นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 599

ตอนที่ 599 อาทิตย์อัสดงยังวนอยู่หลายครา

ผ้าไหมเยี่ยงนั้นหรือ ?

นี่คือผ้าไหมสีขาวสะอาดปักลายผีเสื้อสีเหลืองสองตัว !

ยามที่ฟู่เสี่ยวกวนลงจากรถม้า ผ้าไหมผืนนั้นก็ได้ปลิวมากระทบกับใบหน้าของตนเข้าอย่างพอดิบพอดี

เขาชะงักเล็กน้อย ดึงผ้าไหมออกมา มองสำรวจโดยละเอียด คุณภาพดียิ่ง เป็นการถักที่ประณีตราวกับการปักแบบซู เขาสอดผ้าไหมเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อ จากนั้นก็ได้รับการต้อนรับจากคนเฝ้าประตูหลี่เจิ้งแล้วพากลุ่มคนที่เดินทางมาอย่างเหน็ดเหนื่อยเข้าจวนไป

กลับมาค่อนข้างกะทันหัน เหล่าภรรยาจึงมิทราบ พวกนางกำลังเล่นไพ่นกกระจอกกันอย่างสนุกสนานจึงมิได้ออกมาต้อนรับแต่อย่างใด

ในตอนที่เซวี๋ยเอ๋อร์กำลังจะไปรายงาน ฟู่เสี่ยวกวนก็ได้เรียกนางเอาไว้ “ให้สองคนนี้พักที่เรือนทางปีกตะวันตก พาพวกเขาไปล้างตัวเสียหน่อย ประเดี๋ยวมาทานอาหารด้วยกัน… กำชับโรงครัวให้ทำมาหลายอย่างหน่อย ข้าหิวแล้ว”

“บ่าวจะไปประเดี๋ยวนี้… เชิญคุณชายเจ้าค่ะ ! ”

ฟู่เสี่ยวกวน สวี่ซินเหยียน และซูซู เดินตรงไปทางเรือนหลัก ก้าวผ่านประตูพระจันทร์เข้าไปในเรือน เมื่อเดินผ่านฉากทิวทัศน์ไปจึงได้ยินเสียงไพ่นกกระจอก เสียงสนทนา และเสียงหัวเราะดังมาจากหลีเฉินซวน

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า พี่ซูวางระเบิดอีกแล้ว ทั้งยังเป็นระเบิดที่ดังติดกันสามครา พี่ซู พี่คิดถึงศิษย์พี่ใหญ่ใช่หรือไม่ ? ”

“ข้ามิได้คิดถึงเขาแต่อย่างใด เจ้าเซ่อนั่น ไปคิดถึงเขาเนื่องด้วยเหตุอันใดกัน มามามา เล่นกันอีกรอบ”

ได้ยินเสียงสับไพ่ดังขึ้นแผ่วเบา จากนั้นก็ได้ยินเสียงของเยี่ยนเสี่ยวโหลวเอ่ยถามขึ้นมาว่า “พี่เวิ่นหวิน พี่บอกว่าท่านพี่น่าจะกลับมาวันนี้มิใช่หรือ ท้องนภาจะมืดอยู่แล้วแต่เหตุใดเขายังมิกลับมาอีกกัน ต้องส่งคนไปรอท่านพี่ที่ประตูเมืองหรือไม่ ? ”

“เขายุ่งถึงเพียงนั้น ผู้ใดจะไปรู้ได้ว่าเขาพักแรมอยู่ที่ใดจนเลยเวลาออกไปอีกเล่า อย่าร้อนใจไปเลย เกรงว่าหากเขากลับมา พวกเจ้าจะรับมิไหว”

หรือว่าภาพลักษณ์กุลสตรีในเวลาปกติของหยูเวิ่นหวินจะถูกถอดออกไปแล้ว ?

ฟู่เสี่ยวกวนกระตุกยิ้มแล้วเดินเข้าไปในหลีเฉินซวน “พวกนางทั้งสองรับมิไหว แต่เจ้ารับไหวเยี่ยงนั้นหรือ ? ”

“อ่า… ท่านพี่… ! ”

สตรีทั้งสามลุกขึ้นยืนในทันใด ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความสุขและปรี่เข้าไปหาเขาโดยพร้อมเพรียง

ซูซูเบะริมฝีปาก ซูโหรวลุกขึ้นยืนอย่างเงียบ ๆ จากนั้นก็ลากนางเดินออกไป

สวี่ซินเหยียนลอบมองด้วยความอิจฉา และกระดากเกินกว่าจะอยู่ด้วยในยามนี้ จึงเดินตามซูโหรวออกไป

ในหลีเฉินซวนอบอุ่นขึ้นมาทันพลัน ฟู่เสี่ยวกวนโอบซ้ายกอดขวาและจุมพิตทีละคน

ไพ่นกกระจอกย่อมถูกยกออกไปแล้ว ฟู่เสี่ยวกวนอดทนต่อแรงกระตุ้นในใจ เขาไม่ได้ลงมือแต่อย่างใดเพราะต่งชูหลานกับเยี่ยนเสี่ยวโหลวเพิ่งจะตั้งครรภ์ได้สองเดือนกว่าเท่านั้น และยังเป็นช่วงที่อันตรายอยู่

ฟู่เสี่ยวกวนเข้าไปอาบน้ำให้สบายกาย เปลี่ยนมาใส่อาภรณ์ที่สะอาดสะอ้าน จากนั้นก็มานั่งอยู่ในศาลาเถาหรานอย่างสบายอารมณ์

ต่งชูหลานต้มชาหนึ่งกาอย่างมีความสุข เยี่ยนเสี่ยวโหลวยืนอยู่ด้านหลังและกำลังทุบหลังให้กับเขา หยูเวิ่นหวินนั่งประคองพุงโตอยู่ด้านข้างและมองเขาอย่างมีความสุข

“ท่านพี่ผอมลงเยอะเลยนี่ แต่ท่าทางมิเลว ชดเชยเข้าไปในช่วงหลายวันนี้น่าจะฟื้นคืนกลับมาได้บ้าง… บอกกันมาตามตรงว่า ท่านได้แอบไปเด็ดดอกหญ้าข้างทางมาบ้างหรือไม่ ? ”

ฟู่เสี่ยวกวนแสร้งทำหน้าบูดบึ้ง ยกสองมือขึ้นกอดอก “ข้าไปทำสงครามนะ เจ้าคิดว่าข้ามีเวลาว่างหรือเยี่ยงไรกัน ? ”