อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1097

ขณะที่เซียวหลันยวนยังไม่ทันย่อยเรื่องที่ซือถูไป๋ไปขอพบองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น ฟู่จาวหนิงพวกเขาก็กลับเข้ามาแล้ว

หลานหรงที่อยู่ด้านนอกได้ข่าวว่าพวกเขากลับมาก่อน จึงรีบเข้ามารายงาน

"ศิษย์ข้ากลับมาแล้วหรือ? ไปๆๆ ไปดูว่าวันนี้นางได้อะไรมา" ผู้อาวุโสจี้วิ่งไปหน้าเรือนก่อน

"ชิ่งอวิ๋นเซียว เจ้ากลับไปก่อนเถอะ..."

เซียวหลันยวนพอคิดคำพูดที่ชิ่งอวิ๋นเซียวบอกว่าฟู่จาวหนิงชอบเขา จึงเอ่ยปากให้เขากลับไปก่อน

ผลคือชิ่งอวิ๋นเซียวเองก็วิ่งตรงไปที่เรือนหน้าด้วย "ท่านอ๋อง ข้าจะไปฟังว่าพระชายาวันนี้จะทำเรื่องใหญ่อะไรอีก!"

พอเห็นว่าพวกเขาวิ่งออกไปกันจนหมด เซียวหลันยวนก็เกือบตั้งตัวกลับมาไม่ทัน

ฟู่จาวหนิงเป็นพระชายาของเขา นางกลับมาแล้ว คนที่ต้องรีบไปพบนางไม่ใช่เขาหรอกหรือ? นี่กลายเป็นว่าคนอื่นวิ่งเร็วกว่าเขาเสียอีก!

"ท่านอ๋อง พระชายาเดิมทีจะให้ท่านพักผ่อนก่อน ท่านรอที่นี่เถอะ พระชายาเดี๋ยวก็ต้องกลับมาที่เรือน..."

ชิงอียังไม่ทันพูดจบ ตรงหน้าก็ไม่เห็นเงาเซียวหลันยวนแล้ว

และผู้อาวุโสจี้กับชิ่งอวิ๋นเซียวที่กำลังวิ่ง ข้างกายจู่ๆ ก็มีสายลมกวาดผ่าน เหมือนมีอะไรบางอย่างแฉลบออกไป

"ผู้อาวุโสจี้ เมื่อครู่มันอะไรกัน?"

"เจ้ามีวรยุทธ์แล้วมองไม่ออกหรือ?" ผู้อาวุโสจี้สนุกขึ้นมาแล้ว "ผู้นำน้อยตระกูลชิ่ง เจ้าเพิ่งจะด่าอ๋องเจวี้ยนมันคืออะไรกัน"

"อาไม่ ข้า ไม่ใช่ข้านะ" ผู้นำน้อยตระกูลชิ่งปฏิเสธ เขาถูกลมวูบนั้นพัดจนตั้งตัวไม่ทันขึ้นมา

"เจ้านั่นล่ะ"

"ข้าก็แค่คิดไม่ออก ทางแค่ไม่กี่ก้าวนี่ ท่านอ๋องจะใช้วิชาตัวเบาขั้นสูงทำไม?"

ให้ตายเถอะ แต่แค่จะไปพบพระชายาอ๋องเจวี้ยน ไม่เห็นจะต้องทำตัวเหมือนดาวหางเลยนี่

แค่เสียงฟิ้วก็พุ่งผ่านไปเสียแล้ว

ฟู่จาวหนิงลงจากรถม้า พวกหลิวหั่วกำลังแบกคนเข้าไป นางยังอยากจะถามเสิ่นเสวียน ว่าจะจัดให้พวกเขาพักที่ไหน แต่ตาก็ลายไป