อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 2470

ฟู่จาวหนิงรีบอ่านจดหมายอย่างรวดเร็ว

แต่ว่าข่าวสารเช่นนี้ นางก็ไม่อยากจะพลาดไปเลยแม้แต่ตัวอักษรเดียว

เขาจำนงเทพที่นั่นว่ากันว่ามีเทพยดาคุ้มครอง ดังนั้นเมืองอวิ๋นจิงที่อยู่รอบๆ รวมถึงเมืองเล็กๆ ทั่วสารทิศอีกหลายแห่ง หมู่บ้านเล็กๆ บางแห่ง ตอนที่ภัยพิบัติมาถึงจึงไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นเลย

หลังจากที่จงเจี้ยนไปก็ตรวจสอบมาแล้ว ก่อนหน้านี้มีคนที่มาจากภายนอกอยู่เยอะ และเข้าไปยังเขาจำนงเทพได้ทันท่วงที รอดจากภัยพิบัติได้อย่างหวุดหวิด

ยิ่งไปกว่านั้นยังใช้ชีวิตรอดต่อมาในเขาจำนงเทพ หลายปีมานี้ พวกเขาเองก็สร้างหมู่บ้านในบางพื้นที่ของภูเขา และใช้ชีวิตอย่างสันโดษมา

บางครั้งก็จะมีคนบางคนนำสิ่งของมาแลกสิ่งของที่เมืองอวิ๋นจิง หรือไม่ก็หลังจากขายของป่าจากภูเขาแล้วก็ซื้อของใช้อื่นๆ กลับไป

ดังนั้น จงเจี้ยนเดาว่า ไม่ใช่แค่ประชาชนหนึ่งแสนคนในเมืองอวิ๋นจิง ในเขาจำนงเทพเองก็น่าจะยังมีคนอยู่อีก

เพียงแต่ หลังจากที่ลัทธิเทพทำลายล้างไปถึงก็ยึดครองเขาจำนงเทพไป

พวกเขากดขี่ชาวเมืองอวิ๋นจิง บีบให้พวกเขาสร้างวังเทพทำลายล้างขึ้นมา

นอกเหนือจากนี้ คนของลัทธิเทพทำลายล้างยังส่งคนออกไปค้นหาภูเขาด้วย บอกว่าขอแค่ในเขายังมีคนอยู่อีก ก็จะจับออกมาให้หมด ให้มารับใช้ทุ่มเทกับวังเทพทำลายล้างในฐานะพลเมืองของลัทธิเทพทำลายล้าง

คนที่จงเจี้ยนนำไป เพราะเรื่องที่ต้องตรวจสอบมีเยอะมาก จึงต้องแบ่งกลุ่มกันออกไป

แต่ว่าเขาเองก็จำคำสั่งของเซียวหลันยวนไว้ แค่ตรวจสอบเท่านั้น ห้ามปฏิบัติการใด ความปลอดภัยคือสิ่งที่สำคัญสุด

พวกเขาตอนนี้ทนไม่ได้กับการเสียสละใดๆ ก็ตาม

"เช่นนั้นภารกิจครั้งนี้ของพวกเราก็ยิ่งยากขึ้นไปอีก ไม่ใช่แค่ทำลายลัทธิเทพทำลายล้าง แต่ยังต้องช่วยเหลือประชาชนทั้งหมดอีก"

ฟู่จาวหนิงอ่านจดหมายจบ ก็บอกกับเซียวหลันยวนว่า "ข้ารู้สึกว่าห้ามใจร้อนเกินไป ให้เวลาข้าอีกสักเดือน คนมากเกินไป ข้าต้องเตรียมจำนวนเยอะมาก"