อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 2479

"มีคน!"

คนที่ขนของพวกนั้นก็พบทันที ระแวดระวังตัวขึ้นมาทันควัน

กอหญ้าสองข้างทางเสียงดังขึ้น พวกเขาทิ้งสองคนไว้เฝ้าข้างรถม้า ที่เหลือก็ชักดาบออกไปสำรวจทันที

"รีบไปดูเร็ว!"

"คนในเมืองหนีออกมาหรือเปล่า?"

สาวกอย่างพวกเขาล้วนมีอยู่หนึ่งภารกิจ ต้องป้องกันไม่ให้ประชาชนในเมืองหนีออกไป ดังนั้นหากเจอใครเข้า ก็ต้องจับตัวกลับไปด้วย

ตอนนี้คนเหล่านี้จึงไม่คิดว่าจะมีความเป็นไปได้อื่น

รอบๆ เขาจำนงเทพกับเมืองอวิ๋นจิงมีประชาชนอยู่แค่นี้ ส่วนคนที่เป็นยุทธ์ในเมืองก็ถูกกรอกยาพิษควบคุมเอาไว้นานแล้ว

"จับพวกเขาไว้"

พวกถังอู๋เจวี้ยนพอได้ยินคนที่ตามเข้ามารร้องขึ้นแบบนี้ ก็หัวเราะเย็นชาอย่างเงียบงัน

ดูท่าคนของลัทธิเทพทำลายล้างตอนนี้จะเข้มงวดกับชาวบ้านจริงๆ ไม่ยอมให้หนีออกไปเลยแม้แต่คนเดียว

แต่ว่าพูดออกไปก็น่าขันอยู่หน่อยๆ

ก่อนหน้านี้ลัทธิเทพทำลายล้างไม่ว่าจะอยู่ในแคว้นเจาหรือต้าชื่อ ก็ล้วนสังหารคนเป็นผักปลา ใช้พิษอย่างโหดเหี้ยม ไม่รู้ว่าใช้พิษสังหารคนไปแล้วเท่าไร ตอนนี้พวกเขากลับมีช่วงเวลาที่ไม่อยากสังหารประชาชนส่งเดชขึ้นมาแล้วอย่างนั้นหรือ?

ถังอู๋เจวี้ยนจู่ๆ ก็นึกถึงหนึ่งความเป็นไปได้ ถ้าลัทธิเทพทำลายล้างขึ้นมาปกครองตงฉิงจริง หลังจากนี้ก็น่าจะใช้ทุกวิถีทางบังคับประชาชนให้มีลูกมากๆ แน่นอน

มีลูกมากก็ไม่ได้มีอะไรผิด ที่กลัวก็คือพวกเขาจะใช้วิธีการที่โหดเหี้ยมเกินไป

ฟู่จาวเฟยเห็นคนถูกล่อออกไป ก็รีบย่องไปทางด้านหลังรถม้าคันที่สองอย่างเงียบเชียบทันที

ตอนที่คนที่เฝ้าอยู่หันหน้ามาเขาก็กลิ้งลงพื้นทันที กลิ้งไปอยู่ใต้รถม้า ไม่มีเสียงเลยแม้แต่น้อย

พอคนนั้นหันกลับไป ฟู่จาวเฟยก็รีบลุกขึ้น หยิบมีดออกมา ขูดเศษไม้เล็กๆ สองสามชิ้นอย่างรวดเร็วในจุดที่ไม่สะดุดตา

อยู่ใกล้กันแค่นี้ กลิ่นของไม้ซุงเข้มข้นมาก โดยเฉพาะตอนที่เขาขูดแผ่นไม้ กลิ่นนั่นก็ฉุนจัดขึ้นมา

พอดมไปนานๆ ฟู่จาวเฟยก็รู้สึกว่าตัวเองร้อนรุ่มขึ้นหน่อยๆ

ทั้งที่อากาศไม่มีทางจะร้อนรุ่มขึ้นได้เลย

เขาสำรวจไม้พวกนี้อีกหน่อย จากนั้นก็รีบกลับไปยังจุดซ่อนตัว