อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1096

"พระชายา ชอบเจ้า?" น้ำเสียงของเขาช้าลง ราวกับมีดทื่อ

มีดนั้นคิดจะกรีดลงไปบนตัวของผู้นำน้อยตระกูลชิ่ง

"ชอบ ไม่ใช่ชอบแบบนั้น" ผู้นำน้อยตระกูลชิ่งรีบอธิบาย "ข้ารู้สึกว่าข้าสามารถเป็นน้องชายของพระชายาได้นะ ท่านอ๋อง พฤติกรรมของพระชายาครั้งนี้ที่หออันดับหนึ่งของเมืองหลวงจักรพรรดิ แล้วก็การช่วยคนบนถนนใหญ่นั่น ยอดเยี่ยมไปเลยจริงๆ!"

เขาวันนี้ได้ยินคนไม่น้อยข้างนอกเอาแต่วิจารณ์ถึงหมอเทวดาคนนั้น

ฟู่จาวหนิงมาเมืองหลวงจักรพรรดิต้าชื่อได้แค่ไม่กี่วัน ก็สร้างชื่อเสียงขึ้นมาเสียแล้ว

ถ้าไม่ใช่องค์หญิงใหญ่กลับมาเมืองหลวงจักรพรรดิพอดี จนแบ่งความสนใจส่วนหนึ่งของประชาชนไป ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าประชาชนเมืองหลวงจักรพรรดิต้าชื่อจะวิจารณ์ฟู่จาวหนิงไปถึงไหนแล้ว

แต่ต่อให้มีองค์หญิงใหญ่แบ่งการวิจารณ์ไปเท่าไร ฟู่จาวหนิงก็ยังมีชื่อเสียงอยู่ดี โดยเฉพาะวิชามีดที่นางแสดงออกมาเพื่อทำเห็ดเชียนเสวี่ยที่หออันดับหนึ่ง ช่วยชีวิตพ่อครัวใหญ่ แล้ววันนั้นคนที่มากินก็ล้วนเป็นพวกคนที่มีหน้ามีตาทั้งสิ้น

พูดได้ว่า นางทั้งสร้างชื่อขึ้นในวงล้อมคนใหญ่โต แล้วตอนที่ช่วยชีวิตประชาชนบนถนนใหญ่ ก็ยังสร้างชื่อในหมู่ประชาชนอีก

ผู้นำน้อยตระกูลชิ่งนับถือคนประเภทนี้

โดยเฉพาะฟู่จาวหนิงยังเป็นหญิงสาวที่งดงามอย่างมากคนหนึ่ง

"อ๋องเจวี้ยน ท่านอย่าคิดเข้าใจผิดไปเองนะ ที่ข้าจะบอกก็คือ ความชอบที่พระชายามีให้ข้าจะต้องเป็นการเห็นว่าข้าคนนี้มีนิสัยไม่เลวอย่างแน่นอน"

พอเห็นชิ่งอวิ๋นเซียวเอาแต่พูดคำดีดีให้กับฟู่จาวหนิง ผู้อาวุโสจี้ตอนนี้พูดทางฝั่งของเขาบ้าง

"ใช่ๆๆ เหมือนกับที่ศิษย์ของข้าจะต้องชอบข้าแน่ๆ จะต้องชอบลุงของท่าน แล้วก็ น่าจะชอบพวกไป๋หู่สืออีสือซานด้วย ความชอบที่มากมายหลายแบบ"

"ผู้อาวุโสจี้พูดได้ถูกต้อง"