นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 804

ตอนที่ 804 ฤดูใบไม้ผลิของฝานเทียนหนิง

ตามปกติแล้ว เดือนสี่เป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมสำหรับการเดินทาง

ภูเขาฉิงเสวี๋ยตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองฉางจินซึ่งเป็นเมืองหลวงของแคว้นฝาน ด้านล่างของภูเขาคือทะเลสาบเยียนเสียซึ่งมีชื่อเสียงเป็นอย่างมากในเมืองฉางจิน

สถานที่แห่งนี้จึงเหมาะสมสำหรับท่าชิง1

หมู่มวลผกานานาพันธุ์ ทุ่งหญ้าเขียวขจี ทะเลสาบเยียนเสียใสราวกับกระจก อีกทั้งยังมีม่านน้ำตกที่ไหลลงมาจากภูเขาฉิงเสวี๋ยเป็นฉากหลัง

เนื่องจากช่วงนี้เป็นฤดูกาลของท่าชิง จึงมีผู้คนมากมายออกมาเล่นว่าวกระดาษและท่องบทกวี

นับตั้งแต่กลับมาจากราชวงศ์อู๋ ฝานเทียนหนิงองค์ชายสิบสามแห่งแคว้นฝานก็มิสนใจในบทกวีอีกเลย… เนื่องจากเมื่อได้ยลบทกวีของฟู่เสี่ยวกวนแล้ว ก็มิมีบทกวีใดในใต้หล้านี้ที่เข้าตาเขาอีกเลย

ดังนั้นเขาจึงมิได้ไปที่เกาะเซิ่งเหลียนกลางทะเลสาบเยียนเสียเพื่อฟังเยาวชนผู้มีความสามารถแข่งขันด้านวรรณกรรม แต่เลือกที่จะนั่งอยู่กับเชื้อพระวงศ์คนอื่น ๆ ในศาลาหลี่เหอริมทะเลสาบเพื่อสนทนาและดื่มสุราร่วมกันแทน

สิ่งที่พวกเขากำลังสนทนากันมิได้เกี่ยวกับผู้ใดประพันธ์บทกวีได้ดีกว่า หรือว่าวกระดาษของผู้ใดงดงามและลอยอยู่บนท้องนภาได้นานที่สุด

ทว่าพวกเขากำลังสนทนากันเกี่ยวกับสงครามที่เกิดขึ้นในแคว้นอี๋และแคว้นฮวงต่างหาก

ฝานเทียนหยู พระเชษฐาองค์โตของฝานเทียนหนิงซึ่งบัดนี้มีพระชนมายุ 36 ชันษา และได้ดำรงตำแหน่งเป็นองค์รัชทายาทแห่งแคว้นฝาน เอ่ยออกมาว่า “ฟู่เสี่ยวกวนเป็นตายเยี่ยงไรยังมิทราบ แต่ทว่าจักรพรรดิแห่งราชวงศ์อู๋ก็ได้บันดาลโทสะจนมีบัญชาให้เคลื่อนทัพทหาร 600,000 นายออกจากฉีซานแล้ว…มากพอที่จะกำราบฮ่องเต้ได้”

ฝานหลี่ฮวา พระเชษฐภคินีคนที่สิบเอ็ดของฝานเทียนหนิงก็ได้เอ่ยถามขึ้นมาว่า “ได้ยินมาว่ามีองครักษ์ชุดแดงของราชวงศ์อู๋จำนวน 50,000 นายขอใช้เส้นทางแคว้นฝานเพื่อไปยังแคว้นฮวง…หรือฟู่เสี่ยวกวนจะถูกสังหารที่แคว้นฮวงเสียแล้วเพคะ ? ”

เมื่อฝานเทียนหนิงได้ยินดังนั้นก็รู้สึกเป็นกังวลขึ้นมา เขากำลังจะเอ่ยอันใดบางอย่าง ทว่าฝานเทียนเต๋อพระเชษฐาคนที่สามของเขากลับชิงเอ่ยขึ้นมาเสียก่อนว่า “ฟู่เสี่ยวกวนมีทหารดาบเทวะอยู่ในมือ เขามิตายง่าย ๆ หรอก แต่แปลกที่จักรพรรดิอู๋ระดมกองทัพอย่างกะทันหันมากกว่า…”

ฝานเทียนเต๋อเงียบไปชั่วครู่แล้วเอ่ยต่อว่า “พวกท่านลองคิดดูสิ หากเกิดเรื่องอันใดขึ้นกับฟู่เสี่ยวกวนในแคว้นฮวง กองทัพ 600,000 นายควรจะไปสู้รบกับชาวฮวงมิใช่หรือ ? พวกเขาออกจากฉีซานแล้วเข้ายึดเมืองชายแดนของราชวงศ์หยูเพราะเหตุอันใดเล่า ? ”

ฝานเทียนหนิงตื่นตกใจเสียจนสะดุ้งโหยง จากนั้นก็เอ่ยถามว่า “หรือว่า…ฮ่องเต้จะมุ่งร้ายต่อฟู่เสี่ยวกวนกัน ? ”

องค์รัชทายาทฝานเทียนหยูหัวเราะลั่น จากนั้นก็ยกมือขึ้นลูบเครามิต่างจากพระบิดา หลังจากนั้นจึงเพิ่งตระหนักได้ว่าหนวดเคราของตนเพิ่งยาวเพียง 2 ชุ่นเท่านั้น

“น้องสิบสามคงยังมิทราบในคำเอ่ยที่ว่า ‘ไม้เด่นเกินไพร ลมพัดหักโค่น2 ! ’ ฟู่เสี่ยวกวนโดดเด่นจนเกินไป เจ้าทูลขออนุญาตเสด็จพ่อเพื่อไปศึกษาการบริหารงานที่ว่อเฟิงเต้ามิใช่หรือ ? เจ้าลองคิดดูสิ ว่านั่นหมายความว่าเยี่ยงไร ? นั่นหมายความว่าฟู่เสี่ยวกวนบริหารว่อเฟิงเต้าได้ดีเยี่ยมเยี่ยงไรเล่า

เจ้าลองคิดว่าฟู่เสี่ยวกวนคือองค์รัชทายาทเพียงหนึ่งเดียวของราชวงศ์อู๋ และเขาจะขึ้นครองบัลลังก์เมื่อหวนคืนสู่ราชวงศ์อู๋ จากนั้นราชวงศ์อู๋ย่อมมีอำนาจยิ่งใหญ่ขึ้นมามาก ในฐานะฮ่องเต้ที่ปกครองราชวงศ์หยู เขาย่อมมิปรารถนาที่จะเผชิญหน้ากับราชวงศ์อู๋ผู้ทรงอำนาจ”

ฝานเทียนหนิงขมวดคิ้วมุ่น แสดงท่าทีราวกับมิอยากจะเชื่อ “เสด็จพี่ ทว่าฟู่เสี่ยวกวนมีฐานะเป็นราชบุตรเขยของฮ่องเต้นะพ่ะย่ะค่ะ ! ”

ฝานเทียนหยูส่ายศีรษะแล้วเอ่ยว่า “เพื่อผลประโยชน์ของบ้านเมือง การเสียราชบุตรเขยไปเพียงคนเดียวย่อมคุ้มค่ามิใช่หรือ ? ”

หมายความว่าสงครามที่แคว้นฮวงเกิดจากการที่ฮ่องเต้วางแผนทำร้ายฟู่เสี่ยวกวนเยี่ยงนั้นหรือ ?

ฝานเทียนหนิงรู้สึกเศร้าใจมากยิ่งนัก เยาวชนที่ประพันธ์บทกวีได้ยอดเยี่ยมจะต้องมาตายเยี่ยงนี้น่ะหรือ ?

“ได้ยินมาว่าฮองเฮาซั่งเสด็จไปที่เมืองเปียนเฉิงด้วยหรือเพคะ ? ” ฝานหลี่ฮวาเอ่ยถามขึ้นมา

“อืม… ดูจากสถานการณ์คาดว่าฮองเฮาซั่งจะเสด็จไปถึงเมืองเปียนเฉิงแล้ว”

ฝานหลี่ฮวาฉีกยิ้มสดใส “เช่นนั้น…คาดว่าฟู่เสี่ยวกวนคงปลอดภัยดีนะเพคะ”

ฝานเทียนหนิงเมื่อได้ยินเช่นนี้ก็เข้าใจได้ในทันใด… ฮองเฮาซั่งเสด็จไปเมืองเปียนเฉิงในฐานะทูตสันติภาพของราชวงศ์หยู หากฟู่เสี่ยวกวนเสียชีวิตไปแล้ว นางย่อมมิไปที่นั่น ส่วนกองทัพราชวงศ์อู๋และกองทัพชายแดนใต้ของราชวงศ์หยูย่อมเกิดสงครามนองเลือดขึ้นมาอย่างแน่นอน จากนั้น…ก็มุ่งหน้าไปทางใต้ !

เขายิ้มแล้วหัวเราะร่าออกมา “เขายังตายมิได้หรอก เพราะหากสวรรค์มิส่งฟู่เสี่ยวกวนลงมาเกิด โลกมนุษย์คงตกอยู่ในความมืดมิดของรัตติกาลนานนับพันปี ! ”

ทุกคนส่งเสียงหัวเราะออกมา มีเพียงคูฉานที่ยืนอยู่ด้านหลังของฝานเทียนหนิงเท่านั้นที่เอ่ยออกมาว่า “ทูลองค์ชายสิบสาม กระหม่อมปรารถนาจะไปดูสถานการณ์ที่แคว้นฮวงพ่ะย่ะค่ะ”

ฝานเทียนหนิงตะลึงงัน “ผู้ออกบวชเยี่ยงเจ้าจะไปทำอันใดที่นั่นเยี่ยงนั้นหรือ ? ”

คูฉานพนมมือไหว้ “ทูลองค์ชาย มีนักบวชใหม่เดินทางมาจากสำนักไป๋หม่าฉาน คนผู้นี้ลึกลับมากยิ่งนัก เขาเอ่ยว่ากระหม่อมสมควรไปที่แคว้นฮวงและท่านอาจารย์ก็เห็นชอบด้วยพ่ะย่ะค่ะ”