นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 957

ตอนที่ 957 ประเทศต้าเซี่ย

ในชั่วพริบตาที่ฟู่เสี่ยวกวนก้าวเข้าสู่ท้องพระโรงซวนเต๋อ เสียงสนทนาของเหล่าขุนนางก็เงียบลงทันใด

ทุกสายตาจับจ้องไปที่ฟู่เสี่ยวกวน ในแววตาของพวกเขามีความเลื่อมใสและศรัทธาเผยออกมา พวกเขาล้วนตั้งหน้าตั้งตาคอยอย่างกระตือรือร้น ทั้งยังมีความรักใคร่บูชาราวกับเห็นผู้แสวงบุญก็มิปาน

นี่คือองค์จักรพรรดิของพวกตน !

พระองค์มีพระชนมายุเพียง 22 ชันษาเท่านั้น !

ร่องรอยหญ้าเตียนงูเลื้อยผ่าน ชีพจรหมอบราบนับพันลี้ ทำสงครามเพียงครั้งเดียวก็ได้กวาดล้างกองทัพ 600,000 นายของราชวงศ์หยู ได้กวาดล้างกองทัพ 300,000 นายของแคว้นฝาน ได้ยึดครองเมืองไท่หลินแห่งแคว้นอี๋ อีกทั้งสงครามกับเมืองฉางจินในครานี้… ไม่ ! เรียกว่าสงครามคงมิได้เพราะยังมิทันได้รบก็สามารถยึดครองเมืองฉางจินแห่งแคว้นฝานได้แล้ว

ใต้หล้ารวมเป็นหนึ่ง ราชวงศ์อู๋ครองใต้หล้า !

นี่ถือเป็นคุณงามความดีระดับใดกัน ?

ประวัติศาสตร์พันปีที่ผ่านมา มีจักรพรรดิพระองค์ใดที่มีความสามารถเยี่ยงนี้บ้าง ?

องค์จักรพรรดิของพวกเขาพระองค์นี้สามารถทำได้และใช้เวลาเพียงแค่ 2 เดือนเศษเท่านั้น

จะต้องใช้หมึกเข้มเท่าใดเพื่อจารึกเรื่องราวเหล่านี้ไว้ในหน้าประวัติศาสตร์ ? !

มิมีผู้ใดทราบว่าแท้จริงแล้วผู้ที่กำหนดแผนการเหล่านี้ขึ้นมาก็คือจักรพรรดิเหวิน มีผู้ร่วมแผนการนี้สองคนคือโจวถงถงกับจี้หยุนกุย แผนการทั้งหมดตั้งแต่เริ่มจนถึงบัดนี้ใช้เวลายาวนานถึง 2 ปี !

ผู้คนที่ถูกลากเข้ามาเกี่ยวข้องมีมากมายนับมิถ้วน

คงเป็นเพราะหลายฝ่ายได้วางรากฐานเอาไว้แล้วในช่วงสองปีที่ผ่านมานี้ ถึงได้มีผลลัพธ์คราใหญ่ปรากฏขึ้นภายใน 2 เดือน

ในครานี้ฟู่เสี่ยวกวนถือเป็นเพียงผู้ดำเนินการเท่านั้น

เดิมทีเขาก็มิทราบว่าผู้ที่วางแผนอยู่เบื้องหลังเป็นจักรพรรดิเหวินเพราะคิดว่าเป็นจี้หยุนกุยมาโดยตลอด

ทว่าเขาก็ได้ดำเนินแผนการชุนเหลยมาจนเสร็จสมบูรณ์และได้บรรลุเป้าหมายของแผนการรบคราสุดท้ายนี้ สูญเสียผู้คนไปมิน้อย ทว่าสงครามย่อมต้องมีคนเสียสละชีวิตอย่างหลีกเลี่ยงมิได้

เขาได้ปล่อยวางความเศร้าทั้งหมดลง บัดนี้เป็นเวลาที่ต้องชำแหลกแยกย่อยผลลัพธ์ของชัยชนะครานี้ออกมาให้มั่นคงและให้เกิดเสถียรภาพมากที่สุด

ฟู่เสี่ยวกวนยืนอยู่ ณ ใจกลางของท้องพระโรงซวนเต๋อ

เขาเงยหน้ามองไปยังเหล่าข้าราชการพลเรือน ข้าราชการทหารและเสนาบดีที่นั่งเรียงรายกันหน้าสลอน บัดนี้จัวอี้สิงอยู่แคว้นอี๋ จัวเปี๋ยหลีอยู่กองทัพชายแดนตะวันออกของหยูเวิ่นเทียน นอกเหนือจากนี้บุคคลที่เหลือก็อยู่กันครบทั้งหมด

เขาเริ่มเอ่ยปากและประโยคแรกที่เอ่ยขึ้นมาก็คือ

“อันดับแรก…เจิ้นขอแก้ไขชื่อเสียงให้แก่โจวถงถง ! ”

เหล่าขุนนางทั้งหลายต่างก็ตกตะลึงขึ้นมาทันใด โจวถงถงเยี่ยงนั้นหรือ ? มิใช่ว่าเขาทรยศฝ่าบาทหรอกหรือ ? หรือว่าเขากำลังแสดงอันใดอยู่กันแน่ ?

“เจิ้นต้องขอโทษโจวถงถงด้วย เป็นเจิ้นที่เข้าใจเขาผิดเอง ดังนั้น…จึงขอแต่งตั้งโจวถงถงเป็นถงกั๋วกง โดยมีวัดไท่เมี่ยวเป็นผู้ทำพิธีฝังร่างไว้ที่สุสานจักรพรรดิ ให้ฝังไว้ข้าง ๆ จักรพรรดิพระองค์ก่อน ! ”

เหล่าขุนนางส่งเสียงฮือฮาขึ้นมาทันใด นี่คือเกียรติอันสูงส่งที่ใช้ชีวิตยาวนานแปดชั่วโคตรก็มิอาจคว้ามาได้ คาดมิถึงว่าฝ่าบาทจะประทานให้แก่โจวถงถง… แท้จริงแล้วโจวถงถงทำคุณงามความดีไว้ในสงครามครานี้มากมายเพียงใดกัน ?

ฟู่เสี่ยวกวนถอนหายใจอยู่เงียบ ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาอีกครา มิได้เอ่ยถึงคุณงามความดีของโจวถงถง ทว่าเอ่ยประโยคที่ทำให้เหล่าขุนนางทั้งหลายต้องตกตะลึงขึ้นมาอีกครา

“สถานการณ์ใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ดังนั้นจำต้องโยนของเก่าทิ้งไป เจิ้นจึงตัดสินใจว่าจะเปลี่ยนราชวงศ์อู๋ให้เป็นเซี่ยโดยมีนามว่าประเทศต้าเซี่ย ! ”

บัดซบ !

หยุนซีเหยียนแทบจะผุดลุกขึ้นมา นี่ฝ่าบาททรงแก้แม้กระทั่งนามของราชวงศ์เชียวหรือ ?

ราชวงศ์อู๋มิได้ล่มสลายแต่อย่างใด ราชวงศ์อู๋ยิ่งใหญ่และแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิมด้วยซ้ำ แล้วจะเปลี่ยนชื่อราชวงศ์ได้เยี่ยงไร ?

เหล่าขุนนางก็แตกฮือเช่นกันเพราะมันมิเหมาะสมต่อธรรมเนียมปฏิบัติทั้งยังมิใช่การก่อตั้งราชวงศ์ใหม่ หรือราชวงศ์อู๋ที่อยู่มานานถึง 500 ปีจะหายไปทั้งอย่างนี้ ?

แต่ที่น่าแปลกใจคือมิมีเสนาบดีชั้นผู้ใหญ่ออกอาการต่อต้านแม้แต่ผู้เดียว เนื่องจากหนานกงอี้หยู่และเมิ่งฉางผิงทราบเรื่องนี้อยู่แล้ว ดังนั้นเหล่าขุนนางที่แตกฮือก็ได้สงบลงในมิช้า

การทำงานของฝ่าบาทลึกลับซับซ้อนมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ทว่าสุดท้ายก็พิสูจน์ได้ว่าพระองค์เป็นฝ่ายถูกต้องเสมอ ส่วนจุดมุ่งหมายในการเปลี่ยนราชวงศ์อู๋ นอกจากคนจำนวนน้อยเหล่านั้นแล้วก็มิมีผู้ใดรู้ลึกลงไปเลย

กงซุนเซ่อเป็นหนึ่งในมิกี่คนที่เข้าใจ

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วน บัดนี้ไร้แคว้นฮวง แคว้นอี๋ แคว้นฝานและไร้ซึ่งราชวงศ์หยูแล้วเช่นกัน

ราชวงศ์อู๋ได้กวาดล้างพวกเขาไปหมดสิ้นแล้ว ดังนั้นจิตใจของราษฎรในแคว้นเหล่านั้นจึงเห็นว่าราชวงศ์อู๋เป็นศัตรูร่วมกัน !