อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 2500

ด้านนอก มีเสียงต่อสู้ดังลอดเข้ามา

นี่อธิบายได้ว่า คนของอ๋องเจวี้ยนสู้มาจนถึงที่นี่แล้ว

"เจ้าลัทธิฝั่งขวากับพวกผู้คุมกฎล่ะ?" เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างถามขึ้นคำหนึ่ง

"เจ้าลัทธิ เจ้าลัทธิฝั่งขวาไม่เห็นตั้งแต่เมื่อวานแล้วขอรับ"

"เจ้าลัทธิ! แย่แล้ว! ผู้คุมกฎหลานตายแล้ว!" สาวกอีกคนหนึ่งพุ่งเข้ามา

เขาเพิ่งพูดเรื่องนี้จบ ด้านหลังเขาก็มีอีกคนวิ่งเข้ามา ร้องขึ้นอย่างร้อนรนแบบเดียวกัน "เจ้าลัทธิ ผู้คุมกฎคว่างก็ตายแล้วขอรับ!"

ผู้คุมกฎคว่างเพิ่งจะพายอดฝีมือในลัทธิออกไปสิบสองคน ไปขวางอยู่ด้านหน้ากลไกค่ายกลของตำหนักหลักนี้

ผลคือ ถูกชายหนุ่มรูปงามที่มีจิตสังหารคนนั้น สังหารทิ้งจนเรียบเกลี้ยง

ขวางไม่ไหว ขวางไม่ไหวเลย

ผู้คุมกฎตายไปแล้วสองคน

เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างค่อยๆ ลุกขึ้นยืน

เขาถอนใจออกมาทีหนึ่ง

"สุดท้ายก็ยังขาดเวลาไปนิดเดียว"

นิดเดียวเท่านั้น ถ้าหากสร้างวังเทพทำลายล้างนี้เสร็จ แล้วให้ชาวเมืองอวิ๋นจิงฝึกฝนจนเชี่ยวชาญขึ้นมา จากนั้นก็รวบรวมยากับพิษที่หาได้ในตงฉิง ควบคุมเหมืองแร่ไว้ในมือ เท่านี้ลัทธิเทพทำลายล้างของพวกเขาก็สามารถดึงดูดผู้คนได้มากมายแล้ว

ถึงตอนนั้น พวกเขาก็จะมีกำลังมากพอที่จะไปแคว้นหมิ่น ต้าชื่อ แคว้นเจา และอีกหลายๆ แคว้นเล็กกับชนเผ่าต่างๆ เพื่อรวบรวมคนมาสร้างความแข็งแกร่งให้ลัทธิเทพทำลายล้าง

นอกเหนือจากนี้ ลัทธิเทพทำลายล้างยังส่งคนไปดินแดนเนรเทศได้ เพื่อหวังจะพาคนเหล่านั้นดึงดูดกลับมาที่ตงฉิง

ดินแดนเนรเทศนั่น เป็นสถานที่ที่คนจากหลากหลายแคว้นที่ก่ออาชญากรรมและถูกจวนทางการจับกุมหรือประกาศจับ รวมถึงพวกที่ก่อเรื่องในยุทธภพและถูกฝ่ายธรรมะขับไล่ตามล่า หรือพวกที่ทรยศอาจารย์แล้วถูกขับออกจากสำนักจนเสียชื่อเสียงไปแล้ว ถูกส่งไปอยู่รวมตัวกัน

สรุปง่ายๆ ในคำเดียว ก็คือคนที่ไม่มีที่ยืนในสภาพแวดล้อมเดิม ต่างก็ไปรวมตัวกันที่ดินแดนเนรเทศนั้น

เป็นสถานที่ที่ชั่วร้าย

ดินแดนแห่งบาป

วุ่นวายขนาดนี้คนทั่วไปได้ยินก็รู้สึกกลัว