องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1414

จ้าวจือหย่าถึงกับตกใจ รีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดหน้าให้นาง

“อย่าร้องเลยเด็กน้อย...”

เด็กหญิงรับผ้าเช็ดหน้าพร้อมกับสะอึกสะอื้น

“ข้าชื่อซวงเอ๋อร์เจ้าค่ะ ข้ามิใช่ขอทาน”

“ซวงเอ๋อร์?” จ้าวจือหย่าอึ้งไป

ฉินเหยียนเองก็ตกตะลึง พร้อมกับกำหมัดแน่นในทันที

ชื่อนี้คือชื่อที่เขานึกถึงในทุกวันแม้ยอมตื่นยามหลับ เขาเดินทางไปหลายอาณาจักรเพื่อหาตามคนที่ชื่อนี้ แต่กลับไม่พบ

และตอนนี้คนที่ชื่อนี้กลับมาปรากฏตรงหน้าเขา

จ้าวจือหย่าได้สติก่อน จับมือเล็กๆ ท่ากปรกมอมแมมคู่นั้นแล้วถามด้วยเสียงสั่นเครือ

“เจ้าเป็นคนที่ใด? อายุเท่าไรหรือ?”

หลังจากที่ซวงเอ๋อร์ลังเลครู่หนึ่ง นางก็พูดออกม่า

“ข้าอายุแปดขวบ อยู่กับพ่อ ตอนนี้พ่อข้า... เขามีเรื่องต้องทำเจ้าค่ะ”

แปดขวบ อายุก็เท่ากัน

ฉินเหยียนนั่งยองๆ แล้วถามต่อว่า

“พ่อเจ้าจะกลับมาเมื่อไร?”

ซวงเอ๋อร์เหลือบมองไปที่ฉินเหยียนแวบหนึ่ง จากนั้นก้มหัวลงและพูดว่า

“ไม่รู้เจ้าค่ะ”

ฉินเหยียนยืนขึ้น หันกลับไปพูดว่า

“ทหาร ไปตามหาพ่อของเด็กคนนี้เร็ว!”

“พ่ะย่ะค่ะ!” ทหารองครักษ์รีบทำตามคำสั่งทันที

“ซวงเอ๋อร์ พ่อเจ้าชื่อว่าอะไรหรือ?” จ้าวจือหย่าถามต่อ

“ข้า...”

สีหน้าของฉินซวงเอ๋อร์เต็มไปด้วยความสับสน แต่ไม่กล้าพูดออกมา

เพราะตอนนี้เฝิงตู่กำลังแอบบุกเข้าไปในวัง หากนางพูดอะไรมาเกินไป อาจจะตกที่นั่งลำบากได้

ในตอนที่นางลังเล ทหารองครักษ์ก็เข้ามาอย่างรวดเร็วและแจ้งว่า

“ท่านอ๋อง ตอนที่พระองค์ทรงเสร็จอยู่ด้านนอก กระหม่อมจับตัวชายคนหนึ่งทำตัวลับๆ ล่อๆ อยู่ในวังได้ เขาบอกว่าเป็นเพื่อนเก่าของท่าน และมีข้อตกลงสิบปีกับท่านพ่ะย่ะค่ะ!”

“ชายทำตัวลับๆ ล่อๆ? มีข้อตกลงกับข้า? อีกทั้งยังทำสัญญาสิบปีหรือ?” ฉินเหยียนอึ้งไป จากนั้นรีบพูดขึ้นมาว่า

“พาตัวเขามาที่นี่!”

ในไม่ช้าเฝิงตู่ก็ถูกนำตัวมาหาฉินเหยียน

เมื่อมองไปที่เพื่อนเก่าคนนี้ เขาก็สูดหายใจเข้าลึกๆ

“เฝิงตู่? เป็นเจ้าจริงๆ หรือ?”

เฝิงตู่เงยหน้าขึ้นมา มองไปที่ฉินเหยียนด้วยตาอันแดงก่ำ ในที่สุดเขาก็เจออีกฝ่ายแล้ว

“พ่อ!”

ซวงเอ๋อร์ในเวลานี้เห็นเฝิงตู่ถูกจับ นางจึงเป็นกังวลในทันที รีบแยกตัวออกจากจ้าวจือหย่าและวิ่งเหยาะๆ พร้อมกับมองไปที่ฉินเหยียน น้ำตาก็ไหลออกมา

“ท่านใต้เท้าทุกท่าน พ่อข้าเป็นคนดีเจ้าค่ะ ปล่อยเขาไปเถิดเจ้าค่ะ”

ฉินเหยียนสับสนมากขึ้น เขามองไปที่เฝิงตู่อย่างประหลาดใจ