นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 727

ตอนที่ 727 ข่าวดีมิขาดสาย ( จบ )

รายงานทั้งสองฉบับนี้ถูกส่งมาจากอำเภอผิงหลิงและอำเภอชวูอี้… ทั้งสองแห่งเป็นเขตทดลองเศรษฐกิจใหม่สองอำเภอแรกของราชวงศ์หยู

เป็นไปได้หรือไม่ว่าทั้งสองเขตทดลองนี้ จะมีพ่อค้ารายใหญ่เข้ามาลงทุนแล้ว ?

ฮ่องเต้ทรงมีพระดำรัสในพระทัยแล้วจึงกางรายงานออกอ่าน หลังจากนั้น…

ดวงเนตรของพระองค์ก็เบิกกว้างขึ้นมาทันพลัน พร้อมด้วยสีพระพักตร์ที่แสนจะเหลือเชื่อ

‘กระหม่อมจางเหวินฮั่น นายอำเภอผิงหลิงทูลรายงานต่อฝ่าบาท

เมื่อเดือนสี่ของปีนี้ หวางเฉียงผู้เป็นชาวไร่จากซีซานแห่งหลินเจียงได้รับมอบหมายจากติ้งอันป๋อให้นำมันเทศจากซีซานมา 40,000 ชั่งโดยประมาณ ที่อำเภอผิงหลิงได้รับมันเทศเป็นจำนวนครึ่งหนึ่ง จากนั้นได้นำไปปลูกยังพื้นที่แห้งแล้งทุรกันดารรวมทั้งสิ้น 4,000 หมู่

ภายใต้การดูแลของหวางเฉียง ทำให้ชาวไร่ในอำเภอผิงหลิงได้ปลูกมันเทศจนสุกงอมเต็มที่ในปลายเดือนเก้า และวันนี้การเก็บเกี่ยวก็สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี

กระหม่อมรู้สึกปลื้มปีติเป็นอย่างมาก เพราะติ้งอันป๋อนั้นเป็นดั่งองค์เทพเจ้า !

ไร่มันเทศทั้งสี่พันหมู่สามารถเก็บเกี่ยวมันเทศได้มากถึง 5,600 ชั่งต่อที่ดิน 1 หมู่ รวมผลผลิตมันเทศทั้งสิ้น 22,400,000 ชั่ง !

กระหม่อมกลัวว่าจะเกิดความผิดพลาดขึ้นมา จึงชั่งน้ำหนักมันเทศทั้งสิ้น 5 คราด้วยกัน และผลก็ออกมาแม่นยำ !

กระหม่อมหวั่นเกรงว่านี่คงเป็นเพียงแค่ความฝัน จึงเดินทางไปพบปะกับเยี่ยนหลินชิวนายอำเภอชวูอี้ด้วยตนเอง จากนั้นก็ได้ทราบข่าวว่าปริมาณผลผลิตของมันเทศนั้นมิได้แตกต่างกับของผิงหลิงและในราตรีนั้นเอง กระหม่อมและหลินชิวก็ได้ร่วมดื่มฉลองจนเมามายด้วยกัน !

นี่คือความโชคดีของราษฎรแห่งราชวงศ์หยู คือความโชคดีของผืนปฐพี ส่วนคุณงามความดีของติ้งอันป๋อนั้น…มากเกินกว่าที่กระหม่อมจะสามารถเอื้อนเอ่ยออกมาได้

มันเทศมีรสชาติยอดเยี่ยมยิ่ง และกระหม่อมได้ส่งมันเทศมาพร้อมกับรายงานฉบับนี้ทั้งสิ้น 300 ชั่ง ขอฝ่าบาททรงลิ้มรสชาติอันยอดเยี่ยมนี้ด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ ! ’

สองพระหัตถ์สั้นสะท้านจนมิอาจต้านทานได้ 5,600 ชั่งต่อพื้นที่ 1 หมู่ อีกทั้งยังเป็นพื้นที่แห้งแล้งทุรกันดาร… ของสิ่งนี้ช่างยอดเยี่ยมยิ่ง !

ย่อมหมายความว่าเมื่อมันเทศนี้ได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งผืนปฐพี ราชวงศ์หยูก็จะมิประสบปัญหาขาดแคลนเสบียงอีกต่อไป !

ราษฎรก็จะสามารถสืบพันธุ์ได้ตามสมัครใจ ทุกคนจะมีเสื้อผ้าที่อบอุ่นใส่และสามารถทานได้อย่างอิ่มท้อง！

ยังจำได้ดีว่าฟู่เสี่ยวกวนเคยกล่าวถึงมันเทศในราชสำนักมาก่อน เขาเอ่ยไว้อย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะว่ามันเทศสามารถให้ผลผลิตได้มากกว่าสี่ถึงห้าพันชั่งต่อที่ดินหนึ่งหมู่ แต่ทว่าตอนนั้นกลับไร้ผู้ใดเชื่อถือ

แม้แต่ข้าเองก็มิเชื่อ !

แต่บัดนี้ความจริงได้ประจักษ์ต่อหน้าของข้าแล้ว…ข้ารู้สึกละอายแก่ใจเสียเหลือเกิน !

ในที่สุดพระองค์ก็ได้เงยพระพักตร์ขึ้นมาแล้วพยายามแสดงท่าทางให้ปกติที่สุด พระองค์ทรงสูดลมหายใจเข้าลึกหนึ่งคราแล้วตรัสออกมาว่า “วันนี้มีข่าวดีเข้ามามิขาดสาย ! ”

เมื่อพระองค์ตรัสออกมาเช่นนั้นก็ทำให้เหล่าเสนาบดีค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจที่อัดอั้นอย่างโล่งอก… เมื่อครู่สีพระพักตร์ช่างยากต่อการคาดเดา ยากที่จะรู้ว่านั่นคือความปลื้มปีติหรือความวิตกกังวลกันแน่

ถึงขั้นทำให้เยี่ยนซือเต้ากังวลว่าชาวฮวงได้บุกเข้ามาโจมตีอีกครา

ว่าแต่นั่นจะเป็นข่าวดีได้เยี่ยงไรกัน ?

ทุกคนจับจ้องไปทางฮ่องเต้ด้วยสายตาเดียวกัน เพราะสำหรับพวกเขาแล้วนั้น ถ้าข่าวเรื่องอำเภอซิ่วสุ่ยสามารถเกี่ยวข้าวได้ 770 ชั่งนั้นเป็นเรื่องจริงก็คงมิมีข่าวใดที่ดีไปกว่านี้อีกแล้ว

ยังมีเรื่องใดที่ทำให้ฝ่าบาทแสดงความโสมนัสมากกว่าเรื่องปริมาณข้าวจำนวนมหาศาลนั้นอยู่อีกหรือ ?

จากนั้นพระองค์ก็โบกรายงานในพระหัตถ์นั้นไปมา “ตัวของติ้งอันป๋ออยู่ไกลถึงว่อเฟิงเต้า แต่ทว่าเขาได้ทำคุณงามความดีให้แก่อำเภอผิงหลิงและอำเภอชวูอี้ไว้ก่อนหน้านั้นแล้ว ! ”

ติ้งอันป๋ออีกแล้วหรือ ? !

เขา… เขาทำคุณงามความดีอันใดไว้ที่อำเภอผิงหลิงและอำเภอชวูอี้กัน ?

หรือจะเป็นมันเทศ ?

มีคนนึกถึงมันเทศขึ้นมาในทันใด

ในการประชุมราชสำนักที่ฝ่าบาททรงแต่งตั้งฟู่เสี่ยวกวนให้เป็นติ้งอันป๋อเมื่อหลายเดือนก่อนหน้านี้ ฝ่าบาททรงตรัสถึงมันเทศและพระองค์ตรัสว่ามันเทศนี้สามารถออกผลผลิตได้มากถึง 5,000 ชั่งต่อหมู่ เหล่าเสนาบดีชั้นผู้ใหญ่ล้วนมิมีผู้ใดเชื่อแม้แต่คนเดียว

และในวันนี้ก็ตรงกับเดือนสิบซึ่งเป็นฤดูกาลเก็บเกี่ยวของมันเทศพอดี หรือว่ามันเทศจะสามารถออกผลผลิตได้ 5,000 ชั่งต่อที่ดิน 1 หมู่อย่างแท้จริงกัน ?

เมื่อฝ่าบาททรงตรัส เรื่องก็เป็นไปตามคาด “อำเภอชวูอี้และผิงหลิงได้ส่งรายงานด่วนเข้ามาและนี่คือรายงานด่วนที่ข้าปรารถนา ! ”

พระสุรเสียงได้แผดขยายใหญ่ขึ้น พระหัตถ์ทั้งสองข้างไพล่ไว้บนพระขนอง จากนั้นก็พระราชดำเนินด้วยท่าทีดุดัน “ข้าจะบอกให้พวกเจ้าฟังเป็นบุญหูว่าช่วงเก็บเกี่ยวมันเทศได้มาถึงแล้ว！ผลผลิตต่อที่ดิน 1 หมู่คือ 5,600 ชั่ง ! ”

“ไอหยา…” ขุนนางนับร้อยที่อยู่เบื้องล่างมิมีผู้ใดมิตกตะลึงงัน แม้แต่เยี่ยนเป่ยซีและต่งคังผิงที่รู้คร่าว ๆ แล้วก็ยังมิวายตกตะลึงด้วยเช่นกัน !

เพราะนี่คือปริมาณผลผลิตของจริงที่มิใช่เพียงแค่จำนวนคาดการณ์