องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 174

ได้ยินแบบนี้ หยุนหลิงมีความรู้สึกแบบบอกไม่ถูก รู้สึกกระสับกระส่ายแน่นหน้าอก

คงเป็นเพราะกินขนมกุ้ยฮวาเยอะเกินไป จึงจุ

นางอดกลั้นความไม่สบายใจไว้ เงยหน้ามองดูเขาเหรินตี้ พร้อมพูดขึ้นว่า “ท่านคุยเรื่องนี้กับเขา แล้วเขาตอบตกลงแล้วหรือ?”

คิดถึงตอนที่เจ้าบอดสารภาพรักนาง บอกว่าจะไม่มีทางมีเมียน้อย หยุนหลิงรู้สึกน่าขำ

พี่ฉิงพูดถูก หากผู้ชายสามารถพึ่งพาได้ แม่หมูก็ขึ้นต้นไม้ได้แล้ว

เจาเหรินตี้พยักหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “วันนั้นข้าเคยพูดเรื่องนี้กับเขา เขาคำนึงถึงความรู้สึกของเจ้าจึงไม่ได้ตอบตกลง ข้าคิดไปคิดมา จะให้ชายารองคนหนึ่งได้หน้ามากกว่าเจ้าก็ไม่เหมาะสมจริงๆ”

“แต่ในเมื่อข้าตัดสินใจชดเชยให้เจ้าแล้ว ก็จะไม่ให้เจ้าจะต้องน้อยหน้า หวยหยูเป็นเด็กไม่มีพิษสงอะไร ต่อไปต้องอยู่ด้วยกันแล้ว ขอให้เจ้าคอยดูแลนางบ้าง”

ฟังเจาเหรินตี้พูดเรื่องนี้ขึ้นมาอย่างแน่วแน่ หยุนหลิงพูดขึ้นด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกว่า

“ข้าปฏิเสธ”

เจาเหรินตี้คิดไม่ถึงว่านางจะพูดแบบนี้ นิ่งอึ้งไปสักพัก จากนั้นก็ขมวดคิ้วแน่น

เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอย่างไม่เป็นมิตรเหมือนเมื่อกี้แล้วว่า “หยุนหลิง เจ้ารู้ไหมว่าตนเองกำลังพูดอะไร? เจ้ารู้ไหมว่าพระราชโองการไม่สามารถปฏิเสธได้”

“ข้าไม่ได้พูดว่าไม่ให้ท่านยกเวินหวยหยูแต่งงานกับเจ้าบอด ท่านอยากที่จะให้ใครแต่งงานกับเขาก็ไม่เป็นไร เพียงแต่หากเป็นแบบนี้ ข้าจะต้องหย่ากับเขา”

ไม้แปรงฟันกับผู้ชายจะใช้ร่วมกับคนอื่นไม่ได้ ต่อให้แค่ในนามก็ไม่ได้ นี่เป็นหลักการและขีดจำกัดของนาง

เจาเหรินตี้โกรธจนสายตาเบิกโตหนวดเคราสั่นไหวขึ้นมาทันที เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่า หยุนหลิงนังหนูคนนี้จะใจกล้าขนาดนี้ กล้าพูดกับเขาด้วยกิริยาแบบนี้

“เหลวไหล นี่เจ้ากำลังข่มขู่ข้าหรือ?”

หยุนหลิงมองดูเจาเหรินตี้อย่างใจกล้า ไม่หวาดกลัวเลยสักนิด