อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 278

ในกลุ่มหนุ่มสาวเหล่านี้ อ๋องเจวี้ยนเดิมทีไม่ได้มีความรู้สึกมีตัวตนอะไรอยู่

แต่ว่าวันนี้ ครั้งนี้ อ๋องเจวี้ยนค่อยๆ เดินเข้ามาในระยะสายตาของพวกเขา

ชุดคลุมผ้าไหมสีม่วงเข้ม เสื้อคลุมจิ้งจอกขาวผืนหนึ่ง หน้ากากครึ่งหน้าสีเงินใบหนึ่ง ดูสูงส่งอย่างเป็นธรรมชาติ นำเอาความลึกลับน่าดึงดูดเข้ามาด้วย พอปรากฎตัวก็ดึงดูดสายตาคนทั้งหมดไป

ภายใต้หน้ากากครึ่งหน้าเผยริมฝีปากงามออกมา เส้นคางแหลมคม ทำเอาหญิงสาวหลายคนใจเต้นระรัวไปหมดแล้ว

พอบวกกับรูปร่างยืดตรงของเขา สูงชะลูดกว่าคนทั้งหมดในที่นี้ พอปรากฎตัวก็กลายเป็นจุดสนใจของคนทั้งลานไป

"นี่ยังไปแต่งตัวมาด้วยหรือ?"

ฟู่จาวหนิงพูดไม่ออก

เซียวหลันยวนจะต้องกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้ามาโดยเฉพาะแน่！ ขนาดก้วนที่ผูกรวบผมของเขาก็ยังเปลี่ยนเป็นทำจากเงินสลักฝังไว้ด้วยทับทิม ดูสูงส่งน่ามอง

คนงามเพราะแต่ง เดิมทีเขาก็เป็นคนรูปร่างดีอยู่แล้ว พอแต่งตัวเช่นนี้ก็ดูดีจริงๆ

แล้วยังกล้าบอกว่าไม่ได้จะเอาชนะเพื่อนัดหญิงสาวอีกหรือ?

เซียวหลันยวนมาเขาเมฆอรุณก็น่าจะเพราะเป้าหมายนี้กระมัง?

ฟู่จาวหนิงร้องเชอะ

ฟางซือฉิงพอได้ยินนางร้องเชอะก็ได้สติกลับมา จับชายเสื้อนางอย่างตื่นเต้น กดเสียงลงต่ำ "จาวหนิงจาวหนิง！คนนี้คืออ๋องเจวี้ยนสินะ? เขาดูสูงส่งจริงๆ"

"ก็แค่นกยูงกำลังรำแพนนั่นล่ะ" สูงส่งอะไรกัน

ฟู่จาวหนิงอยากจะมองบนเสียเหลือเกิน

"เจ้าพูดอะไรน่ะ?" ฟางซือฉิงไม่เข้าใจคำพูดของนาง อ๋องเจวี้ยนจะมาเป็นนกยูงได้อย่างไร?

แต่ว่านางก็ไม่ได้สนใจคำตอบของฟู่จาวหนิงเลย "ดูสิ อ๋องเจวี้ยนเดินไปทางเฉินหว่านซินแล้ว"

ข้างๆ ยังมีแม่นางอีกหลายคนที่อดเอ่ยขึ้นเสียงแผ่วอย่างขมขื่นขึ้นมาไม่ได้

"หลินหว่านซินสองวันนี้เอาแต่บอกว่ามีคนมาเข้าร่วมการแข่งล่าสัตว์เพื่อนาง แล้วนางก็ยังเผยความกังวลออกมาอยู่เรื่อยด้วย บอกว่าไม่อยากให้คนคนนั้นต้องมาบาดเจ็บในป่าเขาเพราะนาง คนทีว่านั่นคงไม่ใช่อ๋องเจวี้ยนกระมัง"

"จบกันแล้ว อ๊าๆๆ หลินหว่านซินทำไมถึงโชคดีแบบนี้? ข้าเองก็อยากรู้จักอ๋องเจวี้ยนบ้าง"

"เอาล่ะ เจ้าไม่ต้องฝันแล้ว หลินหว่านซินกับองค์หญิงเหล่านั้นความสัมพันธ์ดีมาก ไม่แน่ว่านางกับอ๋องเจวี้ยนคงรู้จักกันนานแล้ว"