อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 264

"ตอนนี้ต้องล้างแผลกำจัดพิษก่อน จัดการเสร็จแล้วจะเชื่อมกระดูกให้เจ้า"

ตอนที่ฟู่จาวหนิงพูดคำนี้น้ำยาล้างแผลในมือก็เทลงไปบนแผลของเฮ่อเหลียนเฟยแล้ว เขากัดฟันแน่นขึ้นทันที

หลังจากจัดการบาดแผลแล้ว ฟู่จาวหนิงก็เทผงยาลงไปอีกสองขวด

"เจ้าทำไมถึงไปถูกจ้าวเฉินทุบเข้าล่ะ? เขามองเจ้าเป็นเหยื่อล่าหรือ?" ฟู่จาวหนิงถามขึ้น การเคลื่อนไหวของมือก็ไม่หยุด

"เขาอธิบายมาแบบนี้ ตอนนั้นข้าร่วงลงไปในหลุมจนสลบไป เดิมทีตอนนั้นเขากำลังทุ่มหินลงมา ข้าหลบออกมา ไม่เช่นนั้นหินคงได้ซัดเข้าที่หัวข้าแล้ว อ๊า！"

เฮ่อเหลียนเฟยพูดถึงตอนท้ายจู่ๆ ก็ร้องลั่นขึ้นมา

ที่แท้ฟู่จาวหนิงก็ถือโอกาสตอนที่เขาไม่ทันระวัง ออกแรงหักกระดูกที่อยู่ผิดที่ให้กลับมาเข้าที่ฉับพลัน

ปวดเสียจนเฮ่อเหลียนเฟยพูดไม่ออก เหงื่อแตกพลั่ก

ไม่ห่างไปนัก เซียวหลันยวนที่ใช้กำลังภายในแฉลบผ่านไปก็ได้ยินเสียงกรีดร้องนี้พอดี

เขาขมวดคิ้ว ตรงมาทางนี้ทันที

พอเห็นแสงไฟ เซียวหลันยวนเดิมทีคิดจะซ่อนตัวอยู่ในเงามืดเพื่อดูก่อนว่าอะไรเป็นอะไร ฟู่จาวหนิงกลับได้ยินการเคลื่อนไหว คว้าฟืนท่อนหนึ่งข้างออกไปทางนั้นทันที

่"มีคนหรือ?" เฮ่อเหลียนเฟยตกตะลึง

แสงไฟบินผ่านออกไป ส่องสว่างไปที่หน้ากากครึ่งซีกของเซียวหลันยวน

ฟู่จาวหนิงผ่อนใจลงมา

เขาทำไมถึงยังโผล่มาอีก?

นางเดิมทีคิดว่าหลังจากที่เซียวหลันยวนล่อคนพวกนั้นก็จะกลับไปที่เรือนรับรองก่อนแล้ว

"ท่านรีบหนีเร็ว"

เฮ่อเหลียนเฟยรีบเร่งนาง

เซียวหลันยวนเองก็เห็นฟู่จาวหนิงแล้ว เขาวางใจลงมา ค่อยเดินเข้ามาหาพวกเขา

สายตาของเขาตกอยู่บนตัวเฮ่อเหลียนเฟย

แล้วเจ้าเด็กเหลือขอคนนี้มาจากไหนอีกเนี่ย?

"จะไปไหน?"