ก็ยังรู้สึกมหัศจรรย์เมื่อเห็นด้วยตาของเขาเอง และการที่เห็นเฟิ่งชิงเฉินวางถุงน้ำแข็งลงรอบๆ ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกสับสนมากขึ้น

“ออกไปแล้วค่อยอธิบาย” ในตอนนี้เฟิ่งชิงเฉินไม่มีเวลาว่างมากพอที่จะมาอธิบายเรื่องพวกนี้ให้ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีได้รับฟัง ซุนซือสิงผ่าตัดเพียงลำพัง เป็นอะไรที่เปลืองแรงเป็นอย่างมาก นางต้องให้ความช่วยเหลือ

แม้ว่าปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีจะร้อนใจ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับใบหน้าอันเยือกเย็นของเฟิ่งชิงเฉิน เขาก็ทำได้ถอยกลับไปอย่างเชื่อฟัง เฟิ่งชิงเฉินไม่ยอมพูด เขาจะไปทำอะไรได้