อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 257

จู่ๆ นางก็รู้สึกว่า ถ้าคอมพิวเตอร์ยังสามารถเชื่อมไปยุคปัจจุบันได้ เช่นนั้นนางถ้าบันทึกข้อมูลเพิ่มเข้าไป ยุคปัจจุบันจะมีการอัพเดทไหม? จะมีคนอีกมากที่ได้เห็นวัตถุดิบยานี้ไหม?

ในคลังข้อมูลยังมีวัตถุดิบยาที่ขาดแคลนรูปภาพอยู่ อย่างยาเบญจมาศนี้ ด้านในไม่มีรูปที่เกี่ยวกับยาเบญจมาศเลย

ถ้าหลังจากนางบันทึกเพิ่มเติมทั้งหมดเข้าไป ไม่แน่ว่าหลังจากนี้อาจจะมีคนสามารถหายาเบญจมาศพบก็ได้

คิดถึงจุดนี้ฟู่จาวหนิงก็ตื่นเต้นขึ้นมา

ว่าแล้วก็รีบบันทึกภาพยาเบญจมาศเข้ไาปในคอมพิวเตอร์ทันที ขณะเดียวกันก็ยังถ่ายภาพของหญ้าเสินหนงที่ชัดเจนกว่าอีกหลายใบใส่เข้าไปด้วย

การอัพเดทคลังข้อมูลวัตถุดิบยา นางเหมือนทำเรื่องเรื่องหนึ่งสำเร็จไปได้ด้วยดี

แล้วก็วัตถุดิบยาเหล่านั้นในพิธีเดิมพันโอสถก่อนหน้า กลับไปถ้ามีเวลานางจะจัดการบันทึกเข้าไปทีละชนิดๆเลย

ออกมาจากห้องเภสัช ฟู่จาวหนิงเด็ดดอกไม้ต่อ จากนั้นก็ขุดหญ้าเสินหนงออกมาไม่น้อย

ในพื้นที่ยาเบญจมาศผืนนี้อาจจะเหมาะกับการเติบโตของหญ็าเสินหนง ขุดมาได้มากพอควรเลยจริงๆ

หลังจากเด็ดดอกไม้มาไม่น้อย นางยังเก็บหนังงูที่สมบูรณ์ออกมาจากในกองหญ้าได้อีกสองผืน สิ่งนี้ก็เอาไปทำยาได้ นางไม่มีทางพลาดแน่

เพระารู้ว่าดอกไม้เหล่านี้พอถึงเวลามันจะไม่บานอีก ฟู่จาวหนิงจึงไม่ปราณี เด็ดออกมาจนหมด เหลือเอาไว้ที่ดอกยังไม่บานบางส่วน

ต้องรู้ว่าสถานที่นี่ หลังจากนี้เขายังจำเป็นต้องมาอีก

ระหว่างทางที่มาที่นี่นางมุดผ่านเถาวัลย์ผืนหนึ่งตามราชันกวางตัวนั้นเข้ามา ถ้าราชันกวางไม่ได้นำทาง นางคงมองไม่เห็นว่าที่นี่มันทางเข้าที่มุดเข้ามาได้แน่

หลังจากมุดเข้ามายังต้องเข้าถ้ำอีกหลายแห่ง

ดังนั้นที่นี่ถือว่ามีโพรงธรรมชาติ ถ้าหากไม่ตรวจสอบอย่างละเอียด ก็แทบจะไม่ถูกคนพบเลย

เด็ดดอกไม้เสร็จ สีท้องฟ้าก็มืดลงมาแล้ว

ตอนที่นางเดินกลับมามองเห็นว่าข้างๆมีพุ่มไม้เตี้ยอยู่หลายพุ่ม ด้านบนมีผลไม้เล็กเหลืองอมแดงเป็นพวงๆ ดูลื่นๆ

สิ่งนี้นางไม่รู้จริงๆ ว่าคืออะไร แต่ว่าฟู่จาวหนิงวุ่นมาครึ่งค่อนวันก็ทั้งเหนื่อยทั้งหิวทั้งกระหาย ในห้องเภสัชมีน้ำ ดื่มไปหลายอกนางก็ยังไม่พอใจ จึงเด็ดผลไม้พวงเล็กออกมา เข้าไปตรวจสอบในห้องเภสัช