อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 2489

จงเจี้ยนพาจางลี่เฉิงวิ่งไปตามที่ต่างๆ ในเมือง ล่อคนต่างๆ ออกมา

จางลี่เฉิงเป็นเหมือนแผนที่เดินได้เลยจริงๆ เขาคุ้นเคยกับเมืองอวิ๋นจิงอย่างมาก เคยเดินผ่านตรอกเล็กซอกซอยทุกสาย แล้วยังเข้าใจการจัดวางเป็นอย่างดี

มีเขานำทาง คนมากมายที่ตามมา ก็ยังตามจงเจี้ยนไม่ทัน

"ใต้เท้าจง ยาถอนพิษที่พระชายาของพวกท่านให้มานี่ร้ายกาจมากเลย"

ตอนที่พอผ่อนลมหายใจได้ จางลี่เฉิงก็ตบผงพิษที่ติดอยู่บนเสื้อเบาๆ แล้วจึงถอนหายใจออกมา

ถ้าเป็นคนอื่น ตอนนี้คงจะถูกพิษของลัทธิเทพทำลายล้างเล่นงานไปแล้ว

ถึงอย่างไรพวกเขาก็ไล่ตามมาอย่างกระชั้นชิด ทั้งยังระดมอาวุธลับกับยาพิษใส่พวกเขาไม่หยุด

บนตัวพวกเขา ติดผงพิษมาไม่น้อยเลย

ระหว่างทางยังเจอกับซุ่มโจมตีอีกหลายครั้ง พิษของอีกฝ่ายก็ถูกโยนเข้ามาหลากหลายรูปแบบ

แต่ว่า จงเจี้ยนที่พาเขา ไม่สนใจพิษพวกนั้นเลย เลี่ยงได้ก็เลี่ยง ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็ฝ่าเข้าไปตรงๆ

ตอนแรก จางลี่เฉิงคิดว่าพวกเขาจะติดพิษ หลังจากผ่านไปพักหนึ่ง เขาจึงรู้สึกว่า สิบชนิดก็น่าจะโดนสักอย่างสองอย่าง จนถึงตอนนี้ เขากลับเหลือแต่แค่ความตกตะลึง

เพราะพวกเขาตอนนี้ยังคงมีชีวิตชีวา ไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย

มิน่า จงเจี้ยนตอนแรกก็ให้เขากินลูกกลอนถอนพิษชนิดหนึ่งลงไปก่อน จากนั้นก็ทายาน้ำชนิดหนึ่งไว้บนตัวเขา

อย่างหนึ่งกินลงไปอีกอย่างทาภายนอก ก็สามารถต้านทานพิษของลัทธิเทพทำลายล้างได้แล้ว

ตอนนี้ความอยากรู้อยากเห็นต่อตัวพระชายาอ๋องเจวี้ยนของเขาพุ่งขึ้นสูงมากอย่างน่าตกใจ

จงเจี้ยนเหลือบมองเขาผาดหนึ่ง "ใต้เท้าจาง หวังว่าจะมีสักวันที่ท่านจะพูดว่า พระชายาของพวกเรา"

จางลี่เฉิงตะลึงงันไปครู่ จากนั้นก็หัวเราะขึ้นมา

"พวกท่านปกป้องพระชายาอ๋องเจวี้ยนมากเลยนะ"

นี่ทำให้เขายิ่งอยากเจอพระชายาอ๋องเจวี้ยนมากขึ้นไปอีก

แต่ไหนแต่ไร ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ค่อยให้ความสำคัญกับหญิงสาวนัก โดยเฉพาะหญิงสาวที่อยู่รอบข้างเชื้อพระวงศ์และผู้มีอำนาจ ซึ่งปกติจะมองว่าเป็นเพียงไม้ประดับขององค์จักรพรรดิเท่านั้น

ดังนั้น เหล่าใต้บัญชาจึงไม่ค่อยให้ความเคารพกับสตรีขององค์เหนือหัวนัก หรืออีกนัยก็คือ เคารพในสถานะที่ชายหนุ่มมอบให้กับนาง