อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 247

"ว่าง่ายหน่อย ข้าจะรักษาแผลให้เจ้า"

นางจัดการบาดแผลไปด้วย พลางเอ่ยแผ่วเบากับกวาง

เซียวหลันยวนยืนมองนางอยู่ข้างๆ รู้สึกแค่ว่าหญิงสาวคนนี้มุ่งมั่นอย่างไม่น่าเชื่อ ตอนนี้ใบหน้านางก็เหมือนจะมีแสงอยู่ชั้นหนึ่ง ทำให้นางยิ่งดูสวยงามตกตะลึงไปอีก

พูดกับกวางตัวหนึ่งยังอ่อนโยนขนาดนี้ แต่ตอนพูดกับเขาอย่างกับคีบน้ำค้างแข็งเอาไว้

เขายังสู้กวางตัวหนึ่งไม่ได้เลยหรือ?

ฟู่จาวหนิงจัดการบาดแผลเสร็จก็คิดๆ จากนั้นก็เงยหน้ามองเซียวหลันยวน "หยิบของมารองเลือดกวางสิ"

นี่ใช้เขาจนติดใจไปแล้วสินะ?

เซียวหลันยวนถอนใจ หันไปเรียกชิงอี

"ชิงอี กระบอกไม้ไผ่"

พวกเขาเดิมทีก็มีเตรียมการไว้แล้ว

ฟู่จาวหนิงลูบหัวกวางเบาๆ "ขอโทษด้วยนะ พวกเราต้องเอาเลือดของเจ้าไปเสียหน่อย เจ้าที่บาดเจ็บและเสียเลือดไปขนาดนี้แล้ว"

คำพูดนางนางรู้สึกว่าขยะแขยงหน่อยๆ จึงเปลี่ยนไปพูดว่า "อีกเดี๋ยวข้าจะชดเชยเลือดให้เจ้าเอง ไม่เช่นนั้นเจ้าก็คงฟื้นตัวยากหน่อย"

กวางตัวนี้บาดเจ็บหนักมากแล้ว อีกเดี๋ยวนางยังต้องเย็บแผลให้มัน จัดการบาดแผลให้ดี ไม่ใช่นั้นมันคงอยู่ต่อไม่ไหวแล้ว

เซียวหลันยวนฟังแล้วอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้

ไม่เคยเห็นคนล่าสัตว์กลับมาช่วยเหยื่อที่ต้องล่าเลย ยิ่งไปกว่านั้น แค่จะรับมันออกมาก็ยังต้องพูดให้มากความเสียขนาดนี้

ชิงอีล้วงกระบอกไม้ไผ่ออกมา

"เอามา"

ฟู่จาวหนิงไม่ให้เขาเข้าใกล้ รับกระบอกไม้ไผ่มาดู จากนั้นจึงเริ่มรองเลือด

"พระชายา ประหลาดมากเลย กวางตัวนี้เชื่อฟังคำพูดท่านด้วย"

ชิงอีพอเห็นกวางตัวนี้ว่านอนสอนง่าย ยอมให้ฟู่จาวหนิงจัดการโดยไม่ดิ้นรนขัดขืน จึงจุ๊ปากชมประหลาดขึ้นมา

"พวกเจ้าไม่เห็นว่ากวางตัวนี้ดูมีจิตวิญญาณหรอกหรือ? มันจะต้องสามารถสัมผัสได้ว่าใครดีกับมัน และใครร้ายกับมันแน่ๆ" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น