อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 329

เพราะอะไรกัน?

ทำไมเขาจึงรู้ละเอียดขนาดนี้?

องค์จักรพรรดิกับฮองเฮาเองก็มองเซียวเหยียนจิ่งอย่างตกตะลึง ทั้งสองคนสีหน้าดำทมึนไปแล้ว

เพราะพวกเขาไม่รู้เรื่องนี้เลย

"เด็กคนนั้นพวกเจ้าแน่นอนว่าต้องรับไว้ ข้าจำได้ จวนชินอ๋องเซียวเมื่อหนึ่งปีครึ่งก่อนหน้านี้ซื้อตัวคนใช้ไปสองคน ฮูหยินคนนั้นตอนนั้นก็เพิ่งจะคลอดเด็กออกมา บอกว่าที่บ้านจนเพราะคลอดเด็ก จึงขายตัวเข้าไปในจวนชินอ๋องเซียว แต่ตัวเด็กให้คนแก่ที่บ้านดูแล บางครั้งพวกเขาก็ยังอุ้มเด็กไปเดินวนเวียนอยู่ที่จวนชินอ๋องเซียว บอกกับภายนอกว่าเป็นเด็กจากบ้านพวกเขา แต่อันที่จริงเด็กคนนั้นคือเลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้า"

เซียวหลันยวนพูดจบเหล่านี้ ก็มองไปทางฟู่จาวหนิง

ตอนนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าสายตาตนเองแต่ก่อนมันแย่เสียเหลือเกิน?

คนเช่นนี้ ผู้ชายเช่นนี้ นางกลับเอาแต่ไล่ตามจะเอามาให้ได้หรือ?

พอคิดถึงเรื่องนี้ เซียวหลันยวนก็รู้สึกว่าในใจตนเองอึดอัดไปหมด

ฟู่จาวหนิงกระพริบตาปริบ

นางมองเห็นความดูถูกจากสายตาของเขา

เอาล่ะๆๆ นางตาบอดไปเอง

ก่อนหน้านี้ก็ไม่ใช่นางเสียด้วย

"รัฐทายาทยังไม่รับพระชายาเลย แต่กลับมีลูกเสียแล้ว ตอนนี้มารดาของลูกชายคนโตก็ยังเป็นสาวใช้ข้างกายของย่าเสียด้วย"

อ๋องเจวี้ยนมองไปทางรัฐทายาทเซียวอีกครั้ง ยิ้มขึ้นมา

"นี่ ยังถือเป็นเด็กอีกหรือ?"

คำพูดนี้เหมือนเสียงตบฉาด ฟาดไปบนหน้าชินอ๋องเซียว

เขาโมโหจนตัวสั่น

พอเห็นปฏิกิริยาของเซียวเหยียนจิ่ง ชินอ๋องเซียวก็รู้ว่าสิ่งที่เซียวหลันยวนพูดเป็นเรื่องจริง