อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1072

ถ้าหากเขาคิดจะคบกับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น เช่นนั้นนางจะให้พวกเขาได้สมหวัง

ประโยคนี้พอดังขึ้นข้างหูเซียวหลันยวน ก็ทำให้ใจของเขาบีบขึ้นมาทันที หายใจติดขัด

"เจ้าอยากจะละทิ้งตำแหน่งพระชายาอ๋องเจวี้ยนหรือ?" เขาเอ่ยขึ้นเสียงแหบพร่าหน่อยๆ

เดิมทีก็ไม่รู้ว่าพูดประโยคนี้แล้วจะทำให้เขารู้สึกลำบากขนาดนี้

"ใช่"

ฟู่จาวหนิงหลังจากพูดออกมาก็รู้สึกว่าผ่อนคลายขึ้นมาก

"พอซือถูไป๋ทางนั้นปฏิเสธองค์หญิงใหญ่ เจ้าก็เลยจะมาพูดเรื่องหย่ากับข้าใช่ไหม? พวกเจ้าหารือกันไว้แล้วใช่ไหม?"

น้ำเสียงเซียวหลันยวนเย็นลงมา

เขารู้สึกว่าพิษเก่าในร่างกายยังไม่ทันหายเขาก็ป่วยอะไรขึ้นมาอีกแล้ว ไม่เช่นนั้นจะรู้สึกแย่ขนาดนี้ได้อย่างไร?

ฟู่จาวหนิงถลึงตาโต

"ท่านออกไปเลย"

นางชี้ไปที่ประตู สูดหายใจลึก

ถ้าเขาไม่ออกไป นางคงได้ด่ากราดออกไปอย่างทนไม่ไหวแน่ๆ!

เซียวหลันยวนเจ้าผู้ชายต่ำช้า นี่คิดจะพูดอะไรกันแน่?!

เซียวหลันยวนมองนางลึกๆ ผาดหนึ่ง หมุนตัวเดินออกไป

ด้านนอก ชิงอีกับสืออีก็ร้อนรนมองเข้ามา ชิงอีแม้จะเข้ามาคุยคุ้มกัน แต่สืออีเมื่อครู่ก็ออกไปอย่างไม่วางใจ จึงรอที่นี่ต่อ

แล้วก็ตามคาด ทะเลาะกันขึ้นมาแล้วจริงๆ

ไม่ ไม่ถือว่าทะเลาะ แต่พระชายาไล่ท่านอ๋องออกมาแล้ว!

ก่อนหน้านี้ไม่ว่าอย่างไร พระชายาก็ไม่เคยไล่ท่านอ๋องออกมากลางดึก นางเป็นคนมีเหตุผลที่ใจเย็น

แต่ตอนนี้ท่านอ๋องถูกไล่ออกมาแล้วจริงๆ!

สืออีโพล่งถามออกมา "ท่านอ๋อง ท่านไปพูดอะไรทำร้ายจิตใจพระชายากัน?"

ชิงอีนิ่งงัน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน