อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 325

พระชายาที่อภิเษกอย่างฉุกละหุกขนาดนั้น จะได้รับของดีมาตั้งมากมายได้อย่างไร?

"อายวน เจ้าดูจะมีความรู้สึกให้กับพระชายาอ๋องเจวี้ยนลึกซึ้งจริงๆ ของขนาดนี้ก็ยังมอบให้นางได้ พวกเจ้าคงไม่ได้รู้จักกันมาก่อนใช่ไหม?" องค์จักรพรรดิอดถามอ๋องเจวี้ยนขึ้นมาไม่ได้

เซียวเหยียนจิ่งจ้องเขม็งที่ฟู่จาวหนิง

เขาตอนนี้ก็สงสัยเช่นกัน!

ฟู่จาวหนิงอาจจะไปยั่วยวนอ๋องเจวี้ยนเอาไว้ตั้งนานแล้วไหม? หลังจากถูกเขาปฏิเสธ นางก็พุ่งเข้าไปหาอ้อมกอดของอ๋องเจวี้ยนทันที!

ก่อนหน้านี้เห็นๆ อยู่ว่านางเอาแต่ไล่ตามเขา นางอยากจะแต่งงานกับเขา หรือว่านางหลอกเขามาตลอดกัน?

"จาวหนิงเป็นพระชายาของข้า ถ้าข้าไม่นำสิ่งของให้นาง แล้วจะเอาไปให้ใครกัน" อ๋องเจวี้ยนถามขึ้นมาคำหนึ่ง หลังจากนั้นก็ยื่นมือมาจับมือฟู่จาวหนิงเอาไว้ เอ่ยขึ้นกับนางอย่างอ่อนโยน "จาวหนิง นั่งเถอะ ยืนแล้วเหนื่อยนะ"

เขาพานางนั่งลงมา ด้วยท่าทีเหมือนรักกันอย่างลึกซึ้ง

ฟู่จาวหนิงยิ้มให้เขา ในดวงตากลับมีสายตาเย้ยหยัน

แสดง เขากำลังแสดง!

ในจวนอ๋อง ตอนเขาให้คนเอาชุดนี้ออกมาก็บอกกับนางเอาไว้อย่างชัดเจน

"ชุดกระโปรงนี้ให้เจ้ายืมใส่หนึ่งครั้ง คอยสนับสนุนสถานการณ์ ถึงอย่างไรตระกูลฟู่ของพวกเจ้าก่อนหน้านี้ก็จนเสียขนาดนั้น เจ้าคงจะมีเสื้อผ้าใหม่ที่เอาไว้ออกไปพบปะผู้คนอยู่ไม่เท่าไรหรอก"

"แต่ว่า เสื้อกระโปรงชุดนี้เจ้าต้องใส่อย่างระมัดระวัง ห้ามสกปรกห้ามเกี่ยวขาดด้วย หลังออกจากวังค่อยคืนกลับมา"

เขาตอนนั้นพูดกับนางอย่างนี้

ดังนั้นจันทราโน้มเมืองนี้จึงแค่ให้นางยืมเท่านั้น!

ตอนนี้ดันเสแสร้งเสียจนลึกซึ้ง หน้าสุนัขเสียจริงๆ

แต่ว่า ชุดกระโปรงนี้นางสวมแล้วก็พอดีตัวพอดี และไม่รู้ว่าเขาตัดออกมาตามรูปร่างใคร หลังจากนี้คนในใจเขาอ้วนกว่านางสักนิดหนึ่งก็สวมไม่ได้แล้วนะ!

"เห็นบอกกันว่าอ๋องเจวี้ยนกับพระชายาแค่แต่งงานกันอย่างฉุกละหุก ตอนนี้ดูแล้วก็ไม่เหมือนเท่าไรนะ" มีคนพูดขึ้นมาอีกประโยค