อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 2490

จงเจี้ยนหันหน้ากลับมามองชายชราชุดคลุมดำ สีหน้าเคร่งขึ้นเล็กน้อย

"ในที่สุดก็มีคนตำแหน่งสูงมาแล้วสินะ มาได้พอดีเลย"

ถ้ามีแต่พวกมดปลวกอยู่ตลอด เขาก็ยังรู้สึกว่าที่วุ่นวายมาครึ่งค่อนวันนี้ยังได้ผลลัพธ์ไม่มากพอ

ตอนนี้พอดีเลย

"รีบออกจากเมือง!"

จงเจี้ยนตะโกนเสียงดัง จากนั้นก็ใช้กำลังภายใน โยนจางลี่เฉิงออกไป

"รับด้วย!"

คนที่อยู่ใกล้ประตูเมืองที่สุดรีบเข้ามารับใต้เท้าจางไว้ แล้ววิ่งทะยานออกไปนอกเมือง

คนที่เฝ้าเมืองกำลังผลักประตู คิดจะปิดประตูเมืองทันที เหล่าองครักษ์ก็ทำสัญญาณมือ ขณะเดียวกันก็ล้วงเอากระสุนดำเม็ดเล็กกำหนึ่ง ขว้างเข้าใส่พวกเขา

ปังๆๆ

เสียงระเบิดดังขึ้นเป็นพรวน ราวกับเสียงประทัด

สิ่งของที่เหมือนลูกกลอนสีดำระเบิดไปบนตัวคนที่กำลังปิดประตูเมืองเหล่านั้น ทำเอาพวกเขากรีดร้องกันระงม

ความเร็วการปิดประตูเมืองถูกสกัดเอาไว้แล้ว

"ฝ่าออกไป!"

ทุกคนเพิ่มความเร็ว พุ่งตรงไปนอกเมือง

จงเจี้ยนเป็นคนรั้งท้าย รอจนชายชราชุดดำเข้ามาใกล้ ก็ล้วงเอาลูกกลอนดำอีกกำหนึ่ง ใช้กำลังภายในซัดไปทางเขา

ชายชราชุดดำเมื่อครู่เห็นพลานุภาพของเหล่านี้แล้ว ตอนนี้พอสถานการณ์ก็สีหน้าเปลี่ยนไป เลี่ยงออกไปข้างๆ ทันที

ปังๆๆ

เสียงระเบิดดังเป็นพรวนดังขึ้นอีกครั้ง

ครั้งนี้ยังมีควันลอยขึ้นมาด้วย ทำให้พวกเขามองเห็นได้ไม่ชัด

จงเจี้ยนถือโอกาสนี้ พาองครักษ์หลายคนรีบจัดการปลิดชีพสาวกเหล่านี้

มาถึงประตูเมืองแล้ว ไม่มีประชาชน พวกเขาสามารถต่อสู้อย่างวางใจได้แล้ว

สาวกเหล่านี้ติดตามลัทธิเทพทำลายล้างทำเรื่องเลวร้ายมากมาย ความตายของพวกเขาไม่น่าเสียดายเลย

ครั้งนี้ พวกจงเจี้ยนยังสาดผงพิษออกมาอีก

ผงพิษเหล่านี้หากสูดเข้าไป ก็ช่วยไม่ได้แล้ว

ชายชราชุดดำหลังจากเบี่ยงลูกกลอนดำเหล่านั้นออก มา แต่เขาก็ยังได้กลิ่นที่มีเอกลักษณ์พิเศษอย่างหนึ่ง