อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 327

ก็จริงนะ

รัฐทายาทเซียวตอนนั้นเป็นคู่หมั้นของนางนี่

นางไล่ตามคู่หมั้นของตนเอง แม้จะเปิดกว้างไปหน่อย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องผิดประเพณีนี่? ไม่ถือว่าหน้าไม่อายด้วย?

"ยิ่งไปกว่านั้น ท่านปู่ของข้าตอนนั้นสุขภาพร่างกายก็ไม่ดี คนเราไม่ใช่มีคำว่าเติมความสุขเพื่อขับไล่โชคร้ายหรือไรกัน?"

ฟู่จาวหนิงประโยคนี้พอพูดออกมา พวกของลู่ทงก็อดยิ้มขึ้นมาไม่ได้

"เติมความสุขเพื่อขับไล่โชคร้าย?"

"ถูกต้อง ข้าก็คิดว่าจะเชื่อมันเสียหน่อย จึงไล่ตามคู่หมั้นของข้า อยากจะเติมความสุขเพื่อขับไล่โชคร้ายออกไป ถ้าทำให้อาการป่วยของปู่ข้าดีขึ้น มีอะไรไม่ถูกต้องกัน?"

ฟู่จาวหนิงมององค์จักรพรรดิ "องค์จักรพรรดิ การกตัญญูเป็นสิ่งผิดหรือ? บิดามารดาข้าไม่อยู่ ท่านปู่เองก็ล้มป่วย ไม่มีผู้อาวุโสอยู่เลย เช่นนั้นข้าก็ต้องไปจัดการหารือเรื่องแต่งงานเอง มันไม่ถูกหรือ?"

เอ่อ

องค์จักรพรรดิกลืนไม่เข้าคายไม่ออกขึ้นมา

ตอนนี้ยังกล้าพูดว่าไม่ถูกได้หรือ?

"ถูกสิ ฮะๆ ถูกต้อง"

นี่มีอะไรที่ไม่ถูกต้องอีก?

ก็แค่พฤติกรรมตรงไปตรงมาไปหน่อยเท่านั้น แต่อันที่จริงก็ไม่ถึงกับระดับที่คนต้องมาเย้ยหยันกันเสียหน่อย กลับกัน นางก็คิดถึงแต่ท่านปู่ พวกเขาเองที่กำลังหัวเราะเยาะนาง นี่ต่างหากที่เหมือนอะไรกัน?

"พวกเราเองก็อายุมากพอแล้ว ข้าไม่รู้ว่าจวนชินอ๋องเซียวทำไมเอาแต่ลากออกไป ข้าเองก็เคยบอกรัฐทายาทเซียวไว้แล้ว ถ้าเขาไม่อยากจะแต่งงานจริงๆ เช่นนั้นก็หาคนมาถอนหมั้นกับข้าเสีย ลบล้างเรื่องสัญญาหมั้นทิ้งไป ข้าเองก็ยังไปหาสามีคนอื่นได้ง่ายหน่อย"

ฟู่จาวหนิงมองเซียวเหยียนจิ่ง "ใช่ไหม? ข้าพูดถูกต้องไหม?"

เซียวเหยียนจิ่งกัดฟัน

นางเคยพูดไว้จริงๆ!

"นั่นก็แค่คำพูดที่เจ้าใช้มาบีบคั้นให้ข้าแต่งงานด้วย..."

"ดูสิ เขาเองก็ยอมรับแล้วว่าข้าเคยพูด ที่ข้าพูดก้เป็นเรื่องจริง แต่ว่าจวนชินอ๋องเซียวทั้งไม่ยอมถอนหมั้น ทั้งไม่ยอมแต่งด้วย ข้าเองก็เสียเวลาต่อไปไม่ได้แล้วนะ"

ฟู่จาวหนิงสั่นหัว โบกไม้โบกมือ "ดังนั้นรัฐทายาทเซียว ท่านพูดว่าแต่ก่อนข้าเคลิบเคลิ้มตัวท่านน่ะ นั่นมันเข้าใจผิดแล้ว หวังว่าวันนี้ความเข้าใจผิดนี้จะกระจ่างเสียทีนะ หลังจากนี้ท่านก็อย่ามาทำลายชื่อเสียงข้าเช่นนี้อีก"

"ฟู่จาวหนิง!"

เซียวเหยียนจิ่งแผดเสียงเรียกชื่อนาง แก้วสุราใบหนึ่งขว้างมาทางเขา

แก้วสุราใบนั้นกระแทกมาที่ปากของเขา ซัดฟันเขาร่วงลงไปซี่หนึ่ง

"อุก" เซียวเหยียนจิ่งกุมปาก มองอย่างไม่อยากเชื่อไปทางเซียวหลันยวน

"ไม่รู้จักเล็กรู้จักโต ไม่รู้จักเรียกคำว่าพระชายาอ๋องเจวี้ยนหรือ?"

เซียวหลันยวนมองไปทางองค์จักรพรรดิ "องค์จักรพรรดิ ข้าจัดการเจ้าเด็กนี่ไม่มีปัญหาใช่ไหม?"

เขาเดิมทีก็อยู่สูงกว่าเซียวเหยียนจิ่งอยู่แล้ว!

เซียวเหยียนจิ่งเอาแต่เรียกชื่อฟู่จาวหนิง ตอนนี้องค์จักรพรรดิจะพูดอะไรได้?

"เอาล่ะ ครอบครัวเดียวกันทั้งนั้น อย่าโมโหกันนักเลย" เขาเอ่ยขึ้นมา