อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 2524

เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างหัวเราะเสียงต่ำจนแทบไม่ได้ยินอยู่ในเกี้ยว

"เปลืองเวลาเปลืองแรงเปลืองเงินทอง ตำหนักบรรทมของข้าแพงมากนะ เอามากลบฝังเซียวหลันยวนแบบนี้ ก็ถือว่าให้เกียรติเขามากแล้ว"

ผู้คุมกฎถูพอได้ยินคำนี้ ก็รีบส่งเสียงเห็นด้วย "เจ้าลัทธิทำเรื่องใหญ่สำเร็จแล้วจริงๆ ก่อนหน้านี้เอาแต่บอกว่าอ๋องเจวี้ยนสังหารทิ้งลำบาก นี่ไม่ใช่สังหารทิ้งได้แล้วหรือ?"

เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างตอบกลับเสียงเรียบ "เขาอาจจะยังไม่ตายก็ได้ ไม่ใช่ว่ากำลังขุดอยู่หรือไงกัน?"

"ต่อให้ยังมีชีวิตอยู่ ก็น่าจะเหลือแค่ลมหายใจเฮือกสุดท้ายแล้ว ทำได้แค่ประคองชีวิตที่ร่อแร่ไว้นั่นล่ะ" ผู้คุมกฎถูเอ่ยขึ้น

ในใจเขายังคิดอยู่ ว่าจะส่งจดหมายให้เจ้าลัทธิฝั่งขวายังไงดี ถ้าเจ้าลัทธิฝั่งขวารู้เข้าล่ะก็ ต้องดีใจมากแน่ๆ และในที่สุดก็วางใจได้เสียที

เพราะเจ้าลัทธิฝั่งขวาเดิมทีก็จะเอาชีวิตอ๋องเจวี้ยนอยู่แล้ว

"ไปเถอะ ตอนนี้รีบตรงไปเมืองหลวง"

เสียงของเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างดังขึ้น ออกคำสั่งให้พวกเขาเดินทางทันที รีบไปที่เมืองหลวง

วังจักรพรรดิเมืองหลวง ถึงจะเป็นสถานที่ที่เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างต้องการอยู่อย่างถาวร

วังจักรพรรดิแต่ก่อนของตงฉิง ไม่ใช่สิ่งที่วังเทพทำลายล้างอะไรนั่นที่พวกเขาสร้างขึ้นมาใหม่จะเทียบได้เลย

วังเทพทำลายล้างตอนนี้จะสร้างอย่างไร ก็ไม่มีทางครองพื้นที่ได้ใหญ่เหมือนวังจักรพรรดิตงฉิง

เขาจำนงเทพจะดีแค่ไหน ก็ไม่มีทางเทียบกับสถานที่ซึ่งกำหนดตามตำแหน่งชีพจรมังกรและฮวงจุ้ยโดยราชครูรุ่นแรกสุดแห่งตงฉิงเคยเลือกไว้ได้

แล้วก็ เมืองหลวงทางนั้นก็ย่อมต้องเจริญรุ่งเรืองกว่าฝั่งเมืองอวิ๋นจิงในทุกด้านอยู่แล้ว มาตรการอะไรก็ล้วนต้องสมบูรณ์แบบกว่าเมืองอวิ๋นจิงด้วย

แม้จะบอกว่า เมืองอวิ๋นจิงมีการคุ้มครองจากเขาจำนงเทพอยู่ แต่ว่า เมืองหลวงกับวังจักรพรรดิเองก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นอย่างนั้นหรือ?

ก็แค่ขังคนเอาไว้ จนใช้ชีวิตต่อกันไม่ได้เท่านั้นเอง

ตงฉิงเองก็มีแค่ภัยพิบัติและหายนะจากมนุษย์ครั้งใหญ่แบบที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนครั้งนั้นเท่านั้น พอผ่านครั้งนั้นไป หลังจากนี้ก็น่าจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว