อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1151

"ขอข้าดูขาของเจ้าหน่อยสิ ไม่ดูแล้วจะรักษาอย่างไร?"

ฟู่จาวหนิงตีมือเขา

คุณหนูรองเหอตกตะลึงไป นี่กล้าตีมือเขาออกด้วยหรือ?

แต่น้องชายที่ทำตัวเหมือนจอมมารอาละวาดในอดีตมาตลอด ตอนนี้กลับถูกตีจนไม่พูดอะไร แต่กลับร้องขึ้นมาอย่างตื่นเต้นว่า "ขาของข้ามันพิการไปแล้วยังจะดูอะไรอีก!"

"เมื่อครู่บอกไว้ว่าอะไรนะ? จะให้ความร่วมมือกับข้าใช่ไหม แล้วตอนนี้จะไม่ให้ความร่วมมือเสียแล้วหรือ? จะว่าไป ขาพิการหรือไม่พิการ นั่นไม่ใช่สิ่งที่หมออย่างข้าต้องดูหรือไรกัน? เจ้าเองก็ไม่ใช่หมอเสียหน่อย เจ้ารู้อะไรบ้าง?"

ฟู่จาวหนิงพูดพลางเงยหน้ามองไปทางคุณหนูรองเหอ "ท่านจับมือเขาไว้ อย่าให้เขาขยับตัวส่งเดช"

"อ๋า? ข้าจับหรือ?"

"หรือจะให้ข้าเรียกองครักษ์ข้าเข้ามาล่ะ"

"ข้าจับเอง ข้าจับเอง" คุณหนูรองเหอรีบจับแขนของเหอเซี่ยนอันไว้

"เจ้ากล้าหรือ..."

"ชู่ว" ฟู่จาวหนิงตัดบทเหอเซี่ยนอัน

นางเลิกขากางเกงของเหอเซี่ยนอันขึ้นไป จนเผยให้เห็นน่องและหัวเขาของเขา

นางเปิดกล่องยา หยิบค้อนไม้อันเล็กด้ามหนึ่งออกมา เคาะลงไปบนน่องกับหัวเข่าของเหอเซี่ยนอัน

"ท่านกำลังทำอะไรน่ะ!"

"อย่างนี้เจ็บไหม?" ฟู่จาวหนิงถาม

"ไม่ ไม่เจ็บ...อ๊า! ตรงนี้เจ็บ!"

"แล้วทางนี้ล่ะ?"

"เจ็บๆๆ"