องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 170

ครั้งที่แล้วท่านอ๋องให้เขากินขนมกุ้ยฮวาในครัวทั้งหมดสิบจาน เขากินไปแล้วครึ่งหนึ่งก็อิ่มจนกินไม่ไหวแล้ว

แต่องครักษ์เย่เฝ้าอยู่ตรงหน้าประตู บอกว่าเป็นคำสั่งท่านอ๋อง กินหมดแล้วค่อยไปได้

เขากินทั้งคืน นอนฝันยังเห็นขนมกุ้ยฮวาลอยลงมาจากฟ้า ตกลงพื้นแล้วยังมีสี่เท้าไล่ตามเขา

ท้องผูกมาสองวันยังไม่หายเลย

“ข้าน้อยจะรีบไปบอกท่านอ๋อง ท่านเตรียมตัวเสร็จแล้ว”

ลู่ชีก้าวเท้าวิ่งไปอย่างรวดเร็ว ต่อให้ตอนนี้หยุนหลิงสวยงดงามแค่ไหน ก็ไม่กล้ามองดูนาง

“เจ้าซื่อบื้อ ชั่วชีวิตนี้คงไม่กล้ากินขนมกุ้ยฮวาอีกแล้วแหละ” ”ตงชิงเอามือกุมปากกลั้นหัวเราะ เอาเรื่องที่ลู่ชีถูกลงโทษเล่าให้หยุนหลิงฟัง

หยุนหลิงฟังแล้วก็เม้นริมฝีปาก จำต้องเก็บขนมไว้ทานเอง เมื่อขึ้นไปบนรถม้าแล้ว นางเอาขนมกุ้ยฮวาอีกชิ้นหนึ่งยื่นไปที่ปากเซียวปี้เฉิง

ตั้งแต่นางมา เซียวปี้เฉิงก็ไม่สามารถละสายตา

เขากลืนขนมกุ้ยฮวาชิ้นนั้นลงไป พร้อมทั้งสูดดมได้กลิ่นหอมหวานของหยุนหลิงบนตัวหยุนหลิงอย่างอ่อนไหว แล้วมองไปที่ถุงตรงเอวของนางอย่างสงสัย

“เจ้าเอาขนมกุ้ยฮวามากมายขนาดนี้ไปทำอะไร?”

หยุนหลิงมองดูเขาเหมือนอย่างมองดูคนโง่ พร้อมพูดขึ้นว่า “งานเลี้ยงในวังในวันนี้ ไม่สะดวกเหมือนอยู่ที่บ้าน เฉินหมัวมัวบอกให้ข้าห้ามถอดม่านบังหน้า เดี๋ยวข้าจะทานอาหารยังไง?”

หยุนหลิงไม่กลัวเจ็บ แต่นางไม่ชอบความรู้สึกเวลาหิว

การใช้พลังวิญญาณ ทำให้สูญเสียพลังงานทางร่างกายและจิตใจอย่างมาก ดังนั้นคนฝึกพลังวิญญาณจะทานค่อนข้างเยอะกว่าคนอื่น และมักจะหิวง่าย