อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 167

"อา ใช่ๆๆ" ผู้ดูแลเจียงรีบพูดกับเจี่ยหยวนไว่ "หญิงสาวคนนี้เขียนมาถูกต้อง"

"ไม่ ไม่ ข้าไม่เชื่อ" เจี่ยหยวนไว่ราวกับถูกฟ้าผ่าใส่

เขาไม่อยากจะเชื่อผลลัพธ์นี้!

"เจ้าพูดว่าอะไรนะ?" ผู้ดูแลเจียงหน้าขรึมลง "เจ้าสงสัยในตัวข้าหรือ?"

เพิ่งจะพูดว่าเชื่อมั่นในตัวเขามาตลอด ตอนนี้มาบอกว่าคนไม่น่าเชื่อถือคือเขาหรือ?

เจี่ยหยวนไว่ตื่นเต้นมากไป "ไม่ใช่ไม่ใช่ ผู้ดูแลเจียง ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น!"

เขาไม่สามารถผิดใจกับผู้ดูแลเจียงได้

"ข้าไม่เชื่อ!" ซุนหลานอินร้องขึ้นมา "พวกเจ้าเห็นเสื้อผ้าที่นางใส่ ดูการแต่งตัวของนาง ดูแล้วเหมือนกับผียาก! นางจะมารู้ผลลัพธ์ของดอกไม้กระถางนี้ได้อย่างไรกัน?"

ซ่งหยวนหลินหน้าแข็งทื่อ ถูกเล่นงานจนพังทลายไปแล้ว

นางรู้อยู่แล้ว!

ลางสังหรณ์นางเมื่อครู่นั้นถูกต้อง นางรุ้สึกว่าฟู่จาวหนิงน่าจะเดาได้แล้ว ตอนนี้ก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ!

"ฮูหยินคนนี้หมายความว่าอะไร? หรือพวกเราต้องมองการสวมใส่การแต่งตัวของคนอื่นเพื่อมาตัดสินว่ารู้เรื่องยาหรือไม่หรือ?" ผู้ดูแลเจียงโมโหแล้ว

"นางดูแล้วก็ไม่เหมือนคนที่รู้นี่! ถึงอย่างไรข้าก็ไม่เชื่อ จะมีคนแอบบอกคำตอบให้แก่นางหรือเปล่า?" ซุนหลานอินไม่อยากจะเห็นฟู่จาวหนิงนำดอกไม้กระถางนั้นไป

เจี่ยหยวนไว่เองก็ไม่อยาก เขาเดิมทีคิดว่าตนเองเข้ามาครั้งนี้จะลงทุนน้อยกำไรงาม ไม่คิดว่าจะมีคนเดาออก ตอนนี้ดอกไม้ต้องชดใช้ออกไปแล้ว เขาปวดใจจนร้องไห้แทบไม่ออก

"ใครแอบเผยคำตอบออกมากัน?" หน้าของผู้ดูแลเจียงขรึมขึ้นมา "เจ้ากำลังสงสัยข้าหรือ? ข้ากับแม่นางคนนี้ไม่เคยเจอหน้ากัน แล้วเพื่อดอกไม้กระถางเดียวนี่ ชื่อเสียงหลายสิบปีข้าก็ไม่เอาแล้วหรือ?"

"ข้าไม่ได้พูดถึงท่าน"

ซุนหลานอินไม่คิดจะผิดใจกับคนของโรงหมอเมตตา

"เช่นนั้นพูดถึงใคร? พวกเราทั้งหมดก็มีแค่ไม่กี่คนที่รู้คำตอบ จะให้เรียกพวกเขาทั้งหมดมายืนยันไหม?"