องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1410

“อ๋องอวี่ ไม่ทราบว่าทรงมีรับสั่งเรื่องใดหรือถึงได้เรียกกระหม่อมให้มาเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ” ฮ่องเต้คุชะถาม

ฉินอวี่เหลือบมองไปที่ฮ่องเต้คุชะด้วยรอยยิ้ม จากนั้นจ้องไปที่แม่ทัพและพูดด้วยรอยยิ้มว่า

“ทุกท่าน อาณาจักรฉินเพิ่งมีคำสั่งล่าสุดมาให้ว่า ให้พวกเราต่อสู้กับกองทัพพันธมิตรชาวตาด สงครามครั้งนี้จะแสดงผลลัพธ์ทั้งหมด เอาชนะพวกชาวตาดให้จงได้!”

“ฟืด!”

แม่ทัพสูดหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นทุกคนแสดงสีหน้าดีใจออกมา

ฮ่องเต้อาณาจักรคุชะเองดีใจและตื่นเต้นมากกว่าเดิม หากเขาสามารถเอาชนะกองกำลังพันธมิตรชาวตาดได้ อาณาจักรคุชะเองก็จะไม่ต้องตกอยู่ในอันตรายอีกต่อไป!

ฉินอวี่มองไปที่ทุกคนด้วยสีหน้าภูมิใจ ถามด้วยรอยยิ้ม

“ทุกท่าน พวกเจ้ารู้สึกว่าสงครามในครั้งนี้ควรจะสู้หรือไม่?”

“สู้! ต้องสู้พ่ะย่ะค่ะ!”

บรรดาแม่ทัพตะโกนขึ้นมาอย่างกระตือรือร้น

ฉินอวี่พยักหน้าและพูดว่า

“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น พรุ่งนี้พวกเรานำกองทัพออกไป หากชนะเราได้รับชัยชนะ หากแพ้ พวกเราจะกลายเป็นตราบาปของอาณาจักรฉิน!”

บรรดาแม่ทัพตอบรับพร้อมกัน

“พ่ะย่ะค่ะ!”

ฉินอวี่พยักหน้า จากนั้นโบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้แม่ทัพกลับไป

หลังจากที่แม่ทัพออกไปแล้ว ฮ่องเต้อาณาจักรคุชะลูบมือและพูดอย่างตื่นเต้น

“อ๋องอวี่ ไม่ทราบว่าท่านต้องการความช่วยเหลือจากฝั่งข้าหรือไม่?”

เขาหวังว่าอาณาจักรฉินจะชนะมากกว่าฝั่งอาณาจักรฉินเองเสียอีก หากอาณาจักรฉินชนะ พวกเขากอบกู้อาณาจักรคุชะให้ได้อย่างแน่นอน

แต่หากอาณาจักรฉินพ่ายแพ้ คงเป็นเรื่องร้ายแรงมาก เมื่อถึงเวลาที่อาณาจักรฉินกลับไป อาณาจักรคุชะของเขาคงถูกทำลายจนหมดสิ้น

ดังนั้นจะต้องชนะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่เพียงแต่ได้ชัยชนะเท่านั้น แต่ยังต้องขับไล่กองทัพพันธมิตรชาวตาดให้ออกไปจากอาณาจักรคุชะให้หมดด้วย เช่นนี้เขาถึงจะสบายใจ

ฉินอวี่ยิ้มและถามกลับไปว่า

“ไม่มีเรื่องรบกวนท่านหรอก”

แต่หลังจากที่เขาพูดจบ เขาคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ พูดเสริมว่า

“มีเรื่องหนึ่งที่ต้องให้ท่านใส่ใจ หลังจากที่อาณาจักรฉินขับไล่กองทัพพันธมิตรชาวตาดออกไปจากอาณาจักรคุชะจนหมดแล้ว ท่านต้องส่งขุนนางให้มารักษาสถานการณ์ให้มั่นคงอย่างรวดเร็วที่สุด อย่ารอให้เราถอนทัพกลับแล้วค่อยเตรียมการ มิฉะนั้นจะเกิดเรื่องโกลาหลขึ้นมาได้”

ฮ่องเต้อาณาจักรคุชะพยักหน้าและพูดอย่างตื่นตระหนก

“อ๋องอวี่ได้โปรดวางใจเถิด กระหม่อมเข้าใจดี! เป็นเช่นนี้ กระหม่อมรู้สึกไม่สบายใจที่ไม่สามารถช่วยอะไรอาณาจักรฉินได้เลย”

ฉินอวี่โบกมือและพูดอย่างสบายๆ

“อาณาจักรของพวกเราเป็นคนใจกว้างและมีเมตตา เราไม่อาจทนเห็นอาณาจักรคุชะต้องทนทุกข์ทรมานได้ จึงได้ตัดสินใจส่งกองทัพทหารมาที่นี่ เราไม่ได้หวังสิ่งใดตอบแทน”

ฮ่องเต้คุชะน้ำตาไหล

“กระหม่อมเข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ ขอบพระทัยอ๋องอวี่ ขอให้ท่านวางใจ กระหม่อมรับรองว่าประชาชนอาณาจักรคุชะไม่มีวันลืมความเมตตาของราชวงศ์ฉิน และจะส่งต่อไปยังรุ่นสู่รุ่นพ่ะย่ะค่ะ”

“ฮ่าๆ เอาล่ะ ข้าจะจำเอาไว้” ฉินอวี่พยักหน้ารับ

ทั้งสองพูดคุยกับอีกเล็กน้อย จากนั้นต่างแยกย้ายกลับไป

หลังจากที่ฮ่องเต้อาณาจักรคุชะออกไป ฉินอวี่ก็ยืนพูดที่หน้าต่างคนเดียวว่า