นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 365

ทันทีที่เหวินสิงโจวประกาศทั้งสามหัวข้อของการแข่งขันประพันธ์กวีแล้วเสร็จ คุณหนูถังซานก็ได้ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

นางมิได้ดีใจโหวกเหวกดั่งคนทั่วไป แต่นางได้นำสิ่งที่ได้ยินไปใคร่ครวญอย่างลึกซึ้ง จากนั้นจึงเอ่ยกล่าว

“พวกเจ้าอย่าได้ดีใจเร็วไปหน่อยเลย ! ”

หยุนหลีเกอเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ “คุณหนูถังซานหมายความว่าเยี่ยงไร ? ”

“พวกท่านจงคิดดูเถิดในส่วนของหัวข้อที่หนึ่งบทประพันธ์ทั้งสามบทนั้นมีชื่อเสียงมากยิ่งนัก แม้ว่าจะเหมือนดั่งบทประพันธ์ทั่วไปแต่นี่คือการแข่งขัน บทกวีที่พวกท่านประพันธ์อยู่เป็นประจำนั้น พวกท่านคิดเยี่ยงนั้นหรือว่าจะมีความสามารถที่จะโดดเด่นเหนือเหล่าบัณฑิตมากมายเหล่านั้นได้ หากต้องการขัดเกลาสิ่งที่ดูเหมือนง่ายให้ดูประณีตยิ่งขึ้นมันก็ยิ่งยาก ตรรกะง่าย ๆ แค่นี้หวังว่าพวกท่านคงจะเข้าใจ”

เหล่าบัณฑิตแห่งราชวงศ์อู๋ถึงกับนิ่งเงียบ จากนั้นพวกเขาก็ได้เข้าใจในสิ่งที่คุณหนูถังซานต้องการจะสื่อถึง

“ส่วนหัวข้อที่สองนั้น…” คุณหนูถังซานทอดสายตามองไปเบื้องหน้า ถังจู้กั๋วเหินขึ้นไปที่พระบาทของพระพุทธรูปองค์ใหญ่ จากนั้นนางจึงเห็นผ้าขาวห้อยลงมาอย่างช้า ๆ

บนนั้นมีเพียงแค่ต้นสาลี่หนึ่งต้นที่มีดอกสาลี่ผลิบานอยู่เต็มต้น !

“หัวข้อที่สองนั้นให้พรรณนาถึงดอกสาลี่ซึ่งดูเหมือนจะง่ายเช่นกัน แต่ทว่าให้สร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ ภายในเวลาเพียงแค่หนึ่งวันนั้นคงมิง่ายดายดั่งที่พวกท่านคิดเอาไว้อย่างแน่นอน ! ”

“ในส่วนของหัวข้อสุดท้ายบทกวีอวยพรเนื่องในโอกาสเฉลิมพระชนมพรรษานั้นมีถมเถไป ย่อมยากที่จะโดดเด่นเหนือผู้อื่นได้เช่นกัน”

นางชะงักราวกับกำลังคิดบางอย่าง จากนั้นจึงใช่สายตากวาดมองเหล่าบัณฑิตแห่งราชวงศ์อู๋ทุกคน “การแข่งขันในวันนี้แม้ว่าจะดูเหมือนการแข่งขันทั่วไปแต่ทว่าแท้จริงแล้วกลับมิใช่เช่นนั้น ขอทุกท่านจงกล้าหาญที่จะสร้างสรรค์และจงก้าวข้ามมาตรฐานบทกวีที่พวกท่านประพันธ์เป็นประจำ มิเช่นนั้นแล้วการแข่งขันครานี้ย่อมน่าเป็นห่วง ! ”

ฝานเทียนหนิงนั้นเห็นพ้องต้องกันกับคุณหนูถังซาน เขายิ้มร่าแล้วเอ่ยแก่ฟู่เสี่ยวกวน “การแข่งขันด่านนี้ท่านต้องใช้เวลาขบคิดให้ถี่ถ้วนเสียก่อน อย่าได้ปล่อยปละละเลยเช่นคราก่อน”

ในความคิดของฝานเทียนหนิงนั้น ฟู่เสี่ยวกวนย่อมคว้าชัยชนะของวันนี้มาครองได้อย่างแน่นอน วันพรุ่งนี้คือการประพันธ์บทความ และสิ่งนี้คือสิ่งที่เขาถนัดอีกเช่นกัน หากเขาสามารถชนะเป็นลำดับหนึ่งได้ทั้งสองวัน ชัยชนะก็จะตกอยู่ในเงื้อมมือของเขาอย่างแน่นอน

ฟู่เสี่ยวกวนยิ้มออกมา เพียงแค่ชั่วระยะเวลาสั้น ๆ ที่หัวข้อการแข่งขันได้ถูกประกาศออกมา คำตอบก็ได้พรั่งพรูเข้ามาในหัวของเขาทันที

“น้องฝาน ข้าคิดมาโดยตลอดว่าบทกวีเหล่านี้นั้นมีไว้สำหรับบำเรอจิตใจของตนเองเท่านั้น เพียงแค่วันนี้นั้นมีการแข่งขันและได้มีการกำหนดหัวเรื่องที่ให้ดูน่าสนใจขึ้นมาก็เท่านั้นเอง ทว่าเยี่ยงไรเสียจุดประสงค์มันก็ยังคงเหมือนเดิม เช่นนั้นน้องฝานจงคิดให้ถี่ถ้วน ส่วนข้าต้องขอตัวไปตอบคำถามทั้งสามหัวข้อก่อน”

ฝานเทียนหนิงมองฟู่เสี่ยวกวนด้วยสายตาตกตะลึง เขารู้สึกผิดหวังขึ้นมาที่ฟู่เสี่ยวกวนยังคงทำตัวเฉกเช่นเมื่อวาน

นี่มันคือชื่อเสียงและเกียรติยศ !

คนเราเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้ สิ่งที่ปรารถนาคือชื่อเสียงในคราที่ยังมีชีวิตอยู่และเมื่อได้ลาจากโลกนี้ไปมิใช่หรือ ?

หรือว่าฟู่เสี่ยวกวนจะไร้ซึ่งความปรารถนาจริงเยี่ยงนั้นหรือ ?

ว่าแล้วฟู่เสี่ยวกวนก็ได้เดินจากเขาไป

ทั้งสามหัวข้อได้ถูกตอบจนครบหลังจากที่ประกาศเพียงแค่เวลาดื่มชาครึ่งถ้วยเสร็จเช่นกัน หากมองดูดี ๆ แล้วเร็วกว่าเมื่อวานเสียด้วยซ้ำ !

ฝีมือการประพันธ์บทกวีของฟู่เสี่ยวกวนแม้ว่าจะดีเยี่ยม แต่ครานี้ต้องประพันธ์มากถึง 5 บท !

จะมีคนหนุ่มที่ปัญญาเฉียบแหลมเช่นนี้บนผืนปฐพีจริง ๆ เยี่ยงนั้นหรือ ?

ฝานเทียนหนิงมิปักใจเชื่อ จัวตงหลายก็เช่นกัน

เมื่อฟู่เสี่ยวกวนได้เดินไปถึงโต๊ะเขียนคำตอบที่อยู่ด้านหน้าสุด สีหน้าที่ไร้ความรู้สึกใด ๆ ของจัวตงหลายก็ได้เผยความรู้สึกตกตะลึงออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน