นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 705

ตอนที่ 705 ชมจันทร์บนจายซิงถาย

รัชสมัยเซวียนลี่ปีที่สิบ วันที่สิบสอง เดือนแปด

บนจายซิงถาย ณ บริเวณด้านหลังคฤหาสน์จิ้งหู เมืองกวนหยุน เมืองหลวงแห่งราชวงศ์อู๋

ฟู่ต้ากวนสวมชุดผ้าป่านตัวใหญ่โคร่งนอนแผ่อยู่บนเก้าอี้ แต่ทว่าในมือยังคงถือจอกสุราเอาไว้อยู่ เขากำลังชื่นชมจันทราที่เด่นตระหง่านบนท้องนภาอย่างเงียบสงบ

โจวถงถงนั่งอยู่บนเก้าอี้ฝั่งตรงกันข้ามและกำลังจ้องมองใบหน้าของฟู่ต้ากวนที่อยู่ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่อง ทันใดนั้นจึงเอ่ยถามอย่างแผ่วเบาว่า “ฝ่าบาท ทรงคิดถึงราชวงศ์หยูหรือพ่ะย่ะค่ะ ? ”

“เฮ้อ…”

ร่างอ้วนท้วมของฟู่ต้ากวนขยับเขยื้อนเบา ๆ บนเก้าอี้ “ถงถงเอ๋ย เทศกาลไหว้พระจันทร์ใกล้เข้ามาเต็มทีแล้ว ตอนนี้เสี่ยวกวนยังอยู่ที่ว่อเฟิงเต้าสถานที่ที่ทุรกันดารแห่งนั้น อ่า…จริงสิ ! เจ้าจัดการเรื่องส่งมอบกองกำลังชุดแดง 100,000 นายให้ไป๋ยู่เหลียนเรียบร้อยแล้วหรือยัง ? ”

โจวถงถงคุ้นชินกับการกระโดดไปมาทางระบบความคิดของฟู่ต้ากวนแล้ว เขาจึงประคองมือคำนับแล้วตอบกลับว่า “ทูลฝ่าบาท จัดการเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ กองกำลังชุดแดงทั้งหนึ่งแสนนายถูกส่งมอบให้ไป๋ยู่เหลียนเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ฟู่ต้ากวนพยักหน้าเล็กน้อย “แล้วเจ้าหนุ่มนั่นพากองกำลังไปที่แห่งใดแล้วเล่า ? ”

“ไปยังภูเขาโต่วฟางซึ่งอยู่ห่างออกไปจากเมืองกวนหยุนราว 300 ลี้พ่ะย่ะค่ะ”

ฟู่ต้ากวนพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นจึงกระดกสุราในจอกจนหมดสิ้น “แล้วธนาคารซื่อทงสาขาเมืองกวนหยุนจัดการเรียบร้อยแล้วหรือยัง ? ”

“ทูลฝ่าบาท ธนาคารซื่อทงสาขาเมืองกวนหยุนได้เปิดดำเนินการเรียบร้อยแล้วเมื่อวันที่สิบเดือนแปดพ่ะย่ะค่ะ”

“เรื่องหุ้นส่วนอันใดนั่น…เหล่าบรรดาพ่อค้าทั้งหลายมีความเข้าใจแล้วใช่หรือไม่ ? ”

โจวถงถงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยออกมาว่า “แม้จะมีเหล่าบรรดาพ่อค้าหลายรายเข้ามาสอบถาม เมื่อกระหม่อมนำเอกสารเหล่านั้นที่องค์ชายให้สำนักศึกษาจี้เซี่ยจัดพิมพ์ขึ้นมา อีกทั้งยังมีกฎหมายการค้าและได้ดำเนินการตามที่ฝ่าบาทประสงค์ทุกประการในราชวงศ์อู๋แล้ว เหล่าพ่อค้าต่างก็ให้ความสนอกสนใจอยู่มิน้อย แต่ทว่าจวบจนบัดนี้ยังมีเพียงแค่ร้านเดียวเท่านั้นที่ส่งคำขอเรื่องการขายหุ้นส่วนเข้ามา…”

โจวถงถงหยุดเอ่ยชั่วครู่ จากนั้นก็มองไปที่ฟู่ต้ากวนแล้วเอ่ยต่อว่า “เหล่าสายลับแห่งหอเทียนจีได้รายงานว่า… เหล่าพ่อค้าทั้งหลายต้องการรอจนกว่าองค์ชายจะเสด็จกลับมา พวกเขาเอ่ยว่าหากองค์ชายเป็นผู้ครองราชย์สมบัติ พวกเขาย่อมกระโจนมาเข้าร่วมด้วยอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ”

ฟู่ต้ากวนผงะ “นี่หมายความว่าพวกเขามิเชื่อมั่นในตัวข้าเยี่ยงนั้นหรือ ? ”

“อ่า…มิได้หมายความเช่นนั้นพ่ะย่ะค่ะ เพราะแท้จริงแล้วนับตั้งแต่ฝ่าบาททรงขึ้นครองบัลลังก์ พระองค์ทรงดำเนินการทุกอย่างตามที่องค์ชายได้วางแผนเอาไว้ เช่นนั้นแล้ว…” โจงถงถงเอ่ยอย่างระมัดระวัง “เช่นนั้นแล้วเหล่าบรรดาพ่อค้าจึงรู้จักองค์ชายมากกว่าท่าน นี่เป็นเหตุผลที่พวกเขามีความเชื่อมั่นในตัวองค์ชายและยอมรออีกสักสองสามปีพ่ะย่ะค่ะ”

โจวถงถงสำรวจอารามทางสีหน้าของฟู่ต้ากวนอย่างละเอียดถี่ถ้วน และมีความกังวลว่าเขาจะพิโรธเอาเสียเหลือเกิน แต่ผลปรากฏว่าใบหน้ากลม ๆ นั้นได้เผยรอยยิ้มออกมาให้เห็น อีกทั้งยังยิ้มเสียจนตาหยีอีกด้วย

“แบบนี้สิถึงจะเข้าท่า ถงถง… เจ้าลูกชายคนนั้นช่างดื้อรั้นนัก หากราชวงศ์อู๋ล้าหลังกว่าราชวงศ์หยูเมื่อใด หากบรรดาพ่อค้าและราษฎรของราชวงศ์อู๋ส่งเสียงเรียกร้องมากขึ้นเมื่อใด เมื่อนั้นเขาถึงจะกลับมา ส่วนตัวข้า…จะได้สบโอกาสหนีไปจากดินแดนแห่งนี้แล้วพาหลานชายไปใช้ชีวิตอย่างสุขสำราญเสียที”

โจงถงถงบีบฝาขวดสุราแล้วยืนขึ้น บรรจงรินสุราให้กับฟู่ต้ากวน จากนั้นก็ยิ้มกว้างออกมา “หากยังต้องรอเวลาอีก 3 ปี ฝ่าบาทคงมิต้องหอบจักรพรรดิตัวน้อยไปเป็นโหลเลยหรือพ่ะย่ะค่ะ ? ”

ฟู่ต้ากวนเมื่อได้ยินดังนั้นก็รู้สึกชอบใจ ส่งเสียงหัวเราะดั่งลั่นปานเสียงฟ้าผ่าออกมา “มิรู้ว่าพวกของหนานกงตงเซวี๋ยจะแสดงความปรารถนาอันแรงกล้าออกมาได้หรือไม่ เฮ้อ…เจ้าลูกคนนั้นซื่อบื้อพอสมควรเลยล่ะ”

เมื่อสิ้นเสียงก็ได้โพล่งถามอีกปัญหาหนึ่งอย่างกะทันหัน “ถงถงเอ๋ย ผู้คนที่ย้ายถิ่นฐานจากแปดรัฐแห่งหนานชางไปยังเป่ยเซียวมีจำนวนเท่าใดกัน ? ”

“ทูลฝ่าบาท มียอดรวมทั้งสิ้นแปดแสนกว่าคนพ่ะย่ะค่ะ”

ฟู่ต้ากวนขมวดคิ้วมุ่น ยกมือขึ้นมานับนิ้วคำนวณ “ยังมิมากพอเพราะข้าต้องการเคลื่อนย้ายอีกแปดแสนคน…จงกว้านซื้อที่ดินในแปดรัฐแห่งหนานชางต่อไป ! ”

โจวถงถงตกตะลึงงันอยู่ชั่วครู่ จากนั้นจึงเอ่ยถามขึ้นมาว่า “สิ่งที่ฝ่าบาททรงหมายถึง…คือเป่ยเซียวนั้นเป็นพื้นที่ยากจนและทุรกันดารยิ่ง กระหม่อมขอทูลถามอย่างบังอาจว่าจะย้ายคนจำนวนมากถึงเพียงนั้นไปเพื่อเหตุอันใดกันพ่ะย่ะค่ะ ? ”

ฟู่ต้ากวนหัวเราะฮึ ๆ จากนั้นจึงกระดกสุราในจอกจนหมดสิ้น “ที่แห่งนั้นมิใช่พื้นที่ยากจนข้นแค้นแสนทุรกันดารหรอกนะ ! แต่ทว่าที่แห่งนั่นเป็นดั่งดินแดนทองคำ รอให้ลูกชายของข้ากลับมาเสียก่อนเถิด เขาจะต้องตกตะลึงงันกับการกระทำของบิดาผู้นี้อย่างแน่นอน”