นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 439

ตอนที่ 439 หุ้นส่วนซีซาน

ค่ำคืนนั้น เป็นความทรงจำที่ยากจะลบออกไปได้ของผู้คนในเมืองจินหลิง

เหนือท้องนภาที่ใหญ่โตได้มีดอกไม้ไฟที่สวยงามปรากฏขึ้น

แต่สิ่งที่ทำให้ผู้คนในเมืองหลวงตกตะลึงมากที่สุด กลับเป็นบอลลูนที่ลอยอยู่ในอากาศ อีกทั้งยังมีคนที่อยู่ในบอลลูนนั่นอีกด้วย คาดมิถึงว่าจะสามารถใช้สิ่งนั้นเพื่อลอยขึ้นไปได้ !

นี่คือสิ่งที่สามารถลบล้างความคิดของผู้คนทั้งหมดได้อย่างมิต้องสงสัย ในวันรุ่งขึ้น ข่าวนี้ก็ได้แพร่ขยายไปทั่วทั้งเมืองจินหลิง

สิ่งนั้นถูกสร้างขึ้นด้วยการค้นคว้า โดยใช้หลักการของความร้อน !

มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ฟังแล้วเข้าใจ แต่ฟังดูแล้วก็เหมือนจะเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมากยิ่งนัก ดังนั้น กระแสของการค้นคว้าจึงได้โหมกระพือขึ้นในเมืองจินหลิงอีกครา สำนักศึกษาจี้เซี่ยตัดสินใจจะขยายสำนักศึกษาการค้นคว้าในปีหน้า และรับสมัครบัณฑิตที่ทุ่มเทให้กับการค้นคว้าให้มากขึ้น

เรื่องเหล่านี้ต่างก็ไม่เกี่ยวข้องกันกับฟู่เสี่ยวกวน

เพราะเขายุ่งเป็นอย่างมาก !

ยุ่งกับภรรยาทั้งสาม ยุ่งกับการนับรายได้จากของในงานแต่ง ยุ่งอยู่กับการจัดการข้อซักถามในเรื่องนโยบายของฝ่าบาทและอื่น ๆ

จนกระทั่ง 10 วันให้หลัง หรือก็คือเดือนสิบเอ็ด วันที่ยี่สิบแปด ในที่สุดเขาก็ได้มีเวลาว่างเสียที

“ลูกชายเอ๋ย พ่อได้เห็นเจ้ามีครอบครัว พ่อก็โล่งใจไปได้แล้ว พ่อจะกลับไปที่หลินเจียงเสียหน่อย และจะนำข่าวนี้ไปบอกกับแม่ของเจ้า ในเมื่อเจ้าปลีกตัวไปมิได้ก็หาเวลาที่ว่าง ๆ แล้วกลับไปเสียบ้าง เรื่องส่วนบุคคลเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย”

“ท่านพ่อ ข้ารู้สึกมาโดยตลอดว่าท่านมีเรื่องบางอย่างกำลังปิดบังข้าอยู่”

ดวงตาของฟู่ต้ากวนเบิกกว้าง “ข้าจะมีเรื่องอันใดปิดบังเจ้ากันเล่า เป็นเพียงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็เท่านั้น เอาล่ะ ๆ เรื่องที่สำคัญของเจ้าตอนนี้ก็คือมีบุตรหลาย ๆ คน จงจำไว้ว่า เรื่องวุ่นวายในใต้หล้า มีเพียงการสืบทอดตระกูลเท่านั้นที่เป็นเรื่องใหญ่ ! ”

ฟู่ต้ากวนเอ่ยกระซิบกระซาบด้วยท่าทีล่อกแล่ก แต่ก็ถูกซูซูได้ยินเข้า

ซูซูนั่งอยู่บนชิงช้าในศาลาเถาหราน สองขาเปลือยเขย่าไปมา แต่ในแววตานั้นกลับไร้ซึ่งสีสัน

เขาแต่งงานแล้ว !

มีภรรยา 3 คนและหนึ่งในนั้นก็ได้ตั้งครรภ์แล้ว !

เขาใกล้จะเป็นพ่อคนแล้ว !

ซูซูสูดลมหายใจเข้าลึก พลางคิดไปว่ารอจนกระทั่งศิษย์พี่ใหญ่กลับมา ข้าก็ควรจะไปจากที่นี่ได้แล้ว !

ฟู่เสี่ยวกวนไม่ได้สังเกตเห็นท่าทีที่แปลกไปของซูซู เขาส่งฟู่ต้ากวนจนถึงหน้าประตูจวน ในทันทีที่รถม้าจากไป ก็ได้พบกับหยูเวิ่นเต้าเดินมาพร้อมกับคนกลุ่มหนึ่ง

ให้ตายเถอะ !

จะให้ข้าพักผ่อนสักหน่อยก็มิได้เลยหรือ ?

ฟู่เสี่ยวกวนรู้สึกหดหู่เป็นอย่างมาก แต่หยูเวิ่นเต้ากลับหดหู่ยิ่งกว่าฟู่เสี่ยวกวนเสียอีก !

ให้ตายเถอะ !

ข้าเป็นถึงองค์ชายห้า แต่การจะพบหน้าเจ้าในแต่ละคราช่างเป็นเรื่องที่ยากเสียจริง !

ให้ตายเถอะ ข้ามิได้มาที่นี่เพื่อยืมเงินเจ้าเสียหน่อย พวกข้ามาที่นี่เพื่อเอาเงินมาให้เจ้า แต่เจ้ากลับมิดีใจเยี่ยงนั้นหรือ ?

เงินจำนวนนี้ผ่านมา 10 วันแล้วก็ยังมิได้ให้ นี่จึงทำให้หยูเวิ่นเต้าและคนอื่น ๆ กลุ้มอกกลุ้มใจเป็นอย่างมาก เพราะพวกเขาหาตัวฟู่เสี่ยวกวนมิพบ แต่กลับพบหน้าไป๋ยู่เหลียนอยู่บ่อยครา จากที่ไป๋ยู่เหลียนเล่ามาจึงได้ทราบว่าฟู่เสี่ยวกวนมีธุระมากมายที่ต้องจัดการ

คนผู้นี้เหมือนมิใช่มนุษย์แล้ว !

สงครามคืออะไรที่เขาได้เขียนไว้ที่พระราชวังจินเตี้ยนเมื่อปีที่แล้ว มันกลับมิใช่การเขียนเรื่องการทหารบนกระดาษเท่านั้น !

แต่เขาใช้กลยุทธ์ฉบับนั้นกับกองกำลังดาบเทวะ และเหล่าอาวุธสังหารที่ทางศูนย์วิจัยซีซานได้วิจัยออกมา ประกอบไปด้วยปืนใหญ่หงอีของกองทัพชายแดนตะวันออกที่เอามาตั้งในสงครามคราแรก และรวมไปถึงปืนไฟที่โด่งดังในสงครามภูเขาผิงหลิง

สิ่งของเหล่านี้เป็นอาวุธที่สำคัญของแคว้น แต่ตอนนี้กลับเป็นผลิตผลส่วนบุคคลของฟู่เสี่ยวกวนแต่เพียงผู้เดียว ฮ่องเต้ได้เพ่งเล็งสิ่งของเหล่านี้เขม็ง และได้เรียกฟู่เสี่ยวกวนมาเข้าเฝ้าอยู่หลายครา เพื่อให้ติดตั้งสิ่งของเหล่านี้ไว้ที่ชายแดนของแคว้นหยูด้วย