อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1052

"ชิ่งอวิ๋นเซียวเห็นนางเดินเข้าไป ก็ตามติด"

พวกเขาถูกขวางเอาไว้

"ป้ายอนุญาตหมอ หมอใหญ่คนหนึ่งพาเข้าไปได้แค่สองคน"

ฟู่จาวหนิงหยิบป้ายอนุญาตหมอออกมา

ป้ายตราสีม่วงชิ้นหนึ่งพอหยิบออกมา คนที่ตรวจสอบป้ายก็ตกตะลึงไป เงยหน้าขึ้นมองฟู่จาวหนิง ท่าทีเปลี่ยนเป็นยิ้มละไมหน้าแป้น

"ป้ายอนุญาตหมอสีม่วง หมอเทวดาท่านนี้สกุลใดหรือ?"

"สกุลหนิง"

"ผู้อาวุโสหนิง เชิญด้านใน"

พอเป็นป้ายอนุญาตสีม่วงการต้อนรับก็ต่างออกไปแล้ว

ฟู่จาวหนิงพาไป๋หู่กับสืออีไปด้วย ให้สือซานรอด้านนอก

ชิ่งอวิ๋นเซียวร้อง "ท่านลุงท่านพาข้าไปด้วยสิ!"

ฟู่จาวหนิงไม่สนใจเขา รีบเดินเข้าไปในโรงหมอใหญ่

"ทำไมไม่มีมิตรบ้านคนบ้านเดียวกันเลย? เป็นคนแคว้นเจาด้วยกันแท้ๆ" ชิ่งอวิ๋นเซียวพูดอย่างจนใจกับสือซาน

สือซานเดินไปข้างๆ ไม่สนใจเขา

ชิ่งอวิ๋นเซียวอยู่ที่นี่ ท่านอ๋องจะอยู่ที่นี่ด้วยไหมนะ?

พูดจริงๆ สือซานเองก็กังวลหน่อยๆ ถ้าหากท่านอ๋องไม่บอกพระชายา แล้วตรงมาพบองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น พระชายาต้องโกรธมากแน่ๆ

ยังดีที่เขารอไปพักหนึ่งก็ยังไม่เห็นเซียวหลันยวน

ท่านอ๋องน่าจะไม่ได้มา

แต่เขาไม่รู้ ว่าพอฟู่จาวหนิงขึ้นหอ ก็มองเห็นเซียวหลันยวนในชุดคลุมผ้าไหมสีม่วง สวมหน้ากาก

นางงันงนทันที

เซียวหลันยวนทำไมมาอยู่ที่นี่?

ยิ่งไปกว่านั้น เขาเองก็ไม่ใช่หมอใหญ่เสียหน่อย แล้วเข้ามาได้อย่างไรกัน?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน