นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 741

ตอนที่ 741 ปืนของเฮ้อซานเตา

ฤดูหนาวของหลินเจียงจะรุนแรงกว่าที่ว่อเฟิงเต้า

ใบไม้เหี่ยวแห้ง ต้นหญ้าในท้องทุ้งเหี่ยวเฉา เมื่อมองดูแล้วเริ่มมีสภาพที่แย่ลงเรื่อย ๆ

แต่ภายในภูเขาเฟิ่งหลินยังคงครึกครื้นยิ่ง โดยเฉพาะวันนี้…

รัชสมัยเซวียนลี่ปีที่สิบ เดือนสิบสอง วันที่สาม ทหารดาบเทวะจำนวน 30,000 นายจะถูกแบ่งออกเป็น 3 กองพลที่ภูเขาเฟิ่งหลิน ส่วนในวันนี้จะเริ่มทำการประเมินรอบปลายปีเป็นเวลา 10 วัน

เฮ้อซานเตาเพิ่งมาถึงภูเขาเฟิ่งหลินในวันที่ยี่สิบเดือนห้า ช่วงเวลาฝึกของเขาจึงสั้นกว่าของผู้อื่น โดยเขาได้ฝึกเพียงแค่ 5 เดือนเท่านั้น !

ต่อให้เทียบกับกวนเสี่ยวซีหรือเว่ยอู๋ปิ้งก็ยังล่าช้าอยู่กว่า 1 เดือน

แต่ทว่าคุณชายเศรษฐีที่ดิน ณ หลินจื๋อผู้นี้ กลับทำให้ทหารดาบเทวะกองทัพที่หนึ่งทั้งสามหมื่นนายต้องเปลี่ยนมุมมองเสียใหม่ !

หลังจากชายผู้นี้มาถึงภูเขาเฟิ่งหลินก็ได้ใช้มีดโจมตีไป๋ยู่เหลียนถึง 3 กระบวนท่าด้วยกัน !

แน่นอนว่าเขาถูกไป๋ยู่เหลียนจับทุ่มได้อย่างง่ายดายและด้วยเหตุนี้ไป๋ยู่เหลียนจึงมอบ ‘พระสูตรดาบทรราช’ และ ‘ดาบทรราชสามรูปแบบ’ ของภูเขาดาบให้เขาอย่างละ 1 เล่ม

ในตอนนั้นเองที่เฮ้อซานเตารู้สึกขอบคุณจงสือจี้อย่างสุดซึ้ง เพราะหากมิมีจงสือจี้คอยสอนตัวอักษรให้ แล้วเขาจะฝึกพระสูตรดาบทรราชนี้ได้เยี่ยงไร

ไป๋ยู่เหลียนเพิ่มอาหารมื้อใหญ่ให้เขารวมถึงกวนเสี่ยวซีและเว่ยอู๋ปิ้ง… หลังจากที่จบการฝึกประจำวันแล้วทั้งสามก็ยังต้องฝึกต่อไป !

เป็นเวลา 1 เดือนเต็ม กวนเสี่ยวซีและเว่ยอู๋ปิ้งต่างก็รู้สึกว่าแบกรับมิไหวอีกต่อไปแล้ว แต่ทว่าเฮ้อซานเตากลับทำตัวเหมือนเพชรที่แข็งแกร่ง

“เหตุใดเจ้าถึงพยายามอย่างสุดชีวิตเยี่ยงนี้กัน ? ” กวนเสี่ยวซีเอ่ยถาม

เฮ้อซานเตาปักดาบลงกับพื้น “อาจารย์กล่าวว่าเวลาปกติจงเสียเหงื่อให้มาก เวลารบจงเสียเลือดให้น้อย… มีอันใด ? กลัวเยี่ยงนั้นหรือ ? พวกเจ้าช่างมิได้เรื่องเลยจริง ๆ แม้แต่คุณชายเศรษฐีที่ดินแห่งหลินจื๋อเยี่ยงข้าก็สู้มิได้ เช่นนั้นก็กลับบ้านไปเลี้ยงลูกเลยไป ! ”

บัดซบ !

ประโยคซื่อ ๆ นี้ ทำให้กวนเสี่ยวซีและเว่ยอู๋ปิ้งโกรธเสียจนมิรู้จะด่าว่าเยี่ยงไรดี

พวกข้าจะมิพ่ายแพ้ให้กับเจ้าโง่นี่เป็นอันขาด !

ข้ามาจากกองทัพทหารประจำการ !

เว่ยอู๋ปิ้งลอบคิดว่าข้านั้นเป็นถึงผู้มีฝีมือระดับสูงขั้นสอง !

ดังนั้นทั้งสามคนจึงฝึกฝนอย่างหนักและก่อนที่ไป๋ยู่เหลียนจะจากไปในเดือนเจ็ด เขาได้ทำการประเมินผลภาคปกติของทั้งสามคน คาดมิถึงว่าจะติดหนึ่งในสามอันดับแรกของทั้งกองทัพ !

อันดับที่หนึ่งคือกวนเสี่ยวซี ! บุรุษผู้นี้เคยได้รับแต่งตั้งจากไป๋ยู่เหลียนให้เป็นหัวหน้ากลุ่มที่หนึ่งของทหารดาบเทวะกองที่สอง

อันดับที่สองเว่ยอู๋ปิ้ง ! เขาเคยได้รับแต่งตั้งจากไป๋ยู่เหลียนให้เป็นหัวหน้ากลุ่มที่สองของทหารดาบเทวะกองที่สอง

อันดับที่สามคือเฮ้อซานเตา ! เขาเคยได้รับแต่งตั้งจากไป๋ยู่เหลียนให้เป็นหัวหน้ากลุ่มที่สามของทหารดาบเทวะกองที่สอง

หลังจากที่ไป๋ยู่เหลียนจากไป เฉินป๋อก็ได้เข้ามาแทนที่

เฉินป๋อแย่งชิงสิทธิ์ในการควบคุมทหารดาบเทวะมาจากมือของหยูเวิ่นเต้า และได้แจ้งเรื่องการปรับเปลี่ยนทหารดาบเทวะให้ฟู่เสี่ยวกวนได้ทราบแล้วว่า บัดนี้การก่อตั้งกองทัพทหารดาบเทวะกองที่หนึ่งจะถูกแบ่งออกเป็น 3 กองพล แต่ละกองพลจะแบ่งออกเป็น 2 กองพลน้อย แล้วแต่ละกองพลน้อยจะแบ่งออกเป็น 5 กองพัน

ให้กวนเสี่ยวซีเป็นรักษาการผู้บังคับการกองพลน้อยที่หนึ่ง เว่ยอู๋ปิ้งเป็นรักษาการผู้บังคับการกองพลน้อยที่สอง เฮ้อซานเตาเป็นรักษาการผู้บังคับการกองพลน้อยที่สาม ส่วนหยูเวิ่นเต้าให้เป็นผู้บัญชาการกองพลที่หนึ่ง

เฮ้อซานเตานอนอยู่บนเนินเขา ในปากกำลังเคี้ยวเศษหญ้าแห้งอยู่ ทันใดนั้นก็หันหน้าไปกล่าวกับกวนเสี่ยวซีที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ว่า “เหตุใดข้าถึงรู้สึกว่าอยากจะฟันหยูเวิ่นเต้าผู้นั้นสักดาบสองดาบกันนะ ? ”

กวนเสี่ยวซีชำเลืองมอง “เจ้ากำลังอิจฉาน่ะสิ ! ”

เฮ้อซานเตาลุกขึ้นนั่งจากนั้นก็หัวเราะออกมาเบา ๆ “แล้วเจ้ามิอิจฉาเยี่ยงนั้นหรือ ? ตำแหน่งผู้บัญชาการทั้งสามกองพลนี้เขาครองไปแล้ว 1 กองพล ทว่ามันควรจะเป็นของพวกเราสามคนมิใช่หรือ ? ”

เว่ยอู๋ปิ้งยังคงนอนมองท้องนภา “คิดอันใดอยู่ ? ก่อนอื่นต้องลบคำว่า ‘รักษาการ’ ที่อยู่ข้างหน้าคำว่าผู้บังคับการกองพลน้อยออกไปให้ได้เสียก่อนแล้วค่อยมาเอ่ย”

“การทดสอบครานี้ ข้าต้องได้อันดับที่หนึ่งอย่างแน่นอน”

กวนเสี่ยวซีเหยียดยิ้ม “ผู้ใดมอบความกล้าให้เจ้ามากมายถึงเพียงนี้กัน ? ”

“ข้าฝึกพระสูตรดาบทรราชจนถึงขั้นสามแล้ว… เสี่ยวซีซี เจ้ายังจะสู้ข้าได้อยู่อีกหรือ ? ”