นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 277

ตอนที่ 277 เขาไปแล้ว

นโยบายของฟู่เสี่ยวกวนเมื่อปีกลายทำให้เกิดการก่อสร้างพระราชวังขึ้นมาในแคว้นฮวง !

สิ่งนี้ทำให้ท่าป๋าโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแต่ทำสิ่งใดมิได้ เขามิมีแม้กระทั้งคนให้ระบายความคับแค้นในใจ ทำได้เพียงแค่เก็บเอาความขมขื่นนี้กล่าวให้ท่าป๋าชิวลูกชายของตนฟัง

ท่าป๋าชิวเองก็เพิ่งจะรับรู้ถึงเรื่องราวทั้งหมด และรับรู้ถึงภัยการคุกคามอันใหญ่หลวงครานี้

เวลานี้เขากำลังกัดฟันขบคิด

ไอ้พวกผู้นำเผ่าที่โฉดเขลาพวกนั้นต่างก็ดีใจ อีกทั้งยังกล่าวว่ายามที่พระราชวังนั้นสร้างเสร็จแล้ว พวกมันจะเข้าไปอาศัย แล้วภายภาคหน้าท่าป๋าชิวจะได้รับแต่งตั้งเป็นเสนาบดีกรมการคลัง ส่วนเรื่องบ้านเมืองนั้นให้องค์ชายแปดบริหารจัดการ !

เรื่องความคับแค้นใจที่มีต่อแคว้นฮวงนั้น ท่าป๋ายวนล้วนซึมซับมาจากพ่อของตน แต่กลับรู้สึกราวกับเผชิญมันทั้งหมดด้วยตนเอง

แต่ตอนนี้เขามีโอกาสทองอยู่ในมือแล้ว นั่นก็คือองค์หญิงไท่ผิง !

หากได้สมรสกับองค์หญิงไท่ผิง จะมีราชวงส์อู๋เป็นเกราะกำบัง ต่อให้องค์ชายแปดก็เถอะ !

เมื่อยามเขาเป็นใหญ่เขาจะไหว้วานให้กองทัพแห่งราชวงศ์อู๋ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์พวกชนเผ่านั้นให้สิ้น แคว้นฮวงต้องเป็นเอกราช มิเช่นนั้นเสี้ยนหนามพวกนี้จะมิมีวันหมดสิ้นไป

เขาเองคิดเช่นนั้น ส่วนเหล่าปัญญาชนจากสองแคว้นที่เหลือต่างก็แววตาลุกเป็นประกาย ในขณะที่กำลังแย่งชิงดีชิเด่น ก็โอ้อวดว่าตนสามารถเอาชนะฟู่เสี่ยวกวนได้ แล้วจะสั่งสอนให้เขาได้รู้ซึ้งไว้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้าเสมอ !

เพลานั้นกลับมีคนหนุ่มอีกคนหนึ่งที่รับฟังอย่างเงียบเชียบ เผลอยิ้มบ้างเป็นบางครา เพราะคิดว่าเรื่องพรรค์นี้มันช่างน่าขันสิ้นดี

ทว่ากวนถงนั้นรู้ดี คนเหล่านี้เป็นเพียงแค่เศษสวะ !

องค์หญิงไท่ผิงมิอาจสมรสแล้วย้ายตามพระสวามีไปแคว้นอื่นได้ ต่อให้เป็นฟู่เสี่ยวกวนก็มิมีวัน

ฝ่าบาทคงมิได้เชิญฟู่เสี่ยวผู้มีนามเลื่องลือเช่นนี้มาโอ้อวดแค่ความเก่งกล้าของตน ฝ่าบาทย่อมมีแผนอื่นอีกเป็นแน่ มีความเป็นไปได้ว่าจะถือโอกาสใช้ชื่อเสียงของฟู่เสี่ยวกวนแต่งตั้งตำแหน่งใหญ่ให้จัวตงหลายได้อย่างชอบธรรม

จัวตงหลายและองค์หญิงไท่ผิงต่างก็เคยร่ำเรียนในสำนักหลีซาน ต่างเป็นสุดยอดนักปราชญ์แหล่งหลานซี อีกทั้งท่านปู่ของจัวตงหลายนามว่าจัวอีสิงมีตำแหน่งเป็นเสนาบดีฝ่ายขวาแห่งราชวงศ์อู๋ !

ท่านพ่อของเขานามว่าจัวเปี๋ยหลียังเป็นผู้บัญชาการกองทัพสูงสุดอีกด้วย !

ชื่อเสียงเรียงนามของตระกูลจัวมิมีผู้ใดเทียบเท่าได้

สำหรับเรื่องขององค์หญิงไท่ผิง แม้จัวตงหลายจะแสดงท่าทีของตนอย่างชัดเจนมานานแล้ว และฝ่าบาทก็มิเคยขัดขืน

เช่นนั้นกวนถงมองแผนการนี้ออกอย่างชาญฉลาด จัวตงหลายกำลังจะรับตำแหน่งขุนนางแห่งราชวงศ์อู๋ ซึ่งแน่นอนว่ามิอาจเป็นราชบุตรเขยได้ ดังนั้นฝ่าบาทจึงใช้แผนการที่ว่า หากผู้ใดประพันธ์กวีได้ดีเยี่ยมที่สุด องค์หญิงไท่ผิงก็จะตกเป็นของผู้นั้น

เป็นวิธีที่ดี่เยี่ยมเสียจริง ๆ !

ฟู่เสี่ยวกวนก็เป็นได้เพียงแค่ก้อนกรวดใต้เท้าของจัวตงหลายเท่านั้น !

เหตุนี้เขาจึงกล้าทิ้งฟู่เสี่ยวกวนให้รออย่างอ้างว้างอยู่นอกเมือง วางแผนว่าพรุ่งนี้จะไปพบเสียหน่อย หากเจอกันแล้วก็จะกล่าวว่าขออภัยก็คงจบสิ้น คงมิเป็นเรื่องใหญ่โตมากนัก

แต่ทว่าเขากลับคาดมิถึงว่าฟู่เสี่ยวกวนจะเดินขบวนกลับเสียจริง ๆ อีกทั้งยังกลับแบบดื้อ ๆ เสียด้วยซ้ำ !

เช้าวันรุ่งขึ้น กวนถงโดนปลุกจากห้วงแห่งการหลับใหลด้วยเสียงเคาะประตูของเซี่ยะซีเฟิง ทำให้เขาโกรธเป็นอย่างมาก เมื่อคืนเขามีความสุขดื่มจนเมามาย เวลานี้แล้วก็ยังมิหลุดพ้นจากฤทธิ์มึนเมาของสุรา

แต่คำกล่าวนั้นของเซี่ยะซีเฟิงทำเขาตื่นในบัดดล

“เจ้ากล่าวว่าอะไรนะ ? ”