อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 328

องค์จักรพรรดิเข้าไกล่เกลี่ย ชินอ๋องเซียวรู้สึกขุ่นเคือง

"อ๋องเจวี้ยนถึงแม้จะเป็นผู้อาวุโสของจิ่งเอ๋อร์ แต่ว่าเด็กก็แค่ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ไปชั่วขณะ พอถูกคนอื่นทำให้หัวเราะก็โมโหขึ้นมา และไม่จำเป็นต้องมาเลาะฟันเาออกซี่นึงเช่นนี้นี่"

ชินอ๋องเซียวมองเซียวหลันยวน

มันน่าโกรธไหม? เขาโตกว่าเซียวหลันยวนถึงยี่สิบกว่าปี แต่ก็ยังอยู่ในระดับเดียวกันกับเขา กระทั่งฐานะยังต่ำกว่าเซียวหลันยวนหน่อยๆ อีกด้วย

ตอนที่เซียวหลันยวนยังเล็กมากในสมัยก่อน ตอนที่อายุสามขวบ เขาก็ต้องนอบน้อมคารวะต่อเด็กตัวเล็กคนหนึ่งไปแล้ว

ตอนนี้เจ้าเด็กในตอนนั้นเติบโตมาแล้วยังแบกตัวตนฐานะอาวุโสมารังแกลูกชายเขาอีก

นี่มันน่าโมโหจริงๆ

"เด็ก?"

เซียวหลันยวนเหล่พิจารณาตัวเซียวเหยียนจิ่งเรียบๆ

"เขาเห็นโลกมากว่ายี่สิบปีแล้ว โตมาสูงกว่าเจ้าเสียอีก คนที่ทำให้สาวใช้ในห้องนอนมีลูกลับๆ ไปทั้งจวนเนี่ยนะ เรียกว่าเด็ก?"

ประโยคนี้ของเซียวหลันยวนพอออกไป คนทั้งหมดในลานก็ครึกโครมขึ้นมา

"อะไรนะ?"

"ข้าไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม? " รัฐทายาทเซียวบุกห้องในจวน? แล้วยังมีลูกด้วย?

ลูกขุนนางอย่างพวกเขา ล้วนปิดบังสายเลือดกันอย่างพิถีพิถัน ก่อนหน้าที่ภรรยาตัวจริงจะให้กำเนิด ภรรยาผู้น้อยหรือสาวใช้ในห้องนอนห้ามมีลูกเด็ดขาด ถ้าท้องขึ้นมาจริงๆ ก็จะถูกคนอื่นเขานินทาเอา

หลังจากนี้พวกลูกลับๆ เหล่านั้นก็จะมีตำแหน่งกลืนไม่เข้าคายไม่ออกแล้ว

รัฐทายาทเซียวก่อนหน้านี้ตอนที่ปฏิเสธฟู่จาวหนิงเหตุผลที่แก้ตัวบ่อยที่สุดคือ พอมีหน้าที่การงานแล้วค่อยแต่งงาน ยังไม่อยากจะหมกมุ่นกับเรื่องความรักใคร่ไวขนาดนี้ และไม่อยากจะเป็นพ่อคนตอนที่ยังไม่มีงานการด้วย

แน่นอน พอถูกฟู่จาวหนิงไล่ตามนานเข้า สิ่งที่เหลืออยู่ของเขาก็มีแค่ความเบื่อหน่ายกับเสียงก่นด่าดูถูก ไม่ได้เหมือนที่อธิบายไว้ตอนแรกเลย

แต่ว่าสองสามปีมานี้ ทั้งเมืองหลวงใครบ้างที่ไม่รู้ว่ารัฐทายาทเซียวเป็นพวกที่ตัวสะอาด ในจวนก็สะอาดสะอ้านเสียขนาดนั้น?

คนไม่น้อยล้วนมองรัฐทายาทเซียวเป็นตัวเลือกลูกเขยที่สมบูรณ์แบบ

นางก่อนหน้านี้ไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้เลย

พูดได้ว่าในเมืองหลวงน่าจะไม่มีใครรู้เลยดีกว่า เซียวหลันยวนรู้ได้อย่างไรกัน? หรือว่าจะแต่งเรื่องขึ้นมา?

แต่ว่านางก็รุ้สึกว่าเซียวหลันยวนไม่มีความจำเป็นต้องแต่งเรื่องเหลวไหลนี้ขึ้นมาเลยนี่

"สาวใช้ห้องนอนของเจ้าชื่อว่าจินฮวา เป็นสาวใช้ใหญ่ข้างกายย่าของเจ้า ตอนเจ้าเด็กๆ ก็มักจะคุกเข่าอยู่กับย่าของเจ้า ใกล้ชิดกับนางมาก และคุ้นเคยกับสาวใช้ของนางด้วยเช่นกัน สาวใช้คนนั้นก็น่าจะไม่ได้มีฐานะเป็นสาวใช้ในห้องนอนด้วย ตอนนี้ยังคอยอยู่รับใช้ข้างกายย่าของเจ้าอยู่ไม่ใช่หรือ?"

ซู๊ด

พอได้ยินอ๋องเจวี้ยนพูดคนออกมาเช่นนี้ คนทั้งลานก็เชื่อไปกว่าเก้าส่วนแล้ว

ถ้าไม่ใช่เรื่องจริง อ๋องเจวี้ยนไม่มีความจำเป็นต้องไปผิดใจกับสาวใช้ที่ตนเองไม่รู้จัก เพราะถ้าหากนี่เป็นเรื่องจริง ก็เท่ากับว่าทำร้ายสาวใช้คนนั้นไปแล้ว

"สองปีก่อนตอนที่ย่าของเจ้าไปเขาเมฆอรุณ สาวใช้คนนั้นตอนนั้นก็ติดตามไปด้วย ต่อมาก็พักอยู่ในเขาเมฆอรุณถึงครึ่งปี บอกกับภายนอกว่าป่วยเป็นอะไรสักอย่าง ให้นางยังไม่ต้องกลับจวนชั่วคราว พักฟื้นให้ดีแล้วค่อยกลับไป แต่อันที่จริงตอนนั้นนางคลอดเด็กคนหนึ่งออกมาที่เขาเมฆอรุณ"

ทุกประโยคของอ๋องเจวี้ยน หน้าของเซียวเหยียนจิ่งก็ซีดขาวขึ้นทีละนิดๆ