นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 888

ตอนที่ 888 น้ำมันปิโตรเลียม

กลิ่นฉุนเตะจมูกทำให้ผู้คนรู้สึกเวียนศีรษะเสียเหลือเกิน

แต่ฟู่เสี่ยวกวนกลับมิรู้สึกวิงเวียนศีรษะเลยสักนิด ดวงตาทั้งสองข้างของเขาเปล่งประกายระยิบระยับ จากนั้นก็เดินเข้าไปข้าง ๆ บึงดำแห่งนั้น

น้ำมันปิโตรเลียม !

สวรรค์ ทั้งหมดนี้คือน้ำมันปิโตรเลียมหรือน้ำมันดิบ !

บัดนี้ฟู่เสี่ยวกวนรู้สึกตื่นเต้นเสียเหลือเกิน ยิ่งไปกว่านั้นเขาได้เอื้อมมือไปแตะน้ำมันเหนียวหนืดสีดำขึ้นมาบริเวณจมูกเพื่อสูดดม

เจียงซั่งจ้องมองจักรพรรดิหนุ่มด้วยสีหน้าประหลาดใจ เขามิอาจเชื่อได้เลยว่าองค์จักรพรรดิผู้เป็นใหญ่เพียงหนึ่งเดียวของแคว้นจะเดินทางมาไกลเช่นนี้เพื่อดูของเหลวสีดำนี่

และเขาแทบมิอยากจะเชื่อเลยว่า องค์จักรพรรดิมิได้รังเกียจกลิ่นเหม็นฉุนของมันเลยสักนิด อีกทั้งยังเดินเข้าไปใกล้เพื่อสัมผัสมัน ลูบคลำมันด้วยพระองค์เองอีกด้วย

เมื่อเห็นสีพระพักตร์บ่งบอกถึงความดีอกดีใจของฝ่าบาท เจียงซั่งก็รู้สึกมิเข้าใจเอาเสียเลย ก็แค่น้ำมันที่สามารถเผาไหม้ได้เท่านั้นมิใช่หรือ ? เจ้าสิ่งนี้เกรงว่าจะเกิดขึ้นมานานนับร้อยนับพันปีแล้ว ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในเขตซื่อหยางก็รู้จักมันเป็นอย่างดี แต่มิมีผู้ใดนำไปใช้ประโยชน์หรอก คาดว่าเป็นเพราะกลิ่นมิพึงประสงค์ของมันนั่นเอง อีกทั้งเมื่อเกิดการเผาไหม้จะมีควันสีดำลอยโขมงขึ้นมาทำให้ทั้งห้องครัวกลายเป็นสีดำ ดังนั้นท้ายที่สุดทุกคนจึงตัดสินว่าเจ้าสิ่งนี้ไร้ประโยชน์อย่างแท้จริง

เจียงซั่งคิดได้เพียงว่าจะนำเจ้าสิ่งนี้มาใช้ในการเผาไหม้เตาไฟ เนื่องจากมิต้องใช้เงิน คาดว่าต้นทุนจะน้อยลงมากโขเลยทีเดียว

ฟู่เสี่ยวกวนลุกขึ้นยืน จากนั้นก็มองไปยังบ่อน้ำมันเบื้องหน้านี้ เขาหันหลังไปจ้องมองขันทีเจี่ยด้วยความมุ่งมั่น “จงร่างพระราชโองการ ประการที่หนึ่ง ให้เฉินป๋อนำทหารดาบเทวะกองทัพที่สามเดินทางมายังสถานที่แห่งนี้ ประการที่สอง ให้ฉินเฉิงเย่นำทุกคนในสำนักวิทยาศาสตร์แห่งชาติเดินทางมาที่นี่ ประการที่สาม ให้กรมโยธาธิการประกาศรับสมัครคนงานเพิ่มทันที เพราะการสร้างถนนมายังหกรัฐแห่งเป่ยเซียวต้องเร่งดำเนินการ ขอกำชับว่าจงใช้ความเร็วสูงสุดในการส่งราชโองการทั้งสามฉบับของข้าออกไป ! ”

เจี่ยหนานซิงชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็รีบตอบรับและร่างพระราชโองการทั้งสามฉบับขึ้นมาทันที ฟู่เสี่ยวกวนได้ประทับตราประจำตำแหน่งลงไปในขั้นตอนสุดท้าย จากนั้นก็ยื่นให้หนิงซือเหยียนใช้ม้าเร็วที่สุดส่งไปยังเมืองซื่อหยาง

เจียงซั่งจ้องมองฟู่เสี่ยวกวนด้วยท่าทีงุนงง ฝ่าบาททรงให้ความสำคัญต่อเจ้าสิ่งนี้เป็นอย่างมาก หรือมันมิได้เป็นเพียงน้ำมันที่เอาไว้สำหรับจุดไฟเท่านั้น ?

แน่นอนว่ามันมิได้เป็นเพียงน้ำมันที่เอาไว้จุดไฟธรรมดา แต่เรียกได้ว่ามันเป็นสิ่งที่จะทำให้ยุคสมัยนี้พัฒนาไปแบบก้าวกระโดดเลยล่ะ !

ฟู่เสี่ยวกวนตบลงที่บ่าของเจียงซั่ง ยิ้มแล้วเอ่ยว่า “เจิ้นจะมอบคุณงามความดีชิ้นใหญ่นี้ให้แก่เจ้า”

เจียงซั่งลืมแม้แต่การคารวะขอบพระทัยในพระเมตตา เขาเอ่ยถามขึ้นมาว่า “ฝ่าบาท…น้ำมันนี้ยังมีประโยชน์อื่นใดอีกหรือพ่ะย่ะค่ะ ? ”

“สิ่งนี้เรียกว่าน้ำมันดิบหรือน้ำมันปิโตรเลียม โดยมากมักพบอยู่ใต้ดิน จากความสามารถทางวิทยาศาสตร์ของยุคสมัยนี้คาดว่าเป็นไปได้ยากหากต้องการนำมาใช้ หลังจากนี้เจ้าจะรู้เองว่ามันมีประโยชน์มากมายเพียงใด อย่าเพิ่งแตกตื่นไป พวกเราไปกันเถิด กลับเมืองซื่อหยางกัน”

น้ำมันดิบ ?

น้ำมันดิบคือสิ่งใดเยี่ยงนั้นหรือ? ?

เจียงซั่งมิค่อยเข้าใจเท่าใดนัก เขาก็มิรู้เช่นกันว่าเหตุใดฟู่เสี่ยวกวนถึงทราบเรื่องเหล่านี้

ในสายตาของเจียงซั่งจึงเห็นจักรพรรดิผู้อ่อนเยาว์ยิ่งใหญ่ขึ้นมาทันใด

เดิมทีตนมากไปด้วยความมั่นใจ แต่บัดนี้ความมั่นใจเหล่านั้นได้สูญหายไปจนสิ้น ตนเคยได้ยินว่าฝ่าบาททรงรอบรู้ เดิมทีคาดว่าเป็นเพียงเรื่องเล่าต่อ ๆ กันมา แต่จากวันนี้ที่ได้มองดูแล้วก็พบว่าองค์จักรพรรดิเปรียบได้ดั่งเทพบนสวรรค์ !

เนื่องจากฝ่าบาทมิเคยเห็นสิ่งเหล่านี้ แต่พระองค์ทรงรู้จักมันได้ในทันทีที่พบเห็น

สิ่งนี้จะอธิบายได้เยี่ยงไร ?

เฉกเช่นเกลือขาวที่เขตปกครองตนเองชื่อเล่อชวน ในตอนแรกบนผืนปฐพีนี้หาได้มีเกลือขาวไม่ แต่เมื่อฝ่าบาทเสด็จไปยังชื่อเล่อชวนก็มีเกลือขาวปรากฏขึ้นมา

เช่นนั้นฝ่าบาทจะทรงนำน้ำมันดิบนี้ไปเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งใดที่ทำให้ใต้หล้าต้องตื่นตะลึงอีกกัน ?