อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 323

ช่วงนี้นางก็ยังไปหาเซียวเหยียนจิ่งอยู่ตลอด แต่ว่าเขาก็ไม่เออไม่ออกับตนเองสักเท่าไร นางเดิมทีก็รู้สึกไม่วางใจอยู่แล้ว ตอนนี้พอเห็นเซียวเหยียนจิงเป็นแบบนี้ หลี่จื่อเหยาในใจจึงดำดิ่งอยู่ตลอด

"องค์จักรพรรดิ"

ฮองเฮากว่าจะหาเสียงตนเองเจอ หันหน้าไปมององค์จักรพรรดิ แต่กลับเห็นว่าในตาขององค์จักรพรรดิก็เผยความเคลิบเคลิ้มออกมาด้วย ใจก็ปะทุไฟโกรธขึ้นมาทันที

เจ้าผู้ชายต่ำช้า!

นั่นมันน้องสะใภ้ของเจ้านะ!

ก่อนหน้านี้เขาเห็นๆ อยู่ว่าไม่ชอบฟู่จาวหนิง ตอนนี้กลับมาเคลิบเคลิ้มเสียอย่างนั้น?

ฟู่จาวหนิงนี่มันภัยพิบัติจริงๆ!

นางจะต้องกำจัดฟู่จาวหนิงออกไปให้ได้!

ถ้าหากหลังจากนี้อ๋องเจวี้ยนป่วยจนตาย ฟู่จาวหนิงในฐานะพระชายาอ๋องเจวี้ยน ก็คงจะมีโอกาสมากเลยทีเดียวที่จะต้องเข้าวัง พอถึงตอนนั้นใครจะรู้ว่านางจะอยากปีนตัวจักรพรรดิ ไปยั่วยวนองค์จักรพรรดิเพราะความเหงาหรือไม่?

ตอนนี้ฮองเฮาเกลียดฟู่จาวหนิงแล้วจริงๆ

ฟู่จาวหนิงไม่สนใจสายตาคนทั้งหมด เดินตามอ๋องเจวี้ยนไปหาที่นั่งด้านหน้า

อ๋องเจวี้ยนเหลือบมองนางผาดหนึ่ง

"เจ้าดูนิ่งมากจริงๆ"

เขารู้สึกว่าฟู่จาวหนิงทำนางเกินคาดจริงๆ

เดิมทีคิดว่าในฐานะคุณหนูตกอับคนหนึ่ง นางจะไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้ อย่างน้อยก็ต้องตึงเครียดขึ้นมาบ้าง ไม่เช่นนั้นก็ต้องมีคลื่นอารมณ์ไม่มั่นคงขึ้นบ้าง แต่ฟู่จาวหนิงไม่มีเลย

นางทั้งสงบและนิ่งมาก ทุกก้าวล้วนเดินอย่างมั่นคง ลมหายใจก็มั่นคง เขาสัมผัสไม่ได้ถึงความไม่มั่นคงและตึงเครียดของนางเลย

"ทำไมหรือ สถานการณ์แบบนี้ ข้าต้องเครียดจนเอ็นที่น่องชักกระตุกหรือ?"

ฟู่จาวหนิงอยากจะบอกว่า ก่อนหน้านี้ตอนที่นางไปรักษาผู้นำของประเทศต่างๆ มีประสบการณ์หลายครั้งที่ระดับสูงของแต่ละฝ่ายเข้ามารับด้วยตนเองเลยนะ สื่อมวลชนกับข้าราชการล้วนมารอรับนางลงเลยด้วยนะ