ลูกเขยฟ้าประทาน นิยาย บท 8

ในที่สุดหญิงชราก็มองมาที่ซูหยิงเซี่ย และขอให้ผู้ช่วยนำแว่นของเธอมาให้เพื่ออ่านสัญญาทั้งหมด

ญาติ ๆ ต่างพากันยืดคอเพื่อต้องการอ่านเนื้อหาของสัญญา เพราะพวกเขาไม่เชื่อว่าซูหยิงเซี่ยจะสามารถเจรจาขอเป็นหุ้นส่วนได้จริง เพราะพวกเขาทุกคนไม่เคยเห็นแม้แต่เจ้าของบริษัทลั่วเฉว แล้วทำไมซูหยิงเซี่ยถึงทำได้?

เธอมีฐานะที่ต่ำต้อยที่สุดในตระกูลซู และไม่เคยเป็นที่น่าพอใจเลย ไม่มีใครปฏิบัติกับซูหยิงเซี่ยเหมือนเป็นญาติพี่น้อง แต่ถ้าครั้งนี้เธอขอเจรจาเป็นหุ้นส่วนได้สำเร็จ แล้วถ้าหญิงชราเห็นคุณค่าของเธอขึ้นมาจะทำอย่างไร?

ในบรรดาญาติ ๆ ของพวกเขา ซูไห่เฉาเป็นคนที่ไม่อยากจะเชื่อมากที่สุด เพราะถ้าหากซูหยิงเซี่ยขอเจรจาเป็นหุ้นส่วนได้สำเร็จ นั่นหมายความว่าในอนาคตเขาจะต้องยกน้ำชาให้แก่ซูหยิงเซี่ย และเขาต้องเรียกเธอว่าพี่เซี่ย ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าอับอายมาก

“ซูหยิงเซี่ย เธออาจจะร่างสัญญาขึ้นมาเองก็ได้ ใครจะไปเชื่อเธอ ฉันคิดว่าเธอคงจะไม่เคยเจอเจ้าของบริษัทลั่วเฉวด้วยซ้ำ” ซูไห่เฉาพูดอย่างประชดประชัน

“ใช่ ฉันไม่ได้เจอเจ้าของบริษัทลั่วเฉวจริง ๆ นั่นแหละ” เพราะคุณจงเหลียง ผู้ดูแลโครงการเฉิงซีบอกเธอว่าเจ้าของบริษัทยุ่งมาก และซูหยิงเซี่ยก็เข้าใจ

เมื่อซูหยิงเซี่ยพูดเช่นนี้ ญาติ ๆ ของตระกูลซูก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิด ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา

“ซูหยิงเซี่ย เธอกล้าปลอมสัญญานี้ขึ้นมาหลอกพวกเราเหรอ”

“คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะกล้าทำเรื่องแบบนี้ เพื่อไม่ให้ถูกไล่ออกจากตระกูลซู”

“เธอคิดว่าพวกเราเป็นคนโง่เหรอ? ถึงได้ใช้สัญญาปลอมนี้มาหลอกพวกเรา”

ทุกคนต่างรู้สึกโกรธเคือง กัดฟันด้วยความเคียดแค้น และปฏิบัติต่อซูหยิงเซี่ยราวกับเธอเป็นศัตรู

ซูไห่เฉารู้สึกผ่อนคลายอย่างทันที เขามองดูซูหยิงเซี่ยเหมือนคนโง่เขลาและพูดว่า “เธอใช้วิธีนี้เพราะเธอกลัวว่าจะถูกไล่ออกจากตระกูลซูเหรอ? แต่ก็ใช่ ครอบครัวของเธอสามคน รวมลูกเขยที่ไร้ค่าคงจะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีตระกูลซู แต่ไม่ต้องกังวลไป ฉันไม่ใจไม้ไส้ระกำขนาดนั้น ถ้าเธอหิวจริง ๆ ฉันจะให้อาหารสักมื้อก็แล้วกัน”

เมื่อคนอื่น ๆ ได้ยินเช่นนี้ พวกเขาต่างหัวเราะเยาะและพูดต่อว่า “ใช่ กับข้าวมื้อเดียวพวกเราให้ได้อยู่แล้วล่ะ”

ซูหยิงเซี่ยไม่รู้สึกโกรธแต่อย่างใด เธอยิ้มรับและพูดว่า “พวกเธอไม่สามารถตัดสินได้ว่าสัญญานี้เป็นของจริงหรือไม่ แม้ว่าฉันจะไม่ได้เจอเจ้าของบริษัทลั่วเฉว แต่ผู้รับผิดชอบโครงการเฉิงซีคือ คุณจงเหลียง และในสัญญานี้ก็เป็นลายเซ็นของเขาด้วย”

“ฉันไม่ใช่คนโง่ และฉันก็ไม่เคยคิดว่าคุณย่าเป็นคนโง่ พวกเธอคิดว่าฉันจะทำสัญญาปลอมขึ้นมางั้นเหรอ?”

หัวใจของซูไห่เฉาเริ่มสั่นไหว ใบหน้าของเขาซีดขาวเหมือนกระดาษ