อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 324

"ไม่หรอก ข้าไม่มีอะไรที่ไม่ยินดี เดิมทีข้าก็หน้าตาดีอยู่แล้ว"

ฟู่จาวหนิงก็เหมือนฟังไม่ออกว่าอะไรไม่ถูกต้อง ยิ้มตาหยีเอ่ยออกมาคำหนึ่ง แต่ว่าก็เหมือนรู้สึกว่าชมตัวเองแบบนี้ดูไม่ค่อยดี ก็เลยเสริมไปอีกประโยคหนึ่ง "ก็แค่ดูดีกว่าฮองเฮาแค่นิดเดียวเท่านั้น"

พูดถึงจุดนี้ นางยังใช้มือวาดเปรียบเทียบ แต่ก็วาดขนาดที่ใหญ่ขนาดแตงโมใหญ่ลูกหนึ่งออกมา ไม่ได้นิดเดียวเลยจริงๆ

นี่เหมือนกับตบฉาดไปที่หน้าฮองเฮาตรงๆเลย

ฮองเฮาลมหายใจเร่งถี่ขึ้นมาแล้ว

"แต่ว่า ความงามเดิมทีก็มีอยู่นับพันรูปแบบ ไม่ใช่สิ่งที่เป็นเอกภาพ เหล่าคุณหนูฮูหยินก็ล้วนมีคุณค่าของตน ข้าแค่ชนะเพราะจันทราโน้มเมืองชุดนี้ที่ท่านอ๋องของข้าเตรียมไว้ก็เท่านั้น"

ฟู่จาวหนิงลุกขึ้นยืน หมุนตัวเบาๆ

นางหมุนเช่นนี้ ชายกระโปรงก็หมุนพริ้ว จนส่องแสงระยับจับตา ทำให้คนสัมผัสได้ถึงภาพฉาก "จันทราโน้มเมือง" จริงๆ

พอชมหญิงสาวที่อยู่ในลานทั้งหมด แล้วยังสาดความรักออกมาอีก ยิ่งไปกว่านั้นยังขานชื่อชุดกระโปรงทั้งตัวนี้ของนางออกมาอีก

เหล่าหญิงสาวในลานพอได้ยินคำพูดของนางก็ล้วนชื่นชมเห็นด้วย ความงามมีอยู่นับพันแบบ ดังนั้นพวกนางเองก็งดงามเช่นกัน ฟู่จาวหนิงพูดได้ถูกต้อง

แต่จากนั้นสายตาของพวกนางก็จับจ้องไปบนชุดกระโปรงบนตัวนาง

ชุดกระโปรงนี้สวยจริงๆ!

"นี่คือจันทราโน้มเมืองหรือ? นี่เป็นเนื้อผ้าที่ไท่ซ่างหวงนำกลับมาจากแดนตะวันตกในปีนั้นใช่ไหม?"

มีฮูหยินชราคนหนึ่งอุทานขึ้นอย่างตกใจ

เพราะว่าไท่ซ่างหวงตอนนั้นได้รับเนื้อผ้ามาพับหนึ่ง ว่ากันว่าหายากมากในใต้หล้า ผลิตออกมาน้อยมาก สิบปีก็ยังไม่แน่ว่าจะได้มาพับหนึ่ง ดังนั้นจึงล้ำค่าอย่างมาก

ตอนนั้นพวกเขาก็แค่ได้ยินมา แต่ไม่เคยมีโอกาสได้เห็นเลยสักครั้ง

เดิมทีคิดว่าผ้าพับนั้นจะส่งให้กับไทเฮาหรือไม่ก็ฮองเฮาในตอนนี้ หรืออาจจะเป็นองค์หญิงคนไหนที่โปรดปราน แต่ว่าช่วงหลายปีนี้ก็ล้วนไม่เห็นใครใส่ชุดกระโปรงที่ใช้จันทราโน้มเมืองตัดชุดออกมาเลย

คิดไม่ถึงเลยว่าผ้าพับนั้นจะอยู่ในมืออ๋องเจวี้ยน

และอ๋องเจวี้ยนก็นำผ้าพับนี้ไปตัดชุดให้ฟู่จาวหนิง