องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1411

กองทัพพันธมิตรชาวตาดเองก็เช่นกัน ในไม่ช้ากองทัพทั้งสองฝ่ายก็มาเผชิญหน้ากันจนได้

ทั่วป๋าเยี่ยนเห็นฉินอวี่จากระยะไกล ทันใดนั้นสายตาพลันดุร้ายในทันที

“ฉินอวี่!”

เขากัดฟันและพูดเสียงต่ำ “ในที่สุดข้าก็ได้รับโอกาสนี้ ครั้งนี้ข้าจะหั่นเจ้าให้เป็นชิ้นๆ!”

ทั่วป๋าเยี่ยนไม่เคยเกลียดใครมากขนาดนี้มาก่อน

แต่ความแค้นที่มีต่ออาณาจักรฉินกลับฝังลึกอยู่ในใจเขา

เขายังจดจำความอัปยศอดสูที่ฉินอวี่นำมาให้เขาได้

ฉินอวี่มองไปที่ทั่วป๋าเยี่ยนด้วยสายตายิ้มเยาะ จากนั้นพูดอย่างเหน็บแนมว่า

“ข้าคิดไม่ถึงจริงๆ ว่า ชาวตาดไม่มีใครให้ใช้งานแล้วหรือ ถึงได้ส่งขันทีอย่างเจ้ามาเป็นผู้นำทัพในครั้งนี้?”

เมื่ออีกฝ่ายได้ยินคำว่าขันทีกล้ามเนื้อบนหน้าของทั่วป๋าเยี่ยนกลับกระตุก เขาคำรามด้วยความโกรธในทันที

“ไอ้สารเลว เจ้าต่างหากที่เป็นขันที คนทั้งตระกูลเจ้าเป็นขันทีกันทุกคน!”

“เหอเหอ!”

เมื่อเผชิญหน้ากับเสียงคำรามของทั่วป๋าเยี่ยน ฉินอวี่กลับหัวเราะเบาๆ และขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจ

สายตาของทั่วป๋าเยี่ยนเต็มไปด้วยความเคียดแค้น เขามองไปที่ฉินอวี่ไม่วางตาและกัดฟันพูดว่า

“ข้าจะบอกอะไรเจ้าให้ ครั้งนี้ข้าจะไม่ไว้ชีวิตเจ้าอีกแล้ว ข้าจะฉีกเจ้าให้เป็นชิ้นๆ!”

ฉินอวี่ยักไหล่ ผายมืออกมาและพูดออกมาอย่างอดไม่ได้ว่า

“ในเมื่อเจ้าอยากตายมาก ข้าจะส่งเจ้าไปเอง”

ทันทีที่เขาพูดจบ ฉินอวี่ก็ชักดาบออกมาและตะโกนเสียงดัง

“ทหารร่วมรบ สงครามในครั้งนี้จะนำอาณาจักรฉินไปสู่ความสงบสุขและเจริญรุ่งเรืองในอีกร้อยปีข้างหน้า การต่อสู้ครั้งนี้ จะไม่มีใครกล้ามารุกรานอาณาจักรฉินของพวกเราอีก! ทหารทุกคน เพื่อไม่ให้คนรุ่นหลังต้องทนทุกข์ทรมานเพราะสงครามอีก ร่วมมือกันฆ่าพวกมันซะ!”

คำพูดของฉินอวี่ทำให้ทุกคนในสนามรบต่างลุกฮือขึ้นมาทันที

“ฆ่ามัน!”

ทหารอาณาจักรฉินตะโกนขึ้นพร้อมกัน ขวัญกำลังใจของตัวเองเริ่มรุกร้อนขึ้นเช่นกัน

ทั่วป๋าเยี่ยนเองก็ไม่ลังเล เขาชักดาบยาวออกมาและตะโกนออกไปว่า

“เริ่มสงคราม!”

เมื่อทั่วป๋าเยี่ยนพูดจบ เขาก็รีบควบม้าขึ้นไปพร้อมกับกวัดแกว่งดาบในมือและพุ่งเข้าสู้กับทหารอาณาจักรฉิน

ทหารภายใต้บังคับบัญชาของเขาก็ไม่ได้อ่อนแอ ต่างพากันพุ่งตรงไปข้างหน้าและเริ่มต่อสู้กับทหารอาณาจักรฉินในระยะประชิด

กระแสน้ำทั้งสองฝ่ายต่างไหลเข้ามาปะทะกัน เต็มไปด้วยเลือดและเสียงกรีดร้อง

อย่างไรก็ตาม ภายใต้สมมุติฐานที่ว่าจำนวนไม่ได้ต่างกันมากนัก อาณาจักรฉินยังคงมีข้อได้เปรียบ

เพราะอาวุธของฝั่งอาณาจักรฉินมีความก้าวหน้ามากกว่า และมีเกราะป้องกันที่หนาแน่น

ดังนั้นในด้านพลังต่อสู้ อาณาจักรฉินจึงมีข้อได้เปรียบ

แม้ว่าทหารอาณาจักรฉินจะมีข้อได้เปรียบ แต่ทหารชาวตาดเองก็กล้าหาญไม่แพ้กัน ในระยะเวลาอันสั้น ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมกันเลย

สงครามในครั้งนี้ ฉินอวี่เองก็หยิบดาบขึ้นมา เพื่อเข้าร่วมต่อสู้และฆ่าศัตรูอย่างไม่คิดชีวิต

อย่างไรก็ตามฉินอวี่ยังรู้ดีว่า หากไม่รีบจัดการทั่วป๋าเยี่ยน เกรงว่าสงครามในวันนี้จะจบลงยาก

เขาพยายามตามหาตัวทั่วป๋าเยี่ยนท่ามกลางผู้คนจำนวนมากเช่นนี้

หลังจากที่เคลื่อนไหวอ่างระมัดระวัง ฉินอวี่ก็เจอตัวทั่วป๋าเยี่ยนอย่างรวดเร็ว

“ทั่วป๋าเยี่ยน ตายเสียเถอะ!”