นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1218

ตอนที่ 1218 ศึกเมืองเซน

เดิมทีมิเคยมีการเฉลิมฉลองวันขึ้นปีใหม่ในจักรวรรดิโมริยะมาก่อน

ทว่าปีนี้ที่เมืองการ์แลนด์ในจักรวรรดิโมริยะ ราษฎรได้ฉลองเทศกาลปีใหม่ร่วมกันเพราะคูฉานได้นำวัฒนธรรมของต้าเซี่ยมาเผยแพร่

กองทัพบัญชาสวรรค์เข้ายึดครองเมืองการ์แลนด์โดยแทบมิต้องออกแรงเลยแม้แต่น้อย เมื่อคูฉานได้ยินข่าวตอนเข้าเมืองก็พลันรู้สึกชื่นใจขึ้นมาทันใด เพราะทหารป้องกันเมืองได้วิ่งหนีป่าราบไปแล้ว โดยทิ้งประชากรในเมืองเอาไว้สามหมื่นกว่าคน

หลังจากที่คูฉานรับรู้ถึงสถานการณ์ที่เมืองการ์แลนด์ก็อดที่จะปวดใจมิได้ เพราะทหารป้องกันเมืองเหล่านั้น นำทรัพย์สมบัติที่ร่อยหรออยู่แล้วเดิมทีติดตัวไปด้วย โกดังเก็บเสบียงสะอาดเกลี้ยงเกลา แม้แต่หนูตัวเดียวก็มิโผล่ออกมาให้เห็น

ราษฎรในเมืองเหลือเสบียงอาหารมิมากแล้ว พวกเขาอยู่อย่างอดอยากและเหน็บหนาวมิต่างกัน

จะช่วยเหลือชาวเมืองทั้งสามหมื่นคนนี้เยี่ยงไรดี ?

เมื่อพวกเขาเดินทางมาถึงเมืองการ์แลนด์ เมืองนี้ก็มีคนมากถึง 50,000 คนที่ต้องการเสบียงอาหารประทังชีวิต !

ในขณะที่คูฉานกำลังรู้สึกจนปัญญา ทันใดนั้นก็มีคาราวานสินค้าลึกลับเดินทางเข้ามาในเมืองการ์แลนด์ สตรีลึกลับนางหนึ่งได้เข้าพบเขา

และกองคาราวานสินค้าก็ได้ปักหลักค้างคืนอยู่ในเมืองการ์แลนด์ วันถัดไปคูฉานได้นำกองทัพบัญชาสวรรค์และคนจากป่ากระบี่คอยคุ้มกันรถม้าสามคันออกจากเมืองการ์แลนด์ไปยังเมืองเซนที่ทีไวตี้ประจำการอยู่

รถม้าสามคันนั้นบรรทุกหีบ 6 หีบด้วยกัน ในหีบเหล่านั้นมีทองคำมูลค่า 10,000 ตำลึงบรรจุอยู่ !

หญิงชราผู้ที่มิรู้แน่ชัดว่าเป็นผู้ใดนั้น เอ่ยว่านี่เป็นการล่องูออกจากถ้ำ งูที่ว่าก็คือทีไวตี้นั่นเองเพราะเขาคือเจ้าเมืองเซนในขณะนี้

ถ้าหากกองทัพบัญชาสวรรค์มิเริ่มบุกก่อน เช่นนั้นคนทั้งห้าหมื่นคนที่เมืองการ์แลนด์คงมิอาจอยู่รอดถึงฤดูใบไม้ผลิได้

หนทางเดียวที่จะอยู่รอดคือต้องแย่งชิงเมืองเซนมาให้ได้ เพราะเมืองเซนมีเสบียงมหาศาลที่ทีไวตี้แย่งชิงมา

ถ้าหากได้เสบียงเหล่านั้นพร้อมกับได้เมืองเซนมาครอบครอง ครานี้กองทัพบัญชาสวรรค์ถึงจะอยู่รอดได้ ทั้งยังมีโอกาสขยายขนาดของกองทัพอีกด้วย

หญิงชราและคณะคาราวานสินค้าต่างก็สื่อสารกันด้วยภาษาต้าเซี่ย พวกเขามาจากต้าเซี่ย อ้างว่าพวกตนเป็นคาราวานสินค้าจากต้าเซี่ย ในเมื่อประจวบเหมาะมาพบเจอกับคูฉานซึ่งกำลังช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยาก พวกเขาจึงถือโอกาสยื่นมือเข้าช่วยเหลือ หวังว่าคูฉานจะช่วยสยบความโกลาหลทุกหย่อมหญ้าบนจักรวรรดิโมริยะแห่งนี้ เพราะพวกเขาเดินทางมาที่นี่ก็เพื่อทำธุรกิจ

ในเมื่อตอนนี้ยังทำธุรกิจมิได้ เช่นนั้นก็คอยช่วยเหลือคูฉานให้กอบกู้จักรวรรดินี้ขึ้นมาได้ก็ยังดี

สำหรับคูฉานแล้วนั้น มิต้องสงสัยเลยว่านี่คือความช่วยเหลือที่เข้ามาได้ถูกเวลาพอดิบพอดี

ดังนันเขาจึงรับฟังคำแนะนำจากหญิงชราแล้วตัดสินใจโจมตีที่มั่นของทีไวตี้ทันที

กองทัพบัญชาสวรรค์ของคูฉานได้เดินทางมาถึงเมืองเซนในยามอู่ของวันถัดไป

คูฉานเงยหน้ามองกำแพงสูงใหญ่ จากนั้นก็เอ่ยกับทหารที่ประจำการอยู่บนกำแพงเป็นภาษาต้าเซี่ยว่า “พวกเรามาจากเมืองการ์แลนด์ จงเรียกเจ้าเมืองทีไวตี้มาพบข้าประเดี๋ยว พวกข้าขนทองคำจำนวนมหาศาลมาซื้อเสบียงจากเจ้าเมืองทีไวตี้ ! ”

เสียงของคูฉานเปี่ยมไปด้วยพลังดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ มีคนที่แต่งกายเหมือนทหารปรากฏตัวขึ้นมาบนกำแพงพลางส่องกล้องมาทางพวกตน

คูฉานเปิดหีบบรรจุทองคำออก พวกทหารต่างตาลุกวาวด้วยความละโมบขึ้นมาทันใด

บนแนวกำแพงเมืองมีทหารมากมายกำลังหัวเราะร่า หรือบางทีพวกเขาอาจจะกำลังหัวเราะเยาะเจ้าแกะน้อยที่ยังมิรู้ชะตากรรมของตนเอง !

โดยเฉพาะอย่างยิ่งอีกฝ่ายนั้นมาจากเมืองการ์แลนด์ พวกเขาย่อมเป็นกองทัพบัญชาสวรรค์ที่อ่อนปวกเปียกนั่นแน่นอน

พวกเขาโจมตีหมู่บ้านของตนบนเทือกเขาไทเออร์ เมื่อท่านเจ้าเมืองได้ทราบข่าวก็โกรธเป็นอย่างมาก ทั้งยังขู่ว่าจะนำกองทัพไปบดขยี้พวกมดตัวน้อย ๆ นั่นให้แหลก

คาดมิถึงเลยว่าพวกเขาจะกล้าเดินดุ่ม ๆ เข้ามาให้ท่านเจ้าเมืองเขมือบด้วยตนเอง !

คาดมิถึงจริง ๆ เลยว่าพวกมันจะขนทองคำมามากมายถึงเพียงนี้ !

มิมีผู้ใดสงสัยในกลอุบายนี้เลย เพราะฝ่ายตรงข้ามมีทหารเพียง 3,000 นายเท่านั้น ทว่าพวกตนนั้น…พวกตนมีกำลังพลมากถึง 30,000 นาย !

บัดนี้ปืนเป็นสิ่งที่ล้ำค่ามากยิ่งนัก ช่างฝีมือในโรงงานสรรพาวุธต่างก็เผ่นหนีไปหมดแล้ว เมื่อเปิดโรงงานขึ้นมาอีกครามิได้ ดังนั้นพวกเขาจึงมิมียุทโธปกรณ์เสริม แต่เมื่อต้องเผชิญกับพวกมดตัวกระจ้อยร่อยพวกนี้ใช้ดาบก็น่าจะเพียงพอแล้ว

หลังจากทหารส่งข่าวคราวให้ทีไวตี้ได้รับทราบ ทีไวตี้ก็หัวเราะดังลั่นอยู่สามครา แน่นอนว่าเขามิมีทางขายเสบียงให้กับศัตรูอย่างแน่นอน ทว่าเขาจะฉวยโอกาสนี้ฆ่าล้างศัตรูให้สิ้นซากภายใต้กำแพงเมือง

“แม่ทัพเอวา ข้าขอสั่งให้เจ้านำทหาร 20,000 นายไปสังหารพวกศัตรูให้สิ้นซาก ! จากนั้นจงนำทองคำกลับมาให้ข้า แล้วข้าจะตบรางวัลให้เจ้าอย่างงาม ! ”

นี่เป็นเรื่องง่ายดายมิต่างอันใดกับการปอกกล้วยเข้าปาก

แม่ทัพเอวารับคำสั่งด้วยสีหน้าชื่นมื่น เขานำทหาร 20,000 นายมุ่งหน้าออกจากกำเเพงเมืองเพื่อสังหารกองทัพบัญชาสวรรค์นั่นอย่างโจ่งแจ้ง