นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 304

ตอนที่ 304 มิสมเหตุสมผล

ถังเชียนจวินพ่ายแพ้เยี่ยงนั้นหรือ ?

ในฐานะผู้มีความสามารถสิบอันดับแรกของสำนักศึกษาหลีชาน ถังเชียนจวินพ่ายแพ้ต่อฟู่เสี่ยวกวน !

บัณฑิตราชวงศ์อู๋มิอาจยอมรับผลการตัดสินเช่นนี้ได้ บัดนี้ทุกสิ่งตกอยู่ในความเงียบสงบ แม้แต่กลุ่มสตรีผู้บ้าคลั่งต่างก็พากันเหม่อมอง

พวกนางยอมรับฟู่เสี่ยวกวนผู้มีพรสวรรค์จากราชวงศ์หยูได้ แต่พวกนางมิอาจจะยอมรับได้ว่าถังเชียนจวินจะพ่ายแพ้ให้กับผู้ไร้ความสามารถแห่งราชวงศ์หยูได้ !

แต่ในเมื่อถังเชียนจวินยอมรับว่าเขาพ่ายแพ้ และดูเหมือนว่าจะยอมรับอย่างเต็มอกเต็มใจเสียด้วย ถ้าเช่นนั้นฟู่เสี่ยวกวนชายหนุ่มผู้นี้ก็มีความสามารถทั้งด้านวรรณกรรมและการต่อสู้เยี่ยงนั้นหรือ ?

บัณฑิตในราชวงศ์อู๋รู้ดีว่าฟู่เสี่ยวกวนมีความสามารถด้านวรรณกรรมที่พวกเขายากจะเทียบเท่า เนื่องจากการที่พวกเขารู้ว่าฟู่เสี่ยวกวนเดินทางมาร่วมงานชุมนุมวรรณกรรม จึงได้วางแผนในวันนี้ขึ้นมา

ในเมื่อวรรณกรรมสู้เขามิได้ เช่นนั้นประลองกันด้านต่อสู้คงจะชนะได้ แม้ว่าฟู่เสี่ยวกวนจะได้รับชัยชนะในงานชุมนุมวรรณกรรมครานี้ แต่พวกเขาก็นับว่าเสมอกัน

แต่บัดนี้…แม้แต่การต่อสู้ก็ยังพ่ายแพ้แก่เขา !

หากด้านวรรณกรรมก็พ่ายแพ้อีกล่ะก็ พวกเขาก็แพ้ทั้งสองอย่างเลยมิใช่รึ ?

ไม่สิ พวกเขาแพ้ถึงสามอย่าง พวกเขาต้องสูญเสียองค์หญิงไท่ผิงไปอีกด้วย

ถ้าเช่นนั้น ข้อมูลของฟู่เสี่ยวกวนที่พวกเขาได้รับคือข้อมูลเท็จ !

ให้ตายสิ สายสืบของหอเชียนจี แม้แต่เรื่องที่ฟู่เสี่ยวกวนมีความสามารถทั้งวรรณกรรมและการต่อสู้ พวกเขามิรู้ได้เยี่ยงไร !

บัณฑิตราชวงศ์อู๋ต่างพากันหงุดหงิดและมิพอใจ ถังเชียนจวินเองที่ต้องเผชิญหน้ากับผลลัพธ์เช่นนี้ก็ได้แต่โทษตนเอง

เขาหันกลับมาโค้งคำนับให้กับเพื่อนร่วมชั้นเหล่านั้นและกล่าวว่า “เชียนจวินไร้ซึ่งความสามารถ เรื่องราวทั้งหลายได้จบลงแล้ว สัญญาก่อนหน้านี้ แพ้ก็คือแพ้ เชิญพวกท่านกลับไปเถิด ! ”

บัณฑิตทั้งหลายพากันนิ่งเงียบ พวกเขาหันไปทางฟู่เสี่ยวกวน ทำความคารวะแล้วกล่าวว่า “ข้าน้อยได้รับบทเรียนมากมายในการต่อสู้ครานี้ ไว้คราหน้าขอท่านโปรดช่วยชี้แนะด้วย ! ”

ฟู่เสี่ยวกวนมิได้ยิ้มระรื่นนัก เนื่องจากการต่อสู้เมื่อครู่ช่างอันตรายเสียจริง กำลังภายในของเขาไม่สามารถเทียบกับถังเชียนจวินได้ถึงจะเป็นไทเก็กแต่ก็มีขีดจำกัด ในท้ายที่สุดเขาทำได้เพียงผลักฝ่ามือทั้งสองข้างออกไป เพราะตอนนี้กำลังภายในของถังเชียนจวินถึงขีดจำกัดของเขาแล้ว ถ้าเขายังไม่รีบลงมือละก็ หากไทเก็กของเขาถูกทำลายลง ก็คงจะถูกทำร้ายจนตายเป็นแน่

ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะต่อสู้จนทั้งสองฝ่ายบาดเจ็บเช่นนี้ !

และการที่เขาแข็งแกร่งกว่าถังเชียนจวินเล็กน้อย นั่นเป็นเพราะว่าเขาสวมชุดคราบจักจั่นที่ขันทีเจี่ยให้เขาไว้นั่นเอง

ชุดนี้ดูดซับแรงกระแทกจากกำลังภายในที่ถังเชียนจวินส่งออกมา จึงทำให้เขามิได้กระอักเลือดออกมา

หากประลองกันอีกครา ความลับคงถูกเปิดเผยเป็นแน่ !

ดังนั้นฟู่เสี่ยวกวนจึงรีบเอ่ยขึ้นว่า “เรื่องการต่อสู้นั้นช่างเถิด ข้ามีอีกหลายเรื่องต้องจัดการ เจ้าเองก็คงมีเช่นกัน พวกเราลบล้างทุกสิ่งไว้ที่นี่เถิด”

ถังเชียนจวินดวงตาเป็นประกาย “มิได้ พวกเราจะได้พบกันใหม่ที่ยุทธภพอีกแน่นอน ! ”

“ข้าน้อยเชียนจวินขอตัวก่อน คราหน้าขอให้ท่านช่วยชี้แนะด้วย ! ”

ถังเชียนจวินยกมือกำขึ้นคารวะ จากนั้นหันหลังเดินจากไป ฟู่เสี่ยวกวนรู้สึกไม่ดีนัก เขาโบกไม้โบกมือแล้วตะโกนออกไปว่า “เชียนจวิน ยุทธภพนั้นลึกยิ่ง พวกเรามิมีความจำเป็นต้องพบกันอีกแล้ว ! ”

บัณฑิตราชวงศ์หยูทั้งหลายพากันเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ มีเพียงสตรีกลุ่มหนึ่งที่ยักคิ้วหลิ่วตาเอ่ยกับฟู่เสี่ยวกวนก่อนจากไปว่า “ข้าว่ายน้ำเก่งยิ่ง จะให้ข้าพาคุณชายฟู่ไปท่องเที่ยวยุทธภพด้วยหรือไม่ ? ”

ฟู่เสี่ยวกวนพึมพำอยู่ในใจ เกรงว่าข้าจะจมน้ำตายเสียก่อนสิ !