นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1326

ตอนที่​ 1326 วันที่​แปด​ เดือน​หนึ่ง​

เทศกาล​ปีใหม่​ได้​ผ่าน​พ้นไป​อย่าง​รวดเร็ว​

ราษฎร​เมือง​ฉางอัน​เฉลิมฉลอง​เทศกาล​กัน​อย่าง​มีความสุข​ หลังจากนั้น​ก็​กลับมา​ยุ่ง​เป็น​พัลวัน​กับ​การงาน​อีก​ครา​

ตลอด​แปด​วัน​ที่ผ่านมา​ ใน​เมือง​ฉางอัน​เต็มไปด้วย​ความ​สงบสุข​ดั่ง​ที่​เป็นมา​ แต่​ราษฎร​มิทราบ​เลย​ว่า​ตลอด​ระยะเวลา​แปด​วัน​ที่ผ่านมา​นี้​ได้​เกิดเรื่อง​ที่​ชวน​ตกตะลึง​มากมาย​ หรือ​แม้แต่​ขุน​นางใน​ราชสำนัก​ก็​มีเพียง​มิกี่​คน​เท่านั้น​ ที่​ทราบ​ว่า​จะเกิดเรื่อง​ใหญ่ขึ้น​เร็ว ๆ นี้​

จัว​เปี๋ย​หลี​เสนาบดี​กรม​ยุทธการ​ได้​ลงชื่อ​ใน​หนังสือ​คำสั่ง​ลับ​ โดยที่​มิมีพระปรมาภิไธย​ของ​ฝ่าบาท​ ทว่า​มีตราประทับ​ของ​เสนาบดี​ทั้ง​สามฝ่าย​ ซึ่งฟู่เสี่ย​วกวน​ได้​ส่งผ่าน​จดหมาย​เพื่อ​มอบอำนาจ​ให้​แก่​เยี่ยน​ซีเห​วิน​เมื่อ​ครา​ที่​เขา​ยังอยู่​ใน​แผ่นดินใหญ่​ลี​อาห์​

คำสั่ง​ลับ​ :

เฝิงซีผู้บัญชาการ​กองทัพบก​ที่สอง​และ​เว่ยอู๋​ปิ้ง​ผู้บัญชาการ​กองทัพบก​ที่สาม​ได้​อ่าน​คำสั่ง​นี้​แล้ว​ คำสั่ง​คือ​ให้​พวกเขา​กรีฑา​ทัพ​ไป​ยัง​เขตปกครองตนเอง​ซีเซี่ย​ !

จับเป็น​ท่า​ป๋า​วั่ง​มาให้ได้​ หาก​มีผู้ใด​ขัดขืน​…ให้​สังหาร​อย่าง​ไร้​ปรานี​ !

นอกจากนี้​ยังมี​หนังสือ​โยก​ย้ายที่​ออก​มาจาก​กรม​ขุนนาง​ ซึ่งมีตราประทับ​ของ​เสนาบดี​ทั้ง​สามคน​เช่นกัน​…

ให้​ย้าย​จัว​ตง​หลาย​ไป​ที่​เขตปกครองตนเอง​ซีเซี่ย​เพื่อ​เข้า​รับ​ตำแหน่ง​จ่งตู​ !

ในขณะเดียวกัน​ฮั่ว​หวย​จิ่น​ผู้บัญชาการ​กองทหาร​รักษาการณ์​เมือง​ฉางอัน​ถูก​เชิญเข้าไป​ที่​จวน​ตระกูล​เยี่ยน​ เขา​อยู่​ที่นั่น​ถึงสามชั่ว​ยาม​เต็ม​ ๆ จากนั้น​ถึงเดินทาง​กลับ​ไป​ ทหาร​รักษาการณ์​จำนวน​หนึ่ง​หมื่น​นาย​ได้​แปลงกาย​เป็น​ปุถุชน​แล้ว​เข้าไป​ประจำการ​อยู่​ที่สี่​ทางเข้าออก​ของ​เมือง​

อู๋​เทียน​ซื่อ​มิทราบ​อัน​ใด​เกี่ยวกับ​เรื่อง​นี้​

รัชสมัย​ต้าเซี่ย​ปี​ที่หก​ เดือน​หนึ่ง​ วันที่​แปด​ งาน​ประชุม​ราชสำนัก​ครา​แรก​ของ​ปี​นี้​ได้​เริ่มต้น​ขึ้น​ใน​ยามเช้าตรู่​ของ​วัน​

ตาม​ธรรมเนียม​ปฏิบัติ​เดิม​นั้น​ ใน​งาน​ประชุม​ราชสำนัก​ครา​แรก​ของ​ปี​ จักรพรรดิ​จะต้อง​ประกาศ​สรุป​นโยบาย​ของ​รัช​สมัยใหม่​ ซึ่งใน​นั้น​เกี่ยวข้อง​กับ​ความเป็นอยู่​ของ​ราษฎร​มิว่า​จะเป็น​เรื่องเล็ก​หรือ​เรื่องใหญ่​ เป็น​การประชุม​ที่​ราษฎร​ต้าเซี่ย​ คณะ​ทูต​จาก​ต่างแดน​ รวมถึง​หนังสือพิมพ์​รายสัปดาห์​ต้าเซี่ย​ให้ความสำคัญ​เป็น​อย่างยิ่ง​

ท้องพระโรง​ฉี่หมิง​คราคร่ำ​ไป​ด้วย​ผู้คน​

อู๋​เทียน​ซื่อ​ยืน​อยู่​ใจกลาง​ของ​พระราชวัง​ มือ​ทั้งสอง​ข้าง​ของ​เขา​ค้ำ​ยัน​โต๊ะ​เอาไว้​แล้ว​กวาดสายตา​มอง​เหล่า​ขุนนาง​ที่​กำลัง​ตั้งหน้า​ตั้งตารอ​ฟังเขา​ เมื่อ​ท้องพระโรง​เงียบสงัด​ เขา​จึงตรัส​ออกมา​ว่า​

“รัชสมัย​ต้าเซี่ย​ปี​ที่หก​ นี่​เป็น​ปี​ที่สาม​ที่​เจิ้น​ขึ้น​ครอง​บัลลังก์​”

“ใน​ปี​นี้​ เจิ้น​มีหลายอย่าง​ที่​ต้อง​จัดการ​เช่นกัน​ เรื่อง​เหล่านี้​ล้วนแต่​กระทบ​ต่อ​ความเป็นอยู่​ของ​ราษฎร​ ซึ่งเป็นการ​เสริม​และ​แก้ไข​มาจาก​แผน​พัฒนา​ระยะ​ห้า​ปี​ของ​ต้าเซี่ย”​

“ประการ​แรก​ เรื่อง​นโยบาย​การ​การค้า​ตอบแทน​การเกษตร​นั้น​จำต้อง​ขยาย​ให้​ใหญ่​ขึ้น​ ขณะที่​พวกเรา​กำลัง​ควบคุมราคา​ของ​ข้าว​ ในเวลาเดียวกัน​นั้น​…พวกเรา​ก็​จำต้อง​เพิ่ม​ความอยาก​เข้ามา​มีส่วนร่วม​ของ​ชาวนา​ สร้าง​รายได้​ให้​พวกเขา​มากขึ้น​ ให้​พวกเขา​มีชีวิต​ที่​ดีกว่า​เดิม​”

“ส่วน​ประการ​ที่สอง​ ใน​ด้าน​การค้า​…”

อู๋​เทียน​ซื่อ​กวาดสายตา​มอง​เหล่า​ขุนนาง​อีก​ครา​ “ด้าน​การค้า​มิอาจ​ทำ​อัน​ใด​ได้​อิสระ​จน​เกินไป​ ! ”

“เจิ้น​คิด​ว่า​ โครงการ​ใหญ่​ของ​ประเทศ​หรือ​ทรัพยากร​ที่​สำคัญ​เหล่านั้น​ จำต้อง​อยู่​ใน​ความดูแล​ของ​ชาติ​บ้านเมือง​ ! ยกตัวอย่างเช่น​ การค้า​เกลือ​ เหล็ก​ สินแร่​ ข้าว​และ​การขนส่ง​ทางเรือ​เป็นต้น​ ! ”

“พวก​มัน​ล้วน​เป็น​ทรัพย์สิน​หรือ​ลู่ทาง​ที่​สำคัญ​ของ​ชาติ​ เมื่อ​ภาค​การค้า​คิด​จะแสวงหา​ผลกำไร​จาก​ตรงนี้​ ถือเป็น​การนำ​ความสูญเสีย​มาให้​แก่​ชาติ​บ้านเมือง​ และ​ด้วยเหตุนี้​ ตั้งแต่​วันนี้​เป็นต้นไป​ จะมีธุรกิจ​จำนวนมาก​ที่​ถูก​ยึด​มาเป็น​สมบัติ​ของ​ชาติ​ หรือ​อาจจะ​ใช้วิธี​ประกอบ​กิจการ​ร่วมกัน​ โดย​มีราชสำนัก​เป็น​ผู้บริหาร​จัดการ​ เพื่อ​เป็น​การรับประกัน​ผลประโยชน์​ของ​ชาติ​บ้านเมือง​ ! ”

นโยบาย​ของ​เขา​ทำให้​พวก​เยี่ยน​ซีเห​วิน​ต้อง​หันมา​มองหน้า​กัน​ เรื่องสำคัญ​ถึงเพียงนี้​ ฝ่าบาท​มิได้​ปรึกษา​หนึ่ง​ใน​พวกเขา​เลย​ !

นี่​มัน​ขัด​กับ​นโยบาย​การค้า​อิสระ​ที่​ฟู่เสี่ย​วกวน​ได้​ตั้ง​กฎเกณฑ์​เอาไว้​ นี่​มัน​เกี่ยวข้อง​กับ​หลาย​ฝ่าย​มาก​เหลือเกิน​ !