อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 132

"อะไรนะ?"

ป้ายตราสีม่วงเป็นป้ายอนุญาตหมอระดับสูงของโรงหมอเมตตานะ!

ปกติต้องเริ่มจากป้ายไม้ก่อน จากนั้นครั้งถัดไปค่อยเข้ารับการสอบ พอผ่านแล้วค่อยยกระดับป้ายตรา

ตอนนี้อ๋องเจวี้ยนพอเอ่ยปากก็จะเอาป้ายตราสีม่วงให้ท่านหมอหนิง！

"อ๋องเจวี้ยน ท่านกำลังล้อเล่นกับพวกเราอยู่หรือ?"

"ถูกต้อง อ๋องเจวี้ยน นี่มันไม่สอดคล้องกับกฎ"

"ถึงแม้ท่านหมอหนิงจะอายุมากแล้ว แต่การรับป้ายอนุญาตหมอก็ยังต้องค่อยเป็นค่อยไป"

หมอเหล่านี้ราวกับถูกเหยียบหาง คนนั้นพูดทีคนนี้พูดทีกันขึ้นมา

ฟู่จาวหนิงเองก็มองเซียวหลันยวนอย่างตกตะลึง

แม้ว่านางจะมั่นใจอย่างมากต่อวิชาแพทย์ของตนเอง และรู้สึกว่าต่อให้ต้องสอบ ก็สามารถได้รับป้ายตราสีม่วงมาแน่ แต่เหมือนเซียวหลันยวนพอเอ่ยปากก็จะให้คนของโรงหมอเมตตาส่งป้ายตราสีม่วงให้เขาทันที นางเองก็รู้สึกว่านี่มันอังการไปหน่อย

เซียวหลันยวนเอ่ยเสียงเรียบ "ทำไมหรือ พวกเจ้าในโรงหมอเมตตาตั้งมากมายล้วนรักษษข้าไม่ได้ แต่ท่านหมอหนิงกลับจัดการไปเจ็ดแปดส่วนแล้ว เอาแค่จุดนี้ วิชาแพทย์ของเขาไม่ใช่ว่าเหนือกว่าทุกท่านแล้วหรือ? แล้วก็ วันนั้นที่ข้าไอเป็นเลือด หมอเทวดาหลี่ขเ้ามาก็ยังต้องยกมือยอมแพ้ แต่ท่านหมอหนิงกลับทำให้อาการป่วยข้าดีขึ้น หมอเทวดาหลี่ถือป้ายตราสีม่วงได้ แล้วท่านหมอหนิงถือไม่ได้หรือ?"

"เรื่องนี้..."

หมอเหล่านี้มองหน้ากันไปมา พูดอะไรไม่ออกกันไปพักหนึ่ง

เซียวหลันยวนกวาดสายตาเย็นเยียบใส่พวกเขา "หรือว่าพวกเจ้าคิดว่า ถ้าท่านหมอหนิงไม่มีฝีมือจริง แล้วข้าจะใช้อำนาจส่วนตัวเพื่อช่วยเหลือผู้เฒ่าน้อยคนนี้หรือ"

กลุ่มคนมองท่านหมอหนิงคิ้วขาว: คงไม่ขนาดนั้นกระมัง ไม่ใช่สาวงามเสียหน่อย

ฟู่จาวหนิง:"..."

ใครเป็นผู้เฒ่าน้อยกัน!

พูดซะนางเกือบจะเชื่อไปแล้ว!

"แต่ว่า นี่ไม่สอดคล้องกับกฎเกณฑ์ วิชาแพทย์ของท่านหมอหนิงพวกข้าเองก็ยังไม่เห็นกับตาด้วย"

เซียวหลันยวนใช้ขาสะกิดเบาๆ ที่ขาฟู่จาวหนิง

เหมือนกำลังบอกว่า เจ้าเองก็ไม่คิดจะช่วงจะชิงกับเขาหน่อยหรือ?

ป้ายตราสีม่วงเชียวนะ!

ฟู่จาวหนิงเองก็อยากได้เหมือนกัน!

พอคิดว่าหมอเทวดาหลี่มีป้ายตราสีม่วง ต่อมาหลี่จื่อเหยาถึงได้ภูมิอกภูมิใจเสียเหลือเกิน ถ้าหลังจากนี้นางเอาป้ายตราสีม่วงไปตบหน้านางเสียหน่อย ความรู้สึกนั้นคงจะดีพิลึกเลย!

ยิ่งไปกว่านั้น เซียวหลันยวนเองก็พูดถูกต้อง ถึงอย่างไรนางก็จะเป็นหมอแล้ว มีป้ายอนุญาตหมอไว้ในมือ หลังจากนี้ก็สะดวกขึ้นเยอะ!

พอคิดถึงจุดนี้ ฟู่จาวหนิงก็ถามขึ้น "ข้าสามารถเข้าร่วมการทดสอบสามครั้งในทีเดียว แล้วเอาป้ายอนุญาตหมอสีเขียวแดงม่วงทั้งสามชิ้นจากพวกท่านได้เลย"

เซียวหลันยวนอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้

เขาจะเอาป้ายตราสีม่วง แต่หญิงสาวคนนี้กลับเล่นใหญ่ยิ่งกว่า นี่จะเอาทั้งสามป้ายมาในทีเดียว

สีหน้าหมอชราเหล่านั้นก็พูดไม่ออกกันเลย

"ไม่ต้องให้วุ่นวายขนาดนั้น" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้น "ในพิธีเดิมพันโอสถ ไม่ใช่ว่ามีการจำแนกยากับเดิมพันหมอหรอกหรือ? พวกเจ้าส่งป้ายตราสีม่วงให้นาง ถึงตอนนั้นพอนางชนะจำแนกยากับเดิมพันหมอทั้งสองรายการ ก็พิสูจน์ได้ถึงความสามารถนางแล้ว"

"จริงหรือ? เช่นนั้นก็รอให้ท่านหมอหนิงชนะก่อนแล้วค่อยให้ป้ายตราสีม่วงแล้วกัน"

เซียวหลันยวนเสียงเย็นเยียบลงมา

"ข้าบอกให้มอบให้ตอนนี้"

น้ำเสียงเขาขรึมลงเช่นนี้ ท่วงท่าเองก็กดดันลงมา จนทำเอาเหล่าหมอชราพวกนี้ใจสั่นเป็นแถว พวกเขาเข้าใจขึ้นแล้ว ว่าอ๋องเจวี้ยนวันนี้จะเป็นตายร้ายดีก็จะต้องเอาป้ายตราสีม่วงให้กับท่านหมอหนิงให้ได้

"แล้วถ้าเกิดท่านหมอหนิงไม่ชนะขึ้นมาล่ะ?" มีหมอชราคนหนึ่งรวบรวมความกล้าถามขึ้น

เซียวหลันยวนก็สะกิดไปที่ขาของฟู่จาวหนิงอีกรอบ

ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นอย่างจำใจ "ถ้าเอาชนะไม่ได้ ข้าก็จะคืนป้ายตราสีม่วงให้แล้วกัน และจะเริ่มตั้งแต่ป้ายตราสีเขียวอย่างว่าง่ายอีกด้วย"

"ได้ ในเมื่อท่านหมอหนิงมั่นใจเช่นนี้ พวกเราก็จะมอบป้ายตราสีม่วงให้ท่านเสียก่อน ชื่อจะเขียนว่าอะไร"

ป้ายอนุญาตหมอต้องสลักชื่อลงไป

"เขียนว่าหนิง" อ๋องเจวี้ยนตอบ