อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 2525

สาวกที่เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างพามาด้วยครั้งนี้อันที่จริงก็ไม่น้อย คนที่เหลืออยู่เหล่านี้ล้วนเป็นคนที่เขาพาไว้ข้างกายตลอด

เขาไม่ได้เอาคนทั้งหมดไว้ที่เขาจำนงเทพกับเมืองอวิ๋นจิง ยังมีอีกกลุ่มหนึ่งที่อยู่ในเมืองเล็กอีกแห่ง คนเหล่านั้นล้วนฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา

เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างต้องการให้เหล่าสาวกกลายเป็นทหารที่สู้รบได้จริง ดังนั้นเขาจึงซื้อตัวขุนพลน้อยจากต้าชื่อและแคว้นเจามาจำนวนหนึ่ง คนเหล่านี้ถูกเขาพามาที่ตงฉิง ก็เพื่อช่วยเขาฝึกฝนสาวกเหล่านั้น

และคนเหล่านั้นคือคนที่เขาเตรียมไว้จะพาไปยังเมืองหลวง

เมืองเล็กที่พวกเขาฝึกกันอยู่ เดิมทีชื่อว่าเมืองหลี

ตอนนี้เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างให้พวกเขาเพิ่มความเร็ว รีบรุดหน้าไปยังเมืองหลีให้ไวที่สุด

พวกเขาลงมาจากเนินสูง ชายแบกเกี้ยวสี่คนก็มีความเร็วสูงมาก พวกของผู้คุมกฎถูไล่ตามมาอย่างยากลำบาก

ต่อให้เคยเห็นมาหลายครั้งแล้ว แต่พวกเขาก็ยังอดทั้งอิจฉาทั้งก่นด่าคนแบกเกี้ยวสี่คนนี้อยู่ในใจไม่ได้

คนแบกเกี้ยวสี่คนนี้เจ้าลัทธิใช้ยากระตุ้นให้เติบโต รูปร่างจึงสูงใหญ่อย่างประหลาด ดูแล้วน่าจะเป็นพวกเทอะทะอุ้ยอ้าย แต่ใครจะรู้ว่าวิชาตัวเบากลับแข็งแกร่งร้ายกาจมาก?

ทั้งลัทธิ วิชาตัวเบาของพวกเขาแข็งแกร่งที่สุด

ยิ่งไปกว่านั้นกำลังกายก็ยังมาก ไม่เช่นนั้นไม่มีทางแบกคนแล้วเร่งเดินได้ราวกับติดปีกเช่นนี้

เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างใช้สี่คนนี้มาแบกเกี้ยว ทุกคนในลัทธิต่างรู้สึกว่าเป็นการสิ้นเปลืองของมีค่าอย่างแท้จริง ทว่าก็ไม่มีใครกล้าเสนอความเห็น เพราะถึงยังไงทั้งสี่คนก็ทำตามแค่คำสั่งเจ้าลัทธิเท่านั้น

เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างเองก็รู้สึกพอใจกับสี่คนนี้มาก แม้สมองจะไม่ค่อยดีนัก แต่พวกเขาก็มุ่งมั่นเชื่อฟัง ทั้งยังมีพละกำลังมากและเคลื่อนไหวรวดเร็ว ในสถานการณ์ที่ต้องรีบออกไปเช่นนี้ การใช้คนทั้งสี่จึงเหมาะสมที่สุด

"เพิ่มความเร็วอีก" เขาร้องขึ้นมาคำหนึ่ง

"ขอรับ"

คนแบกเกี้ยวทั้งสี่เพิ่มความเร็วขึ้นทันที ใช้วิชาตัวเบาแบกเกี้ยวจนแฉลบลอยไปบนผืนหญ้า

พอเห็นเช่นนี้ ผู้คุมกฎถูก็ยังพอฝืนตามไหว แต่สาวกคนอื่นก็ตามมาลำบากแล้ว พวกเขาทำได้แค่ก่นด่าอยู่ด้านหลัง

"เจ้าลัทธิมีคนแบกเกี้ยวสี่คนนี้ วิ่งได้เร็วมากเลยจริงๆ แล้วพวกเราทำยังไงดี?"

ผู้คุมกฎถูถอนหายใจ หันหน้ากลับมาเหลือบมอง และรู้สึกว่าจนปัญญา เขาเองก็จะสะบัดลูกน้องมากขนาดนี้ทิ้งแล้วตัวเองไล่ตามเจ้าลัทธิไปก็ไม่ได้