อ๋องเฟยเกิดใหม่ ท่านอ๋อง ขอหย่ากัน นิยาย บท 1

“หนาว หนาวจัง...”

“ชิวซวง ข้าเกรงว่าข้าจะตายแล้ว”

ลมหนาวพัดพาหิมะที่โปรยปรายไปทั่วท้องฟ้าหนาวเหน็บจนปวดกระดูก พัดจนหน้าต่างเปิดและพัดเข้ามาในห้อง ทำให้หญิงสาวบนเตียงตัวสั่นระริกด้วยความหนาวเย็น

ชิวซวงเอาผ้าห่มคลุมตัวผู้หญิงคนนั้นด้วยผ้าห่มทั้งหมดที่หลิงหย้วนหาได้ และย้ายเตาเผาถ่านไปไว้ข้างเตียง แต่กระนั้นหญิงสาวก็ยังตัวสั่นเทาเพราะอากาศหนาว

ชิวซวงมองนางด้วยน้ำตาคลอเบ้า

หวางเฟยอย่างนางเคยเป็นคุณหนูในตระกูลที่มั่งคั่งที่สุดในเมืองหลวง เธอเป็นวีรสตรีที่ช่วยให้ท่านอ๋องได้ครองบัลลังก์ แต่ตอนนี้นางทำได้เพียงนอนบนเตียงที่ทรุดโทรมนี้อย่างน่าสงสันนัก

"ท่านหวางเฟย ท่านกินอะไรหน่อยเถิด" ชิวซวงยกอาหารขึ้นมาและต้องการจะป้อนให้นาง

ซูเมิ่งเยียนแทบจะไม่มีแรงส่ายหัว "ข้ากินไม่ลง เจ้ากินเถอะ..."

นับตั้งแต่ถูกโดนไล่ไปที่หลิงหย้วน อาหารที่นางกับชิวซวงกินน้อยลงทุกวัน มีหลายครั้งที่ชิวซวงจะเก็บไว้ให้นางกิน แต่ตนเองต้องหิวเอง

เมื่อชิวซวงได้ยินคำพูดนางเช่นนี้ น้ำตาก็ไหลพรากออกมา "ท่านหวางเฟย ท่านกินอะไรหน่อยเถอะ ท่านไม่ได้กินข้าวมาสองวันแล้ว..."

ท่านหวางเฟยของนางทรงเสวยพระกระยาหารไม่ค่อยดีนักในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ในตอนแรก แม้ว่าพระองค์จะเสวยได้น้อยแต่ก็ยังทรงเสวยได้บ้าง ต่อมาไม่ว่านางจะเสวยเพียงน้อยเพียงใด ในที่สุดนางก็จะสำรอกออกมา จนกระทั่งข้าวสักเม็ดก็กินไม่ลง

ซูเมิ่งเยียนหน้าซีด อ่อนแอ แต่ส่ายหัวอย่างหนักแน่น ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้ชิวซวง "กินซะ อย่าสิ้นเปลือง..."

ขณะที่นางพูด นางก็มองไปที่ประตูจากระยะไกลและถามว่า "เขา... เคยมาบ้างหรือไม่?"

ชิวซวงกล่าวว่า: "ช่วงนี้ท่านอ๋องยุ่งงานราชการมาก และกลับมาที่จวนมืดทุกวัน ตอนที่มาหาท่านหวางเฟย ท่านหวางเฟยก็หลับไปแล้ว"

ซูเมิ่งเยียนรู้ว่าสิ่งที่ชิงซวงพูดนั้นเป็นเรื่องโกหกทั้งหมด

มู่เสี่ยว ผู้ชายที่นางหลงรักมาตลอดชีวิต โกหกนางมาโดยตลอด

การดูแลและความรักที่เขามีต่อนางนั้นจอมปลอมทั้งนั้น เพียงเพื่อเงินและอำนาจของตระกูลของนางเท่านั้น

นางรู้ทุกอย่าง แต่เมื่อนางขอร้องท่านพ่อคนที่ร่ำรวยที่สุดในประเทศเพื่อขอจดหมายแต่งงานจากพระองค์และบังคับให้เขาแต่งงานกับนางนั้น นางก็ได้แพ้แล้ว

ดูเหมือนนางจะขังผู้ชายคนนี้ด้วยการแต่งงาน แต่ความจริงแล้วนางแค่ปล่อยให้ตัวเองต่ำต้อยมากขึ้นในสายตาเขา

นางไม่อยากจากเขาไป ต่อให้รู้ว่าเขาไม่รักนางก็ตาม แต่นางก็ยังหลอกตัวเองและบอกว่าตราบใดที่เขาเต็มใจแสร้งที่ทำดีกับนางตลอดชีวิต นางก็ยังสามารถแสร้งทำเป็นว่าเขารักนางตลอดชีวิต

แต่ทว่าความจริงก็คือ หลังจากแต่งงานได้สามปี เขารับผู้หญิงคนอื่นเข้าจวนแล้ว

ผู้หญิงคนนั้นมีหน้าตาที่คล้ายกับคนที่เขารักมาก

เธออิจฉาและเกลียดชัง อยากจะผลักอีกฝ่ายตกน้ำ แต่ก่อนที่เธอจะทันทำ อีกฝ่ายก็ล้มลงไปเอง

ในขณะนั้น มู่เสี่ยวมาเห็นเข้าพอดี ช่วยผู้หญิงคนนั้นได้และทะเลาะกับเธอเพราะเหตุการณ์นี้ นางโกรธมาก นางใช้ปิ่นแทงที่ท้องของเขา จากนั้นนางก็ถูกไล่เข้าหลิงหย้วน

จนกระทั่งวันนี้เป็นเวลาหนึ่งปีแล้ว มู่เสี่ยวไม่เคยย่างกรายมาที่นี่ และนางก็ไม่เคยออกไปไหนด้วย

เมื่อนึกถึงอดีต น่าจะเจ็บปวดเข้ากระดูก ทว่านางกลับยิ้มออกมา "ชิวซวง เจ้าเชื่อชาติหน้ามีจริงหรือไม่"

ชิวซวงตกใจใหญ่ นางจับมือของซูเมิ่งเหยียนว้แน่น "คุณหนู อย่าพูดเช่นนั้น"