นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1116

ตอนที่ 1116 แตรแห่งสงครามดังขึ้นอีกครา

รัชสมัยต้าเซี่ยที่สอง เดือนเก้า วันที่หก

วันนี้ฟู่เสี่ยวกวนพาไป๋ยู่เหลียนและหยุนซีเหยียนรวมถึงขุนนางคนอื่น ๆ เดินทางออกไปจากเมืองกวนหยุน มุ่งหน้าไปทางเซี่ยเย๋

ก่อนหน้านี้หนึ่งวัน กรมกลาโหมได้จัดประชุมสงครามขึ้น ซึ่งในครานี้แม้แต่บรรณาธิการหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ต้าเซี่ยก็มิได้รับเชิญให้เข้าร่วมประชุมด้วย

มิมีผู้ใดรู้ถึงเนื้อหาการประชุมสงครามครานี้เลย บรรดาขุนนางในกรมต่าง ๆ รู้เพียงแค่ว่ามีเรือรบขบวนใหญ่กำลังมุ่งหน้ามาทางหยวนตงเต้า

และในวันนี้กองทัพเรือที่สองซึ่งนำโดยแม่ทัพเผิงเหลียง ได้นำเรือรบจำนวน 10 ลำและกองกำลังทหาร 30,000 นายเดินทางออกจากท่าเรือเซินกังไปยังหยวนตงเต้า หอเทียนจีได้ส่งสายลับจำนวนนับร้อยชีวิตติดตามไปด้วย

ประเทศที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกรเยี่ยงต้าเซี่ยย่อมมีอาวุธครบครัน พวกเขากำลังจะระเบิดพลังอันยิ่งใหญ่ออกมา ทุกอย่างดำเนินไปด้วยความเป็นระเบียบเรียบร้อย

การเตรียมทำสงครามในครานี้มิได้ส่งผลกระทบต่อราษฎรในต้าเซี่ยแต่อย่างใด บรรดาเกษตรกรยังคงหมกมุ่นอยู่กับการเพาะปลูกของพวกเขาในผืนนา ส่วนพ่อค้าก็ยังคงยุ่งอยู่กับกิจการของตนเอง

กวนเสี่ยวซีผู้บังคับบัญชาทหารบกกองทัพที่หนึ่งของต้าเซี่ยได้รับคำสั่งที่ลงนามร่วมกันระหว่างฟู่เสี่ยวกวนและกรมกลาโหม ให้แบ่งทหารบกกองทัพที่หนึ่งออกเป็น 7 กองพลแล้วมุ่งหน้าไปยังเจ็ดประเทศอาณานิคมเพื่อประกาศศักยภาพอันยิ่งใหญ่ของต้าเซี่ย และเพื่อเป็นการรับประกันพ่อค้าของต้าเซี่ยว่าพวกเขาจะได้รับการปฏิบัติอย่างเป็นธรรม หากมีผู้ใดขัดแย้งหรือต้องการต่อต้าน…ให้ทำลายมันเสีย !

และในวันเดียวกันนี้เอง เฮ้อซานเตาผู้บังคับบัญชาการกองทัพเรือที่สามก็ได้รับจดหมายลับจากกรมกลาโหม

“เสี่ยวถัง เสี่ยวถัง… ! ”

เฮ้อซานเตาตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง “เสี่ยวถัง เจ้าจงไปตามฮว่าหนานสวินและผู้บัญชาการทั้งสิบกองพลของกองทัพเรือที่สามมา อ้อ ! เรียกผู้บัญชาการของกองนาวิกโยธินทั้งสองคนมาพบข้าด้วย ! ”

“มีงานให้ทำเยี่ยงนั้นหรือ ? ”

“งานใหญ่เลยทีเดียว หากสามารถจัดการเรื่องนี้ได้สำเร็จ พวกเราก็จะร่ำรวยแล้ว ! ”

ถังเชียนจวินชะงักงันไปชั่วครู่ แล้วเอ่ยถามออกมาว่า “จะไปปล้นผู้ใดเยี่ยงนั้นหรือ ? ”

“จะยังมีผู้ใดได้อีกเล่า ? แน่นอนว่าต้องเป็นเจ้าสุนัขฝูหล่างจีพวกนั้น ! รีบไปเถอะ ลูกพี่ของข้าจะออกรบด้วยตนเอง ! ”

เมื่อถังเชียนจวินได้ยินดังนั้นก็สะดุ้งโหยงขึ้นมาทันใด เนื่องจากลูกพี่ที่เฮ้อซานเตาเรียกก็คือองค์จักรพรรดิ !

“ฝ่าบาทจะเดินทางไปทำสงครามด้วยพระองค์เองเยี่ยงนั้นหรือ ? ”

“ใช่ ! ดังนั้นสงครามนี้จะทำเล่น ๆ มิได้ ฝ่าบาทพาพวกเราออกไปด้วยตนเอง แหะ ๆ ” เฮ้อซานเตานำมือทั้งสองข้างถูเข้าด้วยกัน “รวยแล้วพวกเรา เร็วเข้ารีบไปเรียกเจ้าพวกนั้นมา ครานี้ข้าจะต้องวางแผนให้ดี”

“จริงสิ ! เรียกเจ้าปิซาร์โรมาด้วย ให้เขานำปืนบรรจุกระสุนท้ายลํากล้องที่ขนส่งมาจากซีซานบรรจุไปยังเรือรบกวนหยุนห้าว อีกอย่าง…ฝ่าบาททรงกำชับว่าให้นำอาหารกระป๋องไปมากหน่อย เจ้าจงให้ฝ่ายธุรการแนวหลังตรวจดูว่าพวกเรามีอาหารกระป๋องเหลืออยู่มากน้อยเท่าใด หากมีมิเพียงพอก็มิเป็นไร พวกเราค่อยไปเติมเต็มที่หยวนตงเต้า หากโชคดีมิแน่ว่าอาจจะแย่งผลงานจากเจ้าจั่วมู่นั่นได้เล็กน้อย”

ถังเชียนจวินเดินออกจากกระโจมผู้บังคับบัญชาการ แท้ที่จริงแล้วในใจของเขารู้สึกประหม่าเล็กน้อย นี่เป็นคราแรกที่ทหารเรือต้าเซี่ยจะออกเดินทางไปรบระยะไกล อีกทั้งศัตรูยังเป็นชาวฝูหล่างจี !

สถานที่แห่งนี้ได้ทำการบันทึกลงไปในแผนที่แล้ว และแผนที่นั้นฝ่าบาทกับปิซาร์โรได้ร่วมกันเขียนมันขึ้นมา ช่วงที่ผ่านมานี้ตนได้มีโอกาสใกล้ชิดกับปิซาร์โรบ้างเล็กน้อย จึงทำให้มีความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับฝูหล่างจีมากเลยทีเดียว

ปิซาร์โรเอ่ยว่าฝูหล่างจีเป็นประเทศที่แข็งแกร่ง พวกเขารบในท้องทะเลได้เก่งกาจมากเลยล่ะ อย่างน้อยในด้านของจำนวนเรือรบ ความสามารถของกองทัพเรือในการควบคุมปืนใหญ่ และในด้านทักษะการขับเรือรบก็แข็งแกร่งกว่ากองทัพเรือต้าเซี่ยมาก

แต่จุดแข็งของทหารเรือต้าเซี่ยคือเรือรบของพวกเราแข็งแกร่งกว่าเรือของฝูหล่างจีมากเลยทีเดียว มันมีพลังทำลายล้างค่อนข้างสูงและเคลื่อนที่ได้รวดเร็ว รัศมีการยิงก็ไกลกว่า

จากคำเอ่ยของปิซาร์โร หากกองทัพเรือของต้าเซี่ยต้องเผชิญหน้ากับกองทัพเรือของฝูหล่างจี อัตราการเสียหายจะเท่ากับห้าต่อหนึ่ง นั่นหมายความว่าเรือรบของฝูหล่างจี 5 ลำถึงจะเอาชนะเรือรบต้าเซี่ยได้ 1 ลำ

ทว่ากองเรือรบของฝูหล่างจีมีนับร้อยลำ !

ทหารเรือกองทัพที่สามมีเรือรบเพียงแค่ 10 ลำเท่านั้น !