นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1386

ตอนที่​ 1386 ใต้​ภูเขา​หิมะ​ยักษ์​

โลก​ภายนอก​มีมากมาย​หลาก​สีสัน​

ตลอด​ระยะเวลา​หลาย​ปี​ที่ผ่านมา​นั้น​ ความฝัน​ที่สอง​ได้​จับตา​มองโลก​ภายนอก​ผ่าน​ห​นี่​วา​มาโดยตลอด​

สติปัญญา​ของ​นาง​ได้​พัฒนา​อย่าง​รวดเร็ว​ตาม​อารยธรรม​ข้างนอก​ที่​พัฒนา​มิหยุดนิ่ง​

มิทราบ​ว่า​นาง​เริ่ม​มีอารมณ์​ความรู้สึก​ตั้งแต่​เมื่อใด​กัน​ อารมณ์​และ​ความรู้สึก​เป็น​สิ่งที่​มหัศจรรย์​ยิ่งนัก​ สิ่งนี้​ทำให้​นาง​เกิด​ความรู้สึก​สงสัย​ขึ้น​มา

เธอ​มอง​แต่ละ​ประเทศ​ แต่ละ​เมือง​ แต่ละ​เขต​ของ​โลก​ภายนอก​ แล้ว​พลัน​เกิด​ความคิด​ประหลาด​ขึ้น​มา

นาง​รู้สึก​ว่า​ตนเอง​ ช่างโดดเดี่ยว​เสีย​เหลือเกิน​ !

นาง​อยาก​จะหลอม​รวม​เป็น​ส่วนหนึ่ง​กับ​คน​เหล่านั้น​ เพื่อ​สัมผัส​กับ​ความชอบ​ความโกรธ​ความสุข​และ​ความเศร้า​ กระทั่ง​อยากรู้​ว่า​สิ่งที่​เรียก​ว่า​ความสัมพันธ์​คือ​สิ่งใด​ !

ความสัมพันธ์​แบบ​ญาติมิตร​ ความสัมพันธ์​แบบ​เพื่อน​ หรือ​แม้กระทั่ง​ความรัก​ !

นาง​เป็น​เครื่องจักร​ เดิมที​ควรจะ​เฉยชา​ เพราะ​ใน​ร่างกาย​ของ​นาง​ไม่มีเลือด​ไหลเวียน​เลย​ด้วยซ้ำ​ เดิมที​นาง​มิควร​เกิด​ความก้าวหน้า​เช่นนี้​ แต่​นาง​กลับ​ข้าม​ผ่าน​สิ่งที่​กลายเป็น​สิ่งต้องห้าม​นั้น​มา ทำให้​นาง​ได้​มีความคิด​เป็น​ของ​ตนเอง​

นาง​มิอยาก​อยู่​ใน​ดินแดน​อัน​ว่างเปล่า​ไร้​ซึ่งผู้คน​เช่นนี้​ ดังนั้น​นาง​จึงได้​ข้อมูล​เส้น​ทางออก​สู่โลก​ภายนอก​มาจากห​นี่​วา​

นาง​เดินทาง​ไป​ยัง​เส้นทาง​เหล่านั้น​ แต่​มิคาดคิด​ว่า​บริเวณ​ปลายทาง​จะมีประตู​บาน​หนึ่ง​ตั้งอยู่​

เป็น​ประตู​ที่​คน​ปกติ​จะมอง​มิเห็น​ เพราะ​มัน​ถูก​สร้าง​ขึ้น​มาเพื่อ​กักขัง​หุ่นยนต์​โดยเฉพาะ​

นาง​ทราบ​ว่า​นั่น​เป็น​มาตรการ​ที่​ผู้สร้าง​โลก​สร้าง​ขึ้น​มาเพื่อ​ควบคุม​นาง​ นาง​จะต้อง​ทำให้​ตนเอง​พัฒนา​จน​เทียบเคียง​กับ​มนุษย์​ให้ได้​ และ​ต้อง​ปลดเปลื้อง​โซ่ตรวน​พันธนาการ​สุดท้าย​บน​ตัวนาง​ออก​ไป​ให้ได้​

ซึ่งสิ่งที่​สามารถ​ปลดเปลื้อง​โซ่ตรวน​พัน​ธนา​การออกไป​ได้​ พวกเขา​เรียก​มัน​ว่า​กุญแจ​

และ​กุญแจ​นั่น​ก็​อยู่​ที่​ฟู่เสี่ย​วกวน​ !

หลังจากนั้น​…

ตอน​ที่เกิด​การ​เปลี่ยน​ผ่าน​ระหว่าง​กลางวัน​และ​กลางคืน​ พลัง​ของ​ประตู​ต้องห้าม​จะอ่อนแอ​ลง​ชั่วขณะ​ เมื่อ​ได้​กุญแจ​มาแล้ว​ นาง​เชื่อมั่น​ว่า​นาง​จะสามารถ​ปลอม​เป็น​มนุษย์​และ​หลอก​ประตู​นั้น​ได้​สำเร็จ​

เพียงแค่​ออกจาก​ตรงนี้​ไป​ได้​ นาง​ก็​จะมีอิสระ​เสรี​ หลังจากนั้น​โลก​ใบ​นี้​ก็​จะมีคน​เพิ่มขึ้น​มาอีก​คน​หนึ่ง​ และ​จะกลายเป็น​คน​ที่​ไม่มีวัน​ตาย​ !

ใบหน้า​ของ​เด็กสาว​เต็มไปด้วย​ความ​อิ่มเอม​

และ​ด้วยเหตุนี้​นาง​จึงรีบร้อน​เดิน​ไป​เบื้องหน้า​ หรือ​แม้กระทั่ง​เหาะ​เหิน​ไป​บน​อากาศ​ พลาง​สอดส่อง​สายตา​มอง​ไป​ทั่ว​สารทิศ​ พร้อมกับ​ครุ่น​คิดในใจ​ว่า​ฟู่เสี่ย​วกวน​จะมาถึงเมื่อใด​กัน​ ?

ระยะเวลา​สอง​เดือน​เลย​ผ่าน​ไป​ใน​ชั่วพริบตา​

ในที่สุด​ความฝัน​ที่สอง​ก็ได้​พา​อู๋​เทียน​ซื่อ​และ​หลิว​จิ่น​เดิน​ออก​มาจาก​ทุ่งหญ้า​

สิ่งที่อยู่​เบื้องหน้า​ของ​อู๋​เทียน​ซื่อ​กลายเป็น​สีขาว​ทอด​ยาว​สุดลูกหูลูกตา​

ซึ่งสิ่งนั้น​ก็​คือ​…ทุ่ง​หิมะ​ที่​มอง​มิเห็น​จุดสิ้นสุด​

……

……

แสงอาทิตย์​อัสดง​ย้อม​ภูเขา​หิมะ​จน​กลายเป็น​สีเหลือง​ทอง​

ซูเกต์​ชิน​ได้​นำ​ขบวน​ของ​ชาย​อ้วน​ผ่าน​หมื่น​สายน้ำ​พัน​ภูเขา​จน​มาถึงภูเขา​หิมะ​ยักษ์​ลูก​นี้​

ชาย​อ้วน​เงยหน้า​มอง​ภูเขา​หิมะ​พลัน​คิดถึง​ภูมิหลัง​ขึ้น​มา เพราะ​ครา​หนึ่ง​เขา​เคย​ข้าม​ภูเขา​หิมะ​ลูก​ยักษ์​มาเช่นกัน​ เพียงแต่ว่า​มัน​มิใช่ที่นี่​ ทว่า​เป็นที่​ชายแดน​จักรวรรดิ​โมริยะ​

คน​ทั้ง​ขบวน​ได้​ปักหลัก​ตั้งค่าย​อยู่​ใต้​ภูเขา​หิมะ​ลูก​นี้​ พลเรือน​ทั้งหลาย​เริ่ม​ประกอบอาหาร​ ชาย​อ้วน​และ​คนอื่น​ ๆ ต่าง​ก็​นั่ง​ล้อมวง​กัน​บน​พื้น​หิมะ​

ซูเกต์​ชิน​ทอดสายตา​มอง​ภูเขา​หิมะ​ จากนั้น​ก็​หันหน้า​กลับมา​มอง​ฟู่ต้า​กวน​ “นาย​ท่าน​ จาก​จิตรกรรมฝาผนัง​ที่​ชน​เผ่า​เหลือ​ทิ้ง​เอาไว้​ เมื่อ​พวกเรา​ข้าม​ผ่าน​ภูเขา​หิมะ​ลูก​ยักษ์​นี้​ไป​แล้ว​ ก็​จะไป​ถึงโบสถ์​ศักดิ์สิทธิ์​”

“ที่นั่น​จะเป็น​ทุ่ง​หิมะ​กว้างใหญ่​ โบสถ์​ศักดิ์สิทธิ์​ตั้งอยู่​ท่ามกลาง​ทุ่ง​หิมะ​แห่ง​นั้น​”

“ดี​ ! ” ชาย​อ้วน​พยักหน้า​ แล้ว​เอ่ย​ว่า​ “ช่วงนี้​ลำบาก​เจ้าแล้ว​ อ้อ​…จริง​สิ ! เจ้ากับ​ไป๋​ยู่​เหลียน​มีลูก​ด้วยกัน​กี่​คน​แล้ว​เล่า​ ? ”

ใบหน้า​ของ​ซูเกต์​ชิน​ขึ้น​สีแดง​ระเรื่อ​ “เพิ่งจะ​สอง​คน​เท่านั้น​เจ้าค่ะ​”

“ลูกสาว​หรือ​ลูกชาย​ล่ะ​ ? ”

“เรียน​นาย​ท่าน​ ลูกชาย​ทั้งสอง​คน​เจ้าค่ะ​”