องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 173

หลังจากได้ยินคำพูดของเจาเหรินตี้ เฟิงฮองเฮาที่นั่งตรงตำแหน่งสูงส่งหุบยิ้ม สายตาเหลือบมองเซียวปี้เฉิงอย่างหมองหม่น

เวินหวยหยูคนนี้.....เดิมนางคิดว่าจะยกให้แต่งงานกับผู้ชายสกุลเฟิงดีที่สุด

คิดไม่ถึงว่าเจาเหรินตี้จะยกนางให้เป็นชายารองของเซียวปี้เฉิงอย่างไม่คิดอะไรเลย ไม่ปรึกษานางเลยด้วยซ้ำ

หยุนหลิงไม่รู้ว่าเจาเหรินตี้ต้องการอะไร หลังจากตอบรับแล้ว นางกระซิบพูดกับเซียวปี้เฉิงว่า “ครั้งนี้เสด็จพ่อของเจ้าลงทุนอย่างมาก จวนหลังหนึ่งในถนนหงส์ไฟแพงมากเลยนะ”

แต่คนอื่นเป็นบุตรหลานขุนนางคนสำคัญ คู่ควรที่จะได้รับความรักใคร่จากเจาเหรินตี้กับไทเฮา

เซียวปี้เฉิงฝืนยิ้ม พร้อมพูดขึ้นว่า “.....อืม”

หยุนหลิงรับรู้ช้า ไม่เข้าใจความตั้งใจของเจาเหรินตี้ เขาไม่เพียงไม่รู้สึกดีใจ ทั้งหัวใจยังหนักอึ้ง

คิดถึงความตั้งใจของเจาเหรินตี้ที่ตามหยุนหลิงไปคุยเป็นการส่วนตัว เขาไม่สามารถที่จะสงบจิตสงบใจได้ หลังจากหยุนหลิงจากไปแล้ว ความไม่สงบสุขนี้ยิ่งไปถึงขีดสุด

เซียวปี้เฉิงมองดูเงาร่างหยุนหลิงเดินจากไป ราวกับตนเองนั่งอยู่บนเบาะเข็ม

หลังจากผ่านคืนนี้ไปแล้ว ภรรยาของตนเองก็จะบินหนีไปแล้วหรือเปล่า?

หยุนหลิงนั่งอยู่ในงานเลี้ยงตั้งนาน ไม่ได้ขยับใช้ตะเกียบเลย หิวจะแย่อยู่แล้ว นางเดินตามอยู่ด้านหลังเจาเหรินตี้ แอบล้วงเอาขนมกุ้ยฮวาใส่ปากอย่างเงียบๆ

เจาเหรินตี้เข้าไปในตำหนักหยั่งซิน เพิ่งหันมาก็เห็นภาพที่หยุนหลิงแอบกินขนมพอดี มุมปากเม้นขึ้นมาอย่างยังยั้งไม่ได้

ช่างเถอะ ขี้เกียจถือสานังหนูไร้มารยาทคนนี้

เจาเหรินตี้ส่งเสียงไอ พร้อมพูดขึ้นตรงๆว่า “ลูกสะใภ้สาม ช่วงต้นปีเจ้ากับเจ้าสามแต่งงานกันอย่างเร่งรีบ งานเลี้ยงแต่งงานจัดได้อย่างขอไปที ข้ามาคิดดูแล้ว เมื่อเทียบกับงานแต่งเจ้าใหญ่ ถือว่าบกพร่องต่อพวกเจ้า”

หยุนหลิงได้ยินแบบนี้ ก็รู้สึกถึงลางสังหรณ์ไม่ดี