อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 133

"ขอรับ"

"ชิงอี ส่งงคนตามพวกเขาไปรับป้ายอนุญาตหมอมา" พอเป้าหมายเสร็จสิ้น อ๋องเจวี้ยนก็เริ่มไล่แขกแล้ว "เรื่องที่พวกเจ้าพูดมาก่อนหน้านี้ ข้าปฏิเสธ ส่งแขก"

หมอชราหลายคนถูกส่งออกมานอกจวนอ๋องเจวี้ยนเช่นนี้ เป้าหมายยังไม่สำเร็จแถมยังต้องจ่ายชดเชยป้ายตราสีม่วงไปอีกชิ้น แต่ละคนล้วนตั้งสติกันไม่ทันเลยทีเดียว

ลมด้านนอกพัดหวิว พวกเขาจึงได้สติกันขึ้นมา

"พวกเราเมื่อครู่ไม่ควรไปรับปากเลย ตั้งกี่ปีแล้วที่ไม่มีคนได้รับป้ายตราสีม่วงไป? แล้วจะให้ไปแบบแปลกๆ เช่นนี้น่ะหรือ?"

"จริงด้วย หมอเทวดาหลี่รู้เรื่องนี้เข้าคงได้โกรธเป็นบ้าเป็นหลัง"

หมอเทวดาหลี่หลายปีนี้ก็กว้างขวางในเมืองหลวงมาก เพราะหมอที่สอบผ่านแล้วได้ตรานี้มามีน้อยเสียเหลือเกิน

"วินิจฉัยยากับเดิมพันหมอสองรายการนี้ เอาชนะได้ง่ายๆ เสียที่ไหน? ครั้งนี้มีวัตถุดิบยาล้ำค่าไม่น้อยที่ส่งมาจากต่างแดน พวกเราก็ยังไม่แน่ว่าจะมองออกทั้งหมด แล้วก็เดิมพันหมอนั่น เขาที่อยู่ในภูเขามาตลอดจะได้เจอกับผู้ป่วยมาสักเท่าไร ได้ทดลองมาแล้วสักกี่ครั้งกัน ชนะไม่ได้หรอก"

"ถูกต้อง พวกเราส่งป้ายตราสีม่วงให้เขาไปก่อน ถึงตอนนั้นค่อยเก็บกลับมาแล้วกัน ถึงอย่างไรก็จะผิดใจกับอ๋องเจวี้ยนไม่ได้อยู่แล้ว"

หลังจากพวกเขาออกไป ฟู่จาวหนิงก็นั่งลงข้างๆ จ้องมองเซียวหลันยวน

"ข้าพูดเมื่อไรกันว่าจะเข้าร่วมพิธีเดิมพันโอสถ?"

"ทุกรายการ คนที่ชนะจะได้รับทองคำหนึ่งร้อยตำลึง ท่านจะไม่เข้าร่วมหรือ?" เซียวหลันยวนมองนางอย่างประหลาดใจ

ทุกรายการจะได้ทองคำหนึ่งร้อยตำลึง!

ฟู่จาวหนิง "ข้าเข้าร่วม"

นางเองก็ไม่มีจุดยืนถึงขนาดนี้เลย

"พอท่านมีป้ายตราสีม่วง ก็ยังต้องไปเอาป้ายตราเข้าร่วมพิธีเดิมพันโอสถอยู่ ป้ายตราสีม่วงโรงหมอเมตาตามอบให้ท่าน แล้วท่านจะรับป้ายตราจากโรงหมอเมตตาใช่ไหม"

ฟู่จาวหนิงเมื่อวานได้ยินเขาพูดแล้ว โรงหมอเมตตากับพันธมิตรโอสถใต้หล้าล้วนจะออกป้ายตราให้ ถือของฝั่งไหน ก็เท่ากับยืนอยู่ฝั่งนั้น

นางคิดถึงตาเฒ่าจี้ขึ้นมา ส่ายหัว "ข้าจะไปรับจากพันธมิตรโอสถใต้หล้า"

เซียวหลันยวนเหมือนจะไม่รู้สึกเกินคาดเลย

"เช่นนั้นพวกผู้เฒ่าจากโรงหมอเมตตาคงได้โมโหกันคลังแน่"

พวกเขามอบป้ายตราสีม่วงให้ ผลลัพธ์นางกลับไปยืนอยู่ฝั่งพันธมิตรโอสถใต้หล้าแทน

"จริงด้วย" เซียวหลันยวนมองนาง "ที่ท่านมาหาข้าวันนี้ คิดจะรักษาข้าอย่างไรหรือ?"

ฟู่จาวหนิงเดิมทีคิดจะใช้ตัวตนฐานะของตาเฒ่าหนิงมอบไหมใจโลหิตให้เขา เช่นนี้เขาก็ไม่ต้องมาคิดแล้วว่าไหมใจโลหิตอาจจะได้มาจากไห่ฉางจวิ้นทางนั้น แต่ตอนนี้นางก็เพิ่งจะพบว่าตนเองโง่เสียเต็มประดา

ถ้าหากเป็นตาเฒ่าหนิง แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาต้องการไหมใจโลหิต?

ถึงแม้นางจะเดาได้ว่าเซียวหลันยวนมองออกแล้วว่านางเป็นใคร แต่นางก็ป้องกันไว้ก่อน

เอาเป็นว่าไว้ให้ตนเองมาส่งไหมใจโลหิตให้เองดีกว่า

"ไม่มีแล้ว แค่ผ่านทางมาน่ะ แวะมาพดื่มน้ำชาในจวนอ๋องเฉยๆ" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น

เซียวหลันยวนยิ้มออกมาอย่างอดไม่อยู่ "วันนี้เปลี่ยนสาวใช้ชงชาให้ดีไหม?"

ฟู่จาวหนิงใจสั่นกึก คงไม่ได้เปลี่ยนไป๋ซวงเขามาหรอกนะ?

นางขี้เกียจจะเล่นกับเขาแล้ว

"ไม่ต้องแล้ว ข้าเพิ่งคิดออกว่ามีธุระ ขอตัวก่อนล่ะ"

ฟู่จาวหนิงวิ่งออกไปทันที

เสียงของเซียวหลันยวนไล่ตามหลังมา "ท่านหมอหนิง พรุ่งนี้อย่าลืมแวะมารับป้ายอนุญาตหมอล่ะ"

"รู้แล้ว"

เซียวหลันยวนมองนางเผ่นผลิว อดขำขึ้นมาไม่ได้

ไม่รู้เพราะอะไร เขารู้สึกเฝ้ารอให้นางไปสำแดงเดชในพิธีเดิมพันโอสถเหลือเกิน พิธีเดิมพันโอสถครั้งนี้ ฟู่จิ้นเชินกับฟู่หลินซื่อจะกลับมาไหมนะ?

วันนี้ ช่วงเช้าอากาศครึ้มทมึน สายลมพัดกลิ่นไอฝนเข้ามา อุณหภูมิเองก็ต่ำลงไม่น้อย

ฟู่จาวหนิงเพิ่งตื่นนอน เสียงเร่งร้อนของจงเจี้ยนก็ดังขึ้นที่นอกประตู

"คุณหนูฟู่ เกิดเรื่องแล้ว ท่านอ๋องรออยู่ด้านนอก เชิญให้ท่านไปเข้าวังด้วยกัน!"