นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1369

ตอนที่​ 1369 ชั้น​ที่​สิบ​แปด​

ฤดูหนาว​ใน​เมือง​กวน​หยุ​น​ยาวนาน​กว่า​เมือง​ฉางอัน​เล็กน้อย​

วัน​ที่สอง​ เดือน​สอง​ หิมะ​ใน​เมือง​ฉางอัน​เริ่ม​หลอมละลาย​แล้ว​ กระทั่ง​ต้น​หลิว​แตกหน่อ​ออกมา​ให้​เห็น​มิน้อย​ ทว่า​เมือง​กวน​หยุ​น​ยังคง​ถูก​หิมะ​ถล่ม​หนัก​อย่าง​ต่อเนื่อง​

และ​ท่ามกลาง​หิมะ​ที่​ตกหนัก​นั้น​เอง​ อู๋​เทียน​ซื่อ​ได้​ฉวยโอกาส​ตอนที่​หยุดพัก​จาก​การ​ทำพิธี​สักการะ​แอบ​ย่อง​ไป​ยัง​หอ​เทียน​จี

สถานที่​แห่ง​นี้​ตั้งอยู่​ข้าง​กวน​หยุ​น​ถาย​ มัน​เป็น​สถานที่​ลับซึ่งมีน้อย​คน​ที่จะ​รู้จัก​

แต่ก่อน​ปฐม​จักรพรรดิ​ฟู่เสี่ย​วกวน​เคย​คิด​จะเข้าไป​สำรวจ​ชั้น​สิบ​แปด​ของ​หอ​เทียน​จี ทว่า​ท้ายที่สุด​ถูก​เยี่ยน​ซีเห​วิน​และ​คนอื่น​ ๆ ห้ามปราม​เอาไว้​

ครา​หนึ่ง​เขา​เคย​ลอบ​ลง​ไป​ ทว่า​เขา​ยืน​ลังเล​อยู่​หน้า​ประตู​ของ​ชั้น​สิบ​แปด​อยู่​เนิ่นนาน​

ท้ายที่สุด​เป็น​เพราะ​ตน​ได้​แตก​ราก​แตกหน่อ​แผ่​กิ่งก้านสาขา​ที่​ต้าเซี่ย​แห่ง​นี้​แล้ว​ ดังนั้น​เขา​จึงล้มเลิก​ความคิด​ที่จะ​เปิด​ประตู​บาน​นั้น​ออก​

มิมีผู้ใด​ทราบ​ว่า​หลัง​ประตู​บาน​นั้น​มีอัน​ใด​ซ่อน​อยู่​

หาก​จะเข้าไป​ใน​ชั้น​สิบ​แปด​ ต้อง​มีตราประทับ​หยก​ของ​องค์​จักรพรรดิ​ที่​สืบทอด​ต่อกัน​มาเพื่อ​เปิด​ประตู​

จัว​เปี๋ย​หลี​คาด​มิถึงว่า​อู๋​เทียน​ซื่อ​จะหนี​ไป​พร้อมกับ​ตราประทับ​หยก​ตั้งแต่​ยัง​มิทัน​เสร็จ​พิธี​

นัก​ปราญช์​เห​วิน​สิงโจว​ก็​คาด​มิถึงเช่นกัน​

บัดนี้​ใน​วัด​ไท่เมี่ยว​ เห​วิน​สิงโจว​ จัว​เปี๋ย​หลี​ รวมถึง​ขุนนาง​คนอื่น​ ๆ กำลัง​นั่ง​ล้อมรอบ​เตาผิง​เพื่อ​ดื่ม​ชาพลาง​สนทนา​

บทสนทนา​ส่วนใหญ่​ล้วน​เป็นเรื่อง​ที่ว่า​อู๋​เทียน​ซื่อ​นั้น​โต​เป็นผู้ใหญ่​แล้ว​ ต้าเซี่ย​จะไร้​ซึ่งองค์​จักรพรรดิ​มิได้​ พวกเขา​ต่าง​ก็​คิด​ว่า​ควร​เชิญอู๋​เทียน​ซื่อ​ขึ้น​เป็น​องค์​จักรพรรดิ​อีก​ครา​ หลังจากที่​เสร็จ​พิธี​สักการ​ระ​วัด​ไท่เมี้ยว​และ​กลับ​ไป​ยัง​เมือง​ฉางอัน​แล้ว​เป็นต้น​

เพราะ​ถึงเยี่ยง​ไร​เขา​ก็​สั่งสอน​อู๋​เทียน​ซื่อ​มาเอง​กับ​มือ​ เมื่อ​ข่าว​อู๋​เทียน​ซื่อ​ถูก​ปลด​ออกจาก​บัลลังก์​แพร่​มาถึงเมือง​กวน​หยุ​น​ใน​ตอนนั้น​ ท่าน​นักปราชญ์​เห​วิน​สิงโจว​ก็​ปิดประตู​ใคร่ครวญ​เรื่อง​นี้​อยู่​เจ็ด​วัน​เต็ม​

เพราะ​อู๋​เทียน​ซื่อ​เป็น​โอรส​ของ​ฟู่เสี่ย​วกวน​

เพราะ​อู๋​เทียน​ซื่อ​ถูก​ฟู่เสี่ย​วกวน​มอบหมาย​ให้​เขา​สั่งสอน​มาเอง​กับ​มือ​

ใน​ฐานะ​ราชครู​ของ​องค์​รัชทายาท​ เขา​ย่อม​หวัง​สั่งสอน​ให้​องค์​รัชทายาท​ดำรงอยู่​ใน​ทศ​พิศ​ราชธรรม​ดั่ง​ฟู่เสี่ย​วกวน​ ดังนั้น​เขา​จึงทุ่มเท​อย่าง​สุดกำลัง​ แต่​มิคาดคิด​เลย​ว่า​หลังจากที่​อู๋​เทียน​ซื่อ​ขึ้น​ครอง​บัลลังก์​แล้ว​ เขา​ได้​เป็น​ปรปักษ์​กับ​กฎหมายรัฐธรรมนูญ​ที่​ฟู่เสี่ย​วกวน​ร่าง​ขึ้น​มา

ภายใน​เจ็ด​วันนั้น​ เขา​ใช้ชีวิต​อยู่​ใน​ความขัดแย้ง​ เขา​มิทราบ​ว่า​อำนาจ​แห่ง​องค์​จักรพรรดิ​หรือ​กฎหมายรัฐธรรมนูญ​อัน​ใด​ยิ่งใหญ่​กว่า​กัน​

ตลอด​พันปี​ที่ผ่านมา​มิว่า​จะเป็น​แคว้น​หรือ​ราชวงศ์​ใด​ องค์​จักรพรรดิ​อยู่​เหนือ​ทุกสิ่ง​ ทว่า​บัดนี้​กฎหมายรัฐธรรมนูญ​ได้​ถือกำเนิด​ขึ้น​มาแล้ว​ ทั้ง​ยัง​ระบุ​เอาไว้​อย่าง​ชัดเจน​อี​กว่า​…หากว่า​จักรพรรดิ​ประพฤติ​ใน​สิ่งที่​มิสมควร​อัน​เป็นเหตุให้​เกิด​ความ​มิสงบสุข​แก่​การปกครอง​และ​ราษฎร​ ทั้ง​สามสำนัก​สามารถ​ดำเนิน​การถอดถอน​ได้​ หลังจากที่​ผ่าน​การ​ลง​ประชามติ​ของ​คณะรัฐมนตรี​ ทั้ง​สามสำนัก​จะรับหน้าที่​ดูแล​อำนาจ​จักรพรรดิ​ต่อไป​

เขา​ลอง​อ่าน​กฎหมายรัฐธรรมนูญ​โดยละเอียด​อีก​ครา​ ผนวก​กับ​ความคิด​เหล่านั้น​ที่​ฟู่เสี่ย​วกวน​เคย​กล่าว​เอาไว้​ ในที่สุด​เขา​ก็​เข้าใจ​ใน​ความ​ทุ่มเท​ของ​ฟู่เสี่ย​วกวน​

ประเทศ​จะมิมีจักรพรรดิ​ก็​ย่อม​ได้​ แต่​จะมิมีราษฎร​มิได้​ !

แต่​ฟู่เสี่ย​วกวน​ก็​เคย​เอ่ย​ว่า​มนุษย์​มิใช่เทพเจ้า​ ดังนั้น​ย่อม​ทำ​ผิดพลาด​ได้​เช่นกัน​ หาก​ผิด​ก็​เพียง​แก้ไข​ หาก​มิผิด​ก็​พยายาม​ต่อไป​ ทุกวันนี้​หลังจากที่​คิดทบทวน​ตนเอง​มาแล้ว​ครึ่ง​ปี​ อู๋​เทียน​ซื่อ​ได้​แก้ไข​ใน​สิ่งที่​พลั้งพลาด​แล้ว​ วันนี้​ใน​งานพิธี​สักการะ​วัด​ไท่เมี่ยว​ อู๋​เทียน​ซื่อ​ก็​ดู​หนักแน่น​เป็น​อย่างยิ่ง​

เขา​เป็น​เหมือน​หิน​ที่​เป็นรูปเป็นร่าง​มากขึ้น​ ทุกวันนี้​เหมือนว่า​จะถูก​ขัดเกลา​จน​เงาวับ​ ดังนั้น​เขา​ย่อม​ทราบ​ว่า​ประเทศ​มีราษฎร​เป็น​พื้นฐาน​ เมื่อ​เขา​ขึ้น​ครอง​บัลลังก์​อีก​ครา​ เขา​จะต้อง​เป็น​องค์​จักรพรรดิ​ที่​อ้อน​น้อม​ถ่อมตน​และ​ต้อง​เป็น​จักรพรรดิ​ที่​ทำ​เพื่อ​ราษฎร​เหมือน​เสด็จ​พ่อ​ของ​เขา​เป็นแน่​

ในขณะที่​เห​วิน​สิงโจว​กำลัง​โน้มน้าว​จัว​เปี๋ย​หลี​และ​คนอื่น​ ๆ อยู่​นั่นเอง​ อู๋​เทียน​ซื่อ​ก็ได้​ยืน​อยู่​หน้า​ประตู​ของ​หอ​เทียน​จีเรียบร้อย​แล้ว​

“ฝ่าบาท​…”

หลิว​จิ่น​เคย​ปรนนิบัติ​รับใช้​อยู่​ข้าง​กาย​ของ​ฟู่เสี่ย​วกวน​ เขา​ทราบ​ดี​ว่า​มีความลับ​ซ่อนเร้น​อยู่​ใน​หอ​เทียน​จีชั้น​ที่​สิบ​แปด​ บัดนี้​อู๋​เทียน​ซื่อ​ถือ​ตราประทับ​หยก​เข้ามา​ และ​เขา​ก็​คาดเดา​เจตนา​รมย์​ของ​อู๋​เทียน​ซื่อ​ได้​ถูกต้อง​

เขา​กลืนน้ำลาย​ลงคอ​ด้วย​ความ​ร้อนรุ่ม​กลุ้มใจ​ จากนั้น​ก็​โน้ม​กาย​ลง​แล้ว​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​แผ่วเบา​ “สถานที่​แห่ง​นี้​… ฝ่าบาท​มิอาจ​พา​ตนเอง​เข้าไป​ตกอยู่ในอันตราย​ได้​พ่ะย่ะค่ะ​ ! ”

อู๋​เทียน​ซื่อ​นำ​มือ​ทั้งสอง​ข้าง​ไพล่หลัง​เอาไว้​ ท่ามกลาง​พายุ​หิมะ​ที่​กำลัง​โถมกระหน่ำ​

เขา​ยืน​ตัวตรง​

แล้ว​เพ่งมอง​ไป​ยัง​อาคาร​โบราณ​แห่ง​นั้น​

มุมปาก​ของ​เขา​เผ​ยอขึ้น​ สายตา​ค่อย ๆ​ หรี่​ลง​เล็กน้อย​ “ข้า​มิใช่ฝ่าบาท​อัน​ใด​นั่น​หรอก​”

“ข้า​ถูก​ปลด​นาน​แล้ว​”

“ข้า​เป็น​จักรพรรดิ​พระองค์​แรก​ที่​ถูก​ปลด​ใน​ประวัติ​ศาตร์ต้าเซี่ย​ ไม่สิ…ข้า​เป็น​จักรพรรดิ​พระองค์​แรก​ที่​ถูก​ปลด​ใน​ประวัติศาสตร์​พันปี​ต่างหาก​ ! ”

“เสด็จ​พ่อ​ออกเดินทาง​พิชิต​แดน​ไกล​สามปี​แล้ว​ ทว่า​บัดนี้​ไร้​ซึ่งวี่แวว​ข่าวสาร​จาก​เสด็จ​แม่และ​พี่น้อง​ของ​ข้า​ตลอดทั้ง​สามปี​”

“หลิว​จิ่น​เอ๋ย​ เจ้าเคย​ติด​ตามเสด็จ​พ่อ​ออกเดินทาง​ทางเรือ​ เจ้าคง​ทราบ​ว่า​มหาสมุทร​อันตราย​มาก​เพียงใด​”